Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Side 172

172
sem nefnt var „Lærken", var einu sinni á siglingu milli
Austfjarða og Kaupmannahafnar. Nótt eina urðu menn
varir við eitthvað aftur á skipinu, er þeir áttu ekki von
á, og fóru menn að forvitnast um það; sáu þeir þá, að
hafmaður hafði klifrað upp á skipið, og var sá ófrýnileg-
ur mjög. Skipverjar söfnuðust að honum með oddi og
eggju, og ráku hann aftur ofan af skipinu ofan í sjóinn.
Sveinn og hafmaðnrinn. Sveinn hét bóndi, er
bjó á Melrakkasléttu fyrir nokkurum árum. Hann var
snarmenni og skotmaður góður bæði við fugla og refi;
lá hann löngum úti á vetrarkvöldum og nóttum, þegar
tunglslýsi var, og hafðist þá oftast við í fjárborg einni
niður við sjó. Einu sinni lá Sveinn í borg þessari sem
oftar heiðskírt vetrarkvöld, og gildraði til veiða. Tungls-
ljós var og snjór á jörðu, svo að glaðbjart var úti;hafði
Sveinn hlaðið byssu sína, og beið þess að einhver mel-
rakki kæmi í skotfæri. Þogar Sveinn hafði legið i borg-
inni litla stund, heyrði hann þrusk úti, líkast því sem geng-
ið væri. Gangdynur þessi færðist nær borginni, en hætti
svo, eins og einhver næmi staðar. Sveini þótti þetta
kynlegt, því engra manna var von um þessar slóðir, og
lét hann ekkert á sér bæra. Nokkuru seinna var rekið
högg mikið ofan í borgina, svo að hún skalf við. Sveinn
lá kyr, og var þá slegið annað högg sýnu meira. Sveinn
þóttist nú sjá, að ef hann biði þriðja höggsins, þá mundi
það verða hans bani, því þá mundi borgin hrynja. Hann
stóð því upp skjótt, greip byssuna og hljóp út með hana
fram undan sér, svo að hann gæti hleypt úr byssunni
þegar í stað, ef hann sæi eitthvað ófriðlegt. f'egar Sveinn
kom út úr dyrunum, sá hann, að skrímsl eitt 1 manns
líki stóð öðrum megin dyranna, og glampaði á það í tungls-
skininu, því það var alþakið skeljarögg. Hafmaðurinn
fálmaði til Sveins, en liann raiðaði framan í hann og
hleypti úr byssunni. Hafmaðurinn brá fyrir loppunni,