Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Side 167

1K7
ir sauðamanni sinum að hýsa sauðina fyrir dagsetur að-
fangadagskveldið, en hann gaf því lítinn gaum, og kvaðst
mundu fara sínu fram. Svo fór sem áður, að sauðamað-
ur kom ekki heim um kveldið. Bóndi gekk til siniðju
sinnar i býti á jóladagsmorguninn, þvi hann var smiður
góður, og stóð þar til kvelds; hafði hann þá smíðað sér
atgeir úr stáli, sem var hálf önnur alin á lengd og hið
mesta tröllavopn að sterkleika. Auk þess hafði hann
smíðað sér langa stöng og digra úr íslenzkum rekavið,
og fest þar í atgeirinn. Jóladagskveldið gekk bóndi til
sauðahússins, og var þá hálfrokkið. Tungl var i fyllingu
en ekki runnið þegar bóndi kom að húsinu. IJann beið
þar nú nokkura stund og bar ekki til tíðinda. Litlu síð-
ar rann máninn, svo gjörla mátti sjá hvað gerðist. JiOgn
var á víkinni og bárust að eins litlir öldugárar að landi.
Nú sér bóndi að boðar rísa á víkinni, og öslaði svartur
maður ákaflega stórvaksinn upp að fjörunni, og gljáði á
hann allann í tunglskininu. Bóndi þóttist vita, að þetta
væri hafmaður, og lét því ekkert á sér bæra. Hafmað-
urinn lappar nú upp fjöruna og að stórri þarahrönn, og
tætti hana aila sundur; dró hann út úr henni ræfil af
mannslíkama, og fór að naga ketleifarnar, sem eftir vóru;
þóttist bóndi nú sjá í hendi sér afdrif sauðamanns síns
og gerði háreysti nokknra, svo hafmaðurinn heyrði. Hann
tók þegar á rás til bónda. Landslagi er háttað á þann
veg, að háir bakkar liggja umhverfis voginn, og er brat.t
upp að ganga. Bóndi snarast nú ofan á bakkann á móti
hafmanninum, og er hann þá kominn upp í miðja brekk-
una. Bóndi keyrir atgeirinn í brjóst þessum fjanda, og
fylgir fast eftir, svo hafmaðurinn hrataði undan laginu
niður brekkuna, en bóndi sleppti stönginni. Hafmaður-
inn réð nokkurum sinnum til uppgöngu, en hrataði jafn-
harðan niður aftur, því stöngin rakst í bakkann; ætlaði hann
þá að snúa til sjávar, en bóndi tók að egna hann með því