Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Page 75

75
Þá er Þórður kom út, ætlaði Kolbeinn að láta taka
hann og drepa, en Þórður reið þegar suður um land á
fund Hálfdánar Sæmundssonar og Steinvarar systur sinn-
ar á Keldum á Rangárvöllum. f’aðan fór hann vestur
um iand og tókst honum að reisa flokk á móti Kolbeini,
þótt við ofurefli liðs væri að etja. Áttust þeir síðan við
í eltingum og atförum, drápu menn og meiddu eptir
föngum hvor fyrir öðrum. Hinn 25. jvíní 1244 stóð sjó-
orusta mikil á meðal þeirra á Húnaflóa. Yar það hinn
harðasti bardagi. I’órður hafði lið hálfu minna, en menn
hans voru æfðir sjómenn; fjekk því Kolbeinn þar mikinn
mannskaða, áður en í’órður varð að halda undan.
Rjett fyrir Flóabardaga komu menn til Kolheins frá
Gissuri í’orvaldssyni og sögðu að hann væii út kominn
á Eyrurn og stefndi fund við Kolhein. En Kolbeinn vildi
þá eigi biegða leiðangrinum. Fór þá Gissur með miklu
fjölmenni vestur í Dali og sættist við Jón Sturluson Sig-
hvatssonar. Jónvarþá kornungur; voru öll mál þeirra
lögð í dóm Hákonar konungs; hefur það eflaust
verið að undirlagi Gissurar.
Seinna um sumarið reyndi I’órður að ráðast á Kol-
bein, en hann fjekk njósn. Um haustið sendi Kolbeinn
mann til í’órðar að leita um grið eða sættir; voru þá
grið sett til vetumátta, en sættir komust eigi á, þótt
íslendingar, sem voru hjá konungi og í vináttu við hann, t. a. m.
Arni óreiða, unnið slíkan trúnaðareið. Gat slikur eiður enga
bindandi þtðingu haft fyrir ísland. Af Orkneyjum og Hjaltlandi
hafa heldur eigi verið aðrir menn en kaupmenn eða ferðamenn,
sem af tilviljun hafa verið staddir í Björgyn, sbr. Munch IV,
960 nm. En tilgangurinn með því að að fá nokkra íslenzka
bændur til þess að vinna eiða, liefði þá auðsjáanlega verið sá,
að styrkja þá hugsun meðal aiþýðu í Noregi, að ísland væri
þegar orðið skattland eins og Orkneyjar og Hjaltland og hafa
þetta síðan fyrir rök, til að hyggja á tilkall sitt í annað sinn,
shr. Jón Sigurðsson, Dipl. I, 606.