Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Qupperneq 135

135
toga eru spunnar og inn til vor runnar einkum á sið-
ari tímum.
Þess ber enn að gæta, að glíman er nú svo að segja
hin einasta íþrótt, sem vér eigum eftir frá forfeðrum vor-
um, því hinir ýmsu þjóðleikir þeii'ra aðrir og íþróttir, svo
sem knattleikir, hesta-at, skihningar, eru nú lagðar fyrir
óðal, en þessi ein heflr þó haldist, og hún heflr jafnan verið
landi voru til vegs, og jafnframt máli voru og nátt-
úrufegurð lands vois vakið eftirtekt útlendinga á oss,
eftirtekt sem aldrei hefir bakað oss vansóma né rýrð.
— Glíman er auk þessa eigi síður skemtileg íþrótt fyrir
áhorfendurna, sem tiðum safnast saman langt að, þar
sem kunnugt or, að glímufundir séu haldnir eða t.il
bændaglímu stofnað, til þess að skemta sér við að horfa
á og taka með hlutdeild og athygli þátt í gangi leiksins;
glimurnar koma oss þannig í stað reglulegra leiksýninga,
sem erfltt er jafnan að koma á hjá oss, og þó meyjarnar
eða konurnar yfirieitt, geti alls eigi fylt flokkinn til sjálfrar
glímunnar eða tekið beinan þátt, í henni, með því íþrótt
þessi er miður lí'tguð fyrir þær, þá þekkja allir, hve fjör-
gandi áhrif það heflr, er prúðbúið kvenfólkið, ásnmt öðrnm,
safnast utan um glímuvöllinn og með augum sinum, at,-
hugasemdum og brosi leggur sinn skeif til skemtunar-
innar.
En þrátt fyrir það þó á siðari tímum yflrleitt
hafi allmjög yflr glímuíþróttinni dofnað hér á landi
voru, sem áður er drepið á, virðist þó áhugi og vilji alment
á þessum síðustu tímum nú nf nýju vaknaður fyrir þess-
ari fögru þjóðaríþrótt vorri, þar sem stjórn vor liefir einnig
í sama strenginn tekið með því, eins og áður er drepið
á, í síðustu skólai eglugjörð hins lærða skóla landsins að
bjóða, að láta glírnur fylgja þar annari leikfimi. Pví virðist
eigi illa við eiga, að rifja að nýu upp íþrótt þessa, með
því að taka heillega ritgerð saman um ghmur, og glímu-