Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Qupperneq 105

105
sveitum fyrir ófriði. Reið lögsögumaðurinn Ólafur Þórðar-
son því eigi til þings, en Teitur Einarsson tók lögsögu
með ráði Gissurar; rjeð Gissur lofum og lögum á þing-
inu. En eigi sjást þess nein merki, að liann ræki er-
indi konungs á þinginu nje bæði landsmenn að greiða
honum skatt. Gissur hugsaði eins og I'órður kakaii
mest um það að auka eigin völd sín og hag, þótt hann
færi með meiri hægð og varúð en Þórður, og næði held-
ur eigi jafnmiklu ríki að þessu sinni sem f’órður hafði
náð á árunum 1247—1250. Þetta mun Heinrekur l»isk-<
up, sem var bæði erindreki og njósnarmaður konungs,
þegar hafa ritað konungi, því sumarið 1254 stefndi
konungur Gissuri utan.
P'á er fjandskapur óx með þeim Gissuri og biskupi,
reið Gissur úr Skagafhði er á leið veturinn (1253- 54)
suður til sveita sinna, og settist ;ið í Kallaðarnesi. Þar
batt hann lag sitt við Odd Þórarinsson, son Þórarins Jóns-
sonar af Austfjörðum. Segir svo í Sturlungu, að Gissur
segði Oddi að hann vildi utan um sumarið, og honum
þætti illt að hafa forboð biskups á sjer og „kvazk vænta
at hann mundi hafa alla sæmd af þessum málum, ef
hann fyndi sinn herra Hákon konung.“ En þetta er að
líkindum eigi rjett; Gissur hefur hvorki ráðið utanför sína
svo snemma, nje ætlað að fara ókvaddur á fund kon-
ungs; honum voru sannarlega eigi úr minni iiðin árin
sem honum var haldið kyrrum í Noregi. Einnig orðin
sjálf, að „finna sinn herra" benda fremur á að sögurit-
arinn eigi þau, en Gissur, og að þau sjeu yngri en 1264.
Hitt er eflaust sannara, sem segir í Hákonarsögu, að
stefna konungs hafi valdið utanföi' hans. Var Gissuri
eigi ljúft að fara utan eptir því, er þar segir, heldur hertu
báðir biskuparnir að Gissuri, svo að hann rjeðst þegar
utan; átti hann erfiðara aðstöðu í móti þoim, er hann
var í stórmælum Heinreks biskups. Hafði Heinrekur