Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Qupperneq 36

36
22. versi þessa kapítula. I’essi vers bljóða svo: „Og
Móse rétti út hönd sina yfir hafið, og drottinn bægði
hafinu frá með hvössum austanvindi, er blés alla nótt-
ina; hann gerði hafið að þurlendi og sjórinn skiftist sund-
ur; og ísraelsmenn gengu þurrum fótum mitt gegnum
hafið og vötnin stóðu eins og veggur til hægri og vinstri
handar þeim“. Að höfundurinn er hér í stærstu mót-
sögn við sjálfan sig, getur hver maður séð. Annars veg-
ar er sagt, að drottinn hafi bægt burtu hafinu með
hvössum austanvindi, er biés alla nóttina; hins vegar er
sagt, að sjórinn hafi skiftst sundur fyrir guðlegan kraft
svo að vötnin stóðu eins og veggur til beggja handa.
fessi tvö atriði verða ekki samrímd, því að hafi krafta-
verkið (en um kraftaverk er hér auðsjáanlega verið að
tala) verið í því fólgið, að guð lét austanvind blása og
bægja hafinu frá, hefir það ekki samtímis getað verið fólgið
í því, að hann lét vötnin standa eins og vegg til beggja
handa. En mótsögnin hverfur þegar þess er gætt, að
tveimur ólíkum frásögum er hér steypt saman, eins og séð
verður þegar versin eru iiðuð sundur. Vér höfum hér
íyrir oss sömu höfundana, sem vér höfum áður séð í flóðs-
sögunni og sköpunarfrásögunum, og hefir hvor þeirra
sagt frá viðburði pessum með sínu móti:
I frásögu A hefir staðið:
„Og Drottinn bægði hafinu
frá með hvössum austanvindi,
er blés alla nóttina; hann gerði
hafið að þurlendi.“
í frásögu B hefir staðið:
„Og Móse rétti út hönd sína
yfir hafið og sjórinn skiftist í
sundur og ísraelsmenn gengu
þurrum fótum í gegnum hafið,
og vötnin stóðu eins og vegg-
ur til hægri og vinstri handar
þeim.“
Yér hikum oss ekki við að álíta, að viðburði þeim,
sem hér er um að ræða, sé réttar lýst í frásögu A. Frá-
saga B er auðsjáanlega skáldleg lýsing viðburðarins (sbr.