Eimreiðin - 01.05.1898, Side 15

95
bláfátæk barnamóðir. Ætti hún eina kú, sent nú stæði geld. En
það, sem þyngst lægi nú á hjarta sínu, væri það, að maðurinn
sinn væri dauðveikur, og sig vanhagaði um það, sem honum
væri nauðsynlegt til lífsviðurhalds og heilsubótar. Væri því erindi
sitt þangað, að biðja hana um mjólkina úr fötunni við búrsdyrn-
ar, en kvaðst þó litlu mundu geta launað, þótt vilja hefði hún
til þess. Þykist Sesselja nú ieyfa álfkonunni mjólkina, án þess að
til skulda verði krafizt, og að því búnu hverfur álfkonan.
Nú vaknar húsfreyja snemma morguns, sem búkvenna er
siður. Dettur henni þá í hug draumur sinn, og hyggur hún
hann sem annað »draumarugl«, af þeim toga spunninn, sem eng-
inn veit upptök eða enda á. Þó gat hún ekki að því gert, að
henni fannst þessi draumur einna skilmerkilegastur þeirra drauma,
er hana hefði dreymt. En til þess að þurfa nú ekki að vera lengi
í efa um gildi draumsins, snarar hún sjer í fötin og vindur sjer
fram. Þegar hún kemur að búrsdyrunum, þrifur hún til föt-
unnar, en finnur skjótt að innihald hennar muni vera fremur
rýrt. Verður húsfreyju þá fyrir að opna fötuna, og sjer hún þá,
að fatan er galtóm, en þó þess lík, að mjólk hafi verið i hana
látin, frá því að hún fór með hana síðast. Grennslast nú Sesselja
eptir, hvort kýrin hafi komið heim um nóttina, og verður þess
skjótt vísari, að svo hafi verið. Sjer hún þá, að draumur hennar
hefur verið nokkuð á annan veg, heldur en draumar gerast
venjulegast.
Nú hugsar Sesseija með sjálfri sjer, að hún skuli framvegis
á hverju kveldi láta mjólka hina sömu kú í sömu fötuna, og setja
hana á sama stað, og sjá svo, hverju fram yndi. Er þetta svo
gert í nokkur kveld og fatan jafnan tóm að morgni. Þegar vika
er liðin, dreymir húsfreyju aptur eina nótt, að sama konan kemur
til hennar og áður og er nú mjög glöð i bragði. Þakkar hún
mjög vinalega fyrir alla mjólkina, og segist nú ekki lengur þurfa
hennar með, því kýrin sín sje borin, maðurinn sinn búinn að fá
heilsuna aptur og líðan þeirra yfir höfuð í góðu gengi. Þetta
allt eigi hún húsfreyju að þakka og sem lítinn vott um þakklát-
serni sína biður hún hana að þiggja muni þá þrjá, sem í fötunni
sje. Sje það grænt klæði í pils, gullhringur og silfurkross.
Muni þessa skuli hún svo síðan láta fylgja ættinni og muni
farsæld fylgja. Krossinn skuli jafnan ganga til elzta sonar eða