Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Page 70

70
Aptur á móti hafði Gissur verið 2 ár í Noregi (1229—
31) og gjörzt hirðmaður konungs og skutilsveinn. Auk
þess var Gissur nokkuð í ætt við konunginn. Úr því að
konungur mat miklu meira að hefna sín á Snorra, en
að hefna Sturlu Sighvatssonar, erindisreka síns, var það
því harla eðlilegt, að hann sneri sjer nú tíl Gissurar, þótt
hann væri banamaður Sturlu Sighvatssonar. Hákon kon-
ungur sá, að hann hafði sjálfur engan hag af því að
hefna Sturlu Sighvatssonar, og fyrir því hirti hann eigi
um það, en hins vegar var konungur svo framsýnn, að.
hann þóttist mega sjá, að þeim Snorra og Gissuri mundi
innan skamms lenda saman út af eptirmálunura eptir þá
Sighvat og sonu hans, því Þórður kakali fjekk eigi leyfi
til þess að hverfa heim, og fyrir því mundi hann eigi
fara í geitarhús að leita ullar þar sem Gissur var. Sum-
arið 1240 sendi konungur með Eyvindi bratt og Árna
óreiðu Gissuri brjef það, sem þegar hefur verið nefnt, og
bað hann láta Snorra fara utan eða drepa hann að öðr-
um kosti. Pessu var haldið leyndu og Gissur beið fær-
is. 25. júlí 1241 andaðist Hallveig Ormsdóttir, er gjört
hafði fjelag við Snorra og farið til bús með honum 1224.
Heimtuðu þá synir hennar, Klængur og Ormur, fjárskipti
af Snorra, en þeim samdi eigi. Fundu þeír bræður þá
Gissur, föðurbróður sinn, og ljezt hann vilja veita
þeim lið.
Þá er á leið sumarið, fundust þeir Gissur og Kol-
beinn á Kili norður og gjörðu ráð sín. Er Gissur kom
suður af Kili, stefndi hann mönnum til sín; voru þeir
þar bræður, Klængur og Ormur, einnig Árni óreiða. Pá
hjelt Gissur upp brjefum þeim, er þeir Eyvindur höfðu
haft út; kvaðst hann með engu móti vilja brjóta kon-
ungsbrjef, en ijezt vita, að Snorri mundi eigi fara ónauð-
ugur utan; ljezt hann þá vilja fara til að taka Snorra.
Ormur vildi eigi vera við það, og reið heim til sín á