Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Qupperneq 155

155
hné hins og reka á hann hnykk eða öfugan snúning ura
leið (sbr. handbrögð).
Til hnébragða mætti enn það telja, sem annars er
hálfsvipað lélegu klofbragði, að menn setja hnéð undir
vinst.ri hnésbót. eða læri mótstöðumanns síns, rykkja jafn-
framt í hlið hans með vinstri hendi, en hrinda honum
frá sér um leið með hægri.
Tábragð eða öðru nafni músarbragð heitir það, er
menn sælast eftir að stíga á tær eða framanverða rist-
ina á mótstöðumanni sínum, og svo sveifla honum til
eða hnykkja áfram um leið, er hann þannig er fatlaður,
og getur þetta bragð þá valdið óvönum eða fótstirðum
manni byltu.
Annars konar tábragð er það, er menn slá hendinni
í hnésbætur hins, svo hann reiðir til falls eða úr jafnvægi
sínu, en jafnframt stígur bregðandi ofan á tær hans eða
rist, svo hann fái eigi fótum brugðið fyrir sig, er hann
reiðir aftur á bak, og fellur hann þá.
Tábrögð fær maður varast með því skjótt að kippa
fæti þeim, er stigið er á, undan; einnig getur maður reynt,
er bregðandi hefir stigið á tær manns eða rist, að slá
snöggt með hendinni utan á hné hans á þeim fætinum,
sem laus er, en lyfta hinum jafnframt með ristinni svo
hátt upp sem hægt er, og fleygja honum þannig á snið
niður, eða leggja hann þá greinilega á sjálfs sín bragði.
Grikkur er og bragð eitt nefnt, sem er í því fóigið,
að menn altíeinu sleppa báðum bugsnatökunum, en þrifa
í þess stað höndum, sinni hvoru megin, undir hægri hnés-
bót. viðfangsmanns og kippa fæti hans að sér, en skjóta
um leið hægri ökslinni fram í fang hans og hnykkja hann
þannig öfugan niður á hægri hliðina; skætt bragð að vísu,
en óglímumannlegt er það.
Ýmisleg smábrögð munu menn geta fundið fleiri til í
glímu, en þó mun nú hér vera talið það, sem helzt mark