Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Síða 13

13
hugboð um tilveru fjölda margra afsetningum Móse, sem
verða á vegi vorum í flmmbókaritinu.
En látum svo vera, að ekki sjáist þess nein merki
í sögu þjóðarinnar um margar aldir, að þjóðinni sé kunn-
ugt um tilveru sumra þessara laga, sem Móse á að hafa
geflð ísraelslýð á eyðimörkinni. „Argumenta e silentio“
má jafnan vefengja. Hitt heflr meira sönnunargildi í
þessu sambandi, að vér sjáum þjóðina öld eftir öld bein-
línis brjóta sum af þessum lögum. Og það eru engan
veginn eingöngu þverúðarfullir misyndismenn meðal lýðs-
ins, sem hér eiga hlut að máli, heldur jafnvel ýmsir —
og það flestir af beztu mönnum þjóðarinnar, þeir menn,
sem lýðurinn sjálfur áleit öðrum fremur erindsreka
drottins meðal lýðsins.
Þannig lesum vér í 5. Mós. 12, að Móse hafl talað til
lýðsins á þessa leið: , Þessi eru þau boð og tilskipanir,
sem þér eigið að varðveita svo lengi sem þér iifiðájörð-
unni, svo þér getið breytt eftir þeim í því landinu, sem
drottinn guð feðra þinna heflr gefið þér til eignar. Niður
brjótið að velli alla þá staði, hvort þeir eru á háfjöllum,
hálsum eða þá undir biómguðum viðareikum, þar sem
þjóðirnar, sem þér rákuð fi á löndum, hafa þjónað guðum
sínum. Niður ríflð stalla þeirra, brjótið þeirra myndar-
stólpa, uppbrennið i eldi lunda þeirra og mölvið goð þeiri a
og upprætið þannig nöfn þeirra úr þessum stöðum. Þér
skuluð ekki dýrka drottin, yðar guð, með líkum hætti,
heldur á þeim stað, sem drottinn, yðar guð, mun velja sér
af öllum kynkvíslum til íbvðar; að því hans húsi skuluð
þér Jeita og þangað sœkja; þangað skuluð þór flytja yðar
brennifórnir og aðrar fórnir, yðar tíundir og gáfur, yðar
heitgjaflr og sjálfviljugar fórnir og frumburði yðar stór-
fénaðar og sauðfjár" (v. 1—6). Hér er verið að brýna
fyrir lýðnum, að engar fómfæringar megi eiga sér stað
nema á einum ákveðnum stað í landinu, stað; sem drott-