Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Side 41

41
En hvernig. stendur þá á .þessavi 5.. Móse-bók?
Yér Mf,um áður í þessari ritgerð sýnt fram á, hversu
saga ísraels-þjúðarinnar, eins og hún er skrásett í Dóm-
ara-bókinni, Samúels-bókunum og Konunga-bókunum, virð-
ist bera það með sér, að þjóðinni hafi verið með öllu
ókimnugt um mikinn hluta lagafyrirmæla Móse-btkanna,
og sérstaklega höfum vér í því sambandi bent á 5. Mós.
12, þar.sem skipað er fyrir um samdrátt ■ guðsdýrkun-
arjnnar á einn stað í landinu. Fyrirmæli 2. Mós.
20, 24: „Þú skalt byggja mér altari af torfi og fórn-
færa þar á þinni brennifórn og þakkarfórn, kvikfónaði
þínum stórum og smáum; alstaðar þar sem ég iæt prísa
nafn mitt, vil ég koma til þin og blessa þig“, — virðast
hafa verið góð og gild lög í landinu, alt fram að dögum
Hiskía konungs. Þá er fyrst farið að ráðast á guðs-
dýrkunina á hæðunum (2. Kg. 18, 4), en með fremur
litlum árangri. En á dögum Jósía konungs verður
samdráttur guðsdýrkunarinnar á einn stað í iandinu einn
af höfuðþáttum þeirrar siðbótar, sem þessi konungur hefur
í landi sínu, skrtmmu áður en Nebúkadnesar vinnur Jerú-
salem (2. Kong. 22—23). En tildrög til þessarar siðbót-
ar Jósía konungs, segir höf. Konungabókauna að verið
hafi þau, að Hilkía æðstiprestur hafi fundið „lögbókina“
í musterinn, og er konungi hafi verið birt innihald henn-
ar, hafi það fengið svo mjög á konunginn, að hann hafi
þegar í stað tekið að herjast, ekki að eins gegn allri
hjáguðadýrkun í landinu, heldur einnig gegn guðsdýrk-
uninni á hæðunum viðsvegai' um landið, sem um marg-
ar aldir hafði verið talin leyfileg og lögum samkvæm, og
verið iðkuð af öllutn beztu mönnum þjóðarinnar.
En þá er aðspyrja: Hver er þessi iögbók, sem sagt
er, að Hilkía æðstiprestur hafi fundið í musterinu (2.
Kong. 22, 8)?
Ollum biblíufræðingum vorra tíma, sem fengist hafa