Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Síða 31

31
og því hafl guð boðið honum að nefna soninn fsak (o:
sá sem hlær). í næsta kapítula er aftur sagt frá því,
að Abraham fær fyrirheit um, að Sara muni eignast. son,
án þess að nokkurs sé getið um það, að Abraham hafl
áður meðtekið slíkt fyrirheit (18, 10—14). Hér verður
Söru það á að hlægja. Að hér só einungis um tvær út-
gáfur af sömu frásögunni að ræða, er vafalaust. En í
stað þess að velja á milli þeirra, heflr endursemjandi
tekið þær báðar upp í safnið. En hvor frásagan segir
til síns uppruna, því að hvor um sig heflr sit.t sérstaka
nafn á guði, sinn ákveðna blæ á framsetningunni, sem
sýnir oss ljóslega, að vér höfum hér fyrir oss báða sömu
höfundana, sem vér þekkjum frá sköpunar- og flóðsfrá-
sögunum.
Svipað þessu mætir oss aftur í sögu Jakobs (1. Mós.
27. og 28. kap.). í 27, 1—45 er skýrt frá því, hversu
þau Jakob og Eebekka, móðir hans, beita ísak blindan
brögðum, til þess að ná blessun hans handa Jakob, yngra
bróðumum, og hversu Jakob verður að flýja austur til
Mesopotamíu til Labans, móðurbróður síns, til þess að
komast undan hefnd Esaú. En strax á eftir (í kaflan-
um 27, 46—28, 8) er sagt frá því, að ísak hafi gefið
Jakob blessun sína af fúsum og frjálsum vilja, vegna
þess að honum hafl mislíkað það við Esaú, að hann
hafði gengið að eiga heiðnar konur. Og eftir því, sem
hér segir, virðist Jakob takast austurferðina á hendur
eftir ósk föður síns, til þess að biðja sér konu af ætt
föður síns, en alls ekki til að komast undan reiði Esaú,
bróður síns. — Þegar svo Jakob er farinn á stað, er sagt
frá því, að guð haíi vitrast honum í draumi á stað
nokkrum, Lúz, milli Beerseba og Haran, og hafl Jakob
því breytt staðarnafninu og kallað staðinn Beiel (o: guðs
hús). En í 35, 15 er oss skýrt svo frá, að staður þessi
hafl hlotið nafnið Betel, af því að guð hafl birtst Jakob