Eimreiðin - 01.09.1903, Blaðsíða 41

201
og Títana1 sigrari með tíu álna langan reiðarflein í hendinni og
lætur stýfa af þér lokkana.2 Hve nær ætlarðu þá, undarlegi guð!
að hætta að vera skeytingarlaus um þvílíkt athæfi? eða hve nær
muntu refsa fyrir svo gífurleg rangindi? hvað margar Faeþons
brennur eða Devkalíons flóð3 skyldu þurfa að koma til þesS að þú
hegnir heiminum fyrir slíkt ofurmegn ilskunnar?
5. En ég sleppi nú hinu almenna og fer að tala um sjálfan
mig, sem. hefi tekið svo marga Aþeninga upp af götu minni,
komið þeim til upphefðar og gert þá auðmenn úr öreigum, —
um mig, sem hefi hjálpað öllum bágstöddum og hreint að segja
ausið út auðæfum mínum í góðgjörðum til vina minna. Pegar ég
nú fyrir hið sama er orðinn fátækur, þá kannast enginn við mig
af þeim, sem annars lutu mér og hneigðu sig fyrir mér ofan í
duftið og hlýddu hverri minni bendingu; þvert á móti, ef ég
mæti einhverjum þeirra á strætunum, þá víkur hann af vegi fyrir
mér eins og menn ganga fram hjá grafstyttu, sem hrunin er af
tímalengdinni, yfir moldum einhvers löngu dáins manns og virða
sig ekki einu sinni til að lesa á henni letrið. Sumir fara á svig
inn í annað stræti þegar þeir sjá mig, eins og þeim þætti and-
stygð og ills viti að líta þann mann augum, sem fyrir skemstu var
bjargvættur þeirra og velgjörðamaður.
6. Pannig hafa þá bágindin flæmt mig á þennan útskækil
og hér er ég nú í skinnstakki mínum að pæla jörðina fyrir fjögra
obola4 dagkaup, um leið og ég sökkvi mér niður í heimspekilegar
hugleiðingar yfir grefinu mínu og einverunni. Eg þykist þó að
1 Títanar, afkvæmi Úranosar og Gaju (Jarðar), hófu hernað gegn Sevs, en
hann varpaði þeim niður í Tartaros með hjálp Hekatonkíra (hinna hundraðhentlu
risa) og Kyklópa (Hringeyginga), Gígantar vóru áþekkir Títönum og fjandsamlegir
Olympsgoðum, synir Gaju. Þeir hlóðu upp fjöllum og réðu til áhlaups á Olymp,
en Sevs laust þá til l)ana með eldingum sínum eða keyrði þá niður í jarðdjúp undir
eldfjalla-eyjar.
2 Hár, skegg, skikkja og fótabúnaður Sevs-líkneskjunnar í Olympíu var at
skíra gulli.
3 Faeþon, sonur Sólarguðs (Helíosar) og Klýmene, fékk leyfi hjá föður sínuni
til að aka sólarvagninum einn dag, en kunni ekki stjórn á því, svo hann fór ýmist
of hátt eða of lágt og kviknaði við það í himni og jörð; laust Sevs hann þá með
reiðarslagi og steypti honum niður í djótið Erídanos. Flóðið mikla, sem kent er
við Devkalíon, lét Sevs koma yfir jörðina sakir óhæfuverka mannanna og engan af
komast nema Devkalíon (Prómeþevsson) og Pyrru frænku hans, og urðu þau
frumforeldrar nýs mannkyns.
4 Obolos (obol) grísk smámynt, um tíu aura virði.