Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Qupperneq 60

60
hefur það eflaust verið yflr íslandi. En því fer fjarri að
næg vissa sé fyrir því, að Skúli hafl gjört Snorra að
jarli, því það á eigi við annað að styðjast en sögu Arn-
finns Þjófssonar, sem var drepinn skömmu síðar af kon-
ungsmönnum, mönnum úr flokki fjandmanna hans og
Snorra og þeir báru hann fyrir þessu. Þótt Styrmir fróði
hafl trúað því, sannar það eigi mikið, því hann var ein-
hver hinn auðtrúasti íslenzkur rithöfundur á dögum þjóð-
veldisins, af öllum þeim, sem frægð hafa náð frá þeim
tíma, og engum var svo lítt sýnt um sem honum, að
greina ósatt frá sönnu. Rógur og illmæli fjandmanna á
meðal voru alltíð bæði í Noregi og á íslandi á Sturlunga-
öldindi. Er ekkert líklegra en þessu hafi verið skiökvað
upp af einhverjum konungsmönnum, þegar eptir víg Snorra,
er menn sáu að of mikið var aðgjört, að drepa annan eins
mann og Snorra — eða ef til vill sje getgáta frá þeim
flokki runnin, — en að Arnfinnur hafl verið borinn fyrir
þessu, af því að menn vissu, að hann hafði verið við
samtal þeirra Skúla og Snorra; en hann var þá veginn
um vorið 1241 og gat eigi borið á móti því. Hins
vegar er það mjög ólíklegt, að hann hafl farið að segja
fjandmönnum sínum og Skúla hertoga af leyndarmáli her-
togans, ef það hefur í rann rjettri nokkuð verið, og farið
þannig að hleypa Snorra í hættu, vini hertogans, sem að
líkindum einnig hefir verið vinur Arnfinns. Hann hafði
enga ástæðu tii þess að gera slikt, nema ef hann hefði
viljað kaupa sér með því fi ið við konung og menn hans,
en ekki lítur út fyrir það. Sturlunga saga ber það með
sér, að Sturla hefir reynt að komast eptir því hjá íslend-
ingum, þeim er við voru tal þeirra Skúla, hvað satt væri
í þessu, en enginn þeirra „ljet þat ásannask fyrir oss'‘
segir Sturla. Ef þetta hefði satt verið, hefði Ólafur hvíta-
skáld vel mátt segja það Sturlu bróður sínum, án þess
að eiga nokkuð á hættu, því Sturla hefði þagað, svo lengi