Eimreiðin - 01.05.1898, Qupperneq 31

111
Þegar nú hjer viö bætist sú mikla mótstaða gegn afnámi barna-
útburðar, er kom í ljós, þegar kristnin var i lög leidd, svo að menn þóttust
af efnalegum ástæðum vera neyddir til að halda þessum forna villisið, þá
bendir allt þetta á, að menn hafi i heiðni yfir höfuð ekki haft neina
lögskipaða fátækraframfærslu, heldur sje hún fyrst upprunnin í kristni,
og þá líklega undir eins á fyrsta íjórðungi 11. aldarinnar, áður en barna-
útburðurinn loksins var afnuminn og bannaður með lögum. Að fátækra-
framfærslan einmitt staíi frá þessum tíma, styrkist og við það, að tiundar-
lögin, sem samþykkt vóru litlu fyrir lok n. aldarinnar (1096), virðast
að gera ráð fyrir, að menn þá hafi haft lögskipaða sveitarframfærslu og
fátækrastjórn. V. G.
Fundið vopn.
Vorið 1895 fann yngismaður Jcn Helgason í Klauf spjót
í svo nefndri Tungnaöxl á Munkaþverártungum þar sem fyrr-
um hjet Mjaðmárdalur (sbr. Glúmu 15. k.); en nú er að
eins dalurinn sunnan megin árinnar nefndur því nafni. Spjótið
fannst rjett upp af Glúmsstöðum, en svo eru nefnd sel þau,
er Glúmur bygði upp i dalnum, þar sem hann var staddur
samkvæmt loforði sinu við »einhleypinginn«, er Viga-Skúta
heimsótti hann og elti i árgilið, en vann litið, utan að spilla
kápu Glúms, sem Glúmi þótti »lítil fremd« sem von var.
Spjótið (fjöðrin og falurinn) er 16 þuml. á lengd. Það
er nú nokkuð eytt og ryðjetið, en þó enn með hvössum oddi
og skörpum eggjum, svo að þær næstum »standa á nögl«
milli ryðskarðanna. Má af þvi marka, hversu vel verkfært
það hefur verið á ungdómsárum sinum. Fjöðrin (blaðið) er
11 þuml. löng og rúml. þuml. á breidd, þar sem hún er
breiðust. Falurinn er 5 þuml. á lengd og aptast í honum
stendur geirnaglinn þversum og er hann úr eiri. Hann er
rúml. 1 þuml. á lengd og hefur það að líkindum verið þver-
mál skaptsins. En af skaptinu sjálfu er nú ekkert eptir, og
verður því ekkert um það sagt, hvernig það hefur verið,
langt eða stutt o. s. frv.
Hvort spjót þetta hefur nokkurntíma komizt svo hátt i
heiminum, að vera handleikið af hinum frægu vígamönnum
Glúmi eða Skútu, verður auðvitað ekkert um sagt. En vel
mætti ætla, að svo kynni að hafa verið. þó virðist það