Eimreiðin - 01.09.1903, Qupperneq 37

i97
að þeir væru hvítir og byggju í tjöldum. Ég hélt áfram; en ég
get ekki sagt hvert ég fór, og nú fékst enginn matur framar handa
mér eða systurinni. Og eina nótt í hitaveðri var hún að gráta
og biðja um mat, þá komum við að brunni og ég lét þana setj-
ast á brunnbarminn og hrinti henni svo niður, því hún gat hreint
ekkert séð, og það er betra að deyja en svelta«.
»Ó, hvaða skelfing!« sögðu konurnar sem með einum munni.
»Hann hrinti henni niður af því það væri betra að deyja en
svelta.«
»Ég ætlaði að fleygja mér í brunninn líka, það var bara af
því hún var ekki dáin, en hrópaði til mín frá botninum á brunnin-
um, svo að ég varð hræddur og hljóp burtu. Og svo kom einhver
út úr ökrunum og sagði, að ég hefði fyrirfarið henni og saurgað
brunninn, og hann fór með mig til Englendings, sem ^ar hvítur og
hræðilegur og bjó í tjaldi, og hann sendi mig hingað. En það
vóru engin vitni, og það er betra að deyja en svelta. Hún var
þar að auki blind á báðum augum og bara svolítið barn«.
»Bara svolítið barn«, tók kona yfir-hestasveinsins upp eftir
honum, »en hver ert þú, veikbygður sem smáfugl og eins lítill og
nýfætt folald, hvað ert pú?«
»Ég, sem var svangur, er nú saddur«, sagði Tobra litli og
lagðist endilangur út af. »Og ég ætla að sofna«.
Konan breiddi ofan á hann og Tobra litli sofnaði svefni hinna
réttlátu.
Éýtt hefir
Björg Þorldksdóttir Blöndal.
Tímon eða Mannhatarinn.
Samtal eftir LÚKÍAN.1
Tímon, Sevs, Hernies, Plútos (Auður), Penía (Örbirgð), Gnaþonídas, Filíades,
Demeas, Prasýkles.
Tímon hinn aþenski, sem fyrrum var stórríkur borgari, er orðinn
fátækur daglaunamaður, sem gengur að akur-vinnu á landsbygðinni í
Attíku og er að pæla þar í harðbala jörð nálægt Hýmettosfjalli. Hann
1 Lúkían (Lukianos), höfundur samtals þessa, var frá borg þeirri, er Samo-
sata hét, nálægt Evfrat, í þeim hiuta Sýrlands, er Kommagene nefndist; hann mun