Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Side 150

150
krók eða til sniðglímu, sem hann venjulega liggur þá mjög
vel við, er hann keikur eða jafnvel hálffattur stendur eftir
klofbragðstilraunina; snöggan hælkrók fær hann þá trauðla
staðið af sór. Sama ef um hælkrókinn að segja þegar í
byrjun klofbragðsins, ef verjandi þá, meðan hann hefir
fótfestuna, hleypur í fang sækjanda, víkjandi sér lítið eitt
við, og krækir fæti sínum aftur fyrir hælinn á þeim fæti
sækjanda, er jafnvægi hans á því augnabliki hvílir alt á,
svo sækjandi getur getur komið til að falla að nokkru á
sjálfs síns bragði. Hér munu þá greindir inir heiztu
vegir til að verjast inu skæða klofbragði.
Mjaðmarhnykkur, eða venjulega nefnt hnykkur, er ið
annað afreksbragð og höfuðbragð góðra glímumanna, og
geta hnykkmenn eigi síðui' skæðir orðið en klofbragðs-
menn, en bezt hentar hann skrokksterkum mönnum, og
þeim er þola vel átaksmikla sveigju skrokksins. — Höf-
uðatriðið við hnykk er það, að reyna að koma lærinu og
mjöðminni hægra megin, jafnframt og harður snúningur
verður á vinstra fæti sækjanda, svo vel undir og til hlið-
ar fyrir vinstri mjöðm viðfangsmannsins, að maður íái
undið honum í einni svipan á loft upp á mjöðm sér,
steypt, honum yfir um sig á snið og látið hann falla endi-
langan upp í loft t.il jai ðar hinum megin við sig. í’ettá
tekst því bet.ur, sem maður nær að koma læri sínu og
mjöðm aftar og sem aftast að hægt er fyrir mjöðm hins,
en svo, er þetta þannig tekst, þá er glímuhnykkurinn líka
næsta stórkostlegt og tilkomumikið bragð. Til að koma
lmykknum við, þarf maður sérstaklega að leita lags, að
koma viðfangsmanni sínum sem bezt á bug við sig hægra-
megin, og miðar ýmist til þess leggjarbragð hægramegin
eða rétt áfram rykkur á hinn til þeirrar hliðar, en svo
er þetta er fongið, ríður og hnykkurinn á, með svo
skjótri svipan, sem hægt er. Það sem sækjandi þá einkum
beitir, er hægri hendin og svo kast hkama síns niður að