Eimreiðin - 01.09.1904, Síða 14

174
greina, sem ódýrara er að reka erlendis. Menn mega ekki vera
að kvarta yfir því, að aðflutningsskýrslumar sýni, að »peningar
fari út úr landinu* til þess að kaupa skófatnað, baðmullardúka,
smjörlíki o. s. frv.. heldur eiga þeir þvert á móti að gleðjast yfir því,
að menn með því að fá þessar vörur ódýrar frá útlöndum geta
bætt lífskjör sín og varið öllum þeim vinnukrafti, sem til er í
landinu, til þess að láta sem borgun fyrir þetta koma sífelt meira
og meira af fiski, kjöti, smjöri, ull og öðru, sem samkvæmt stað-
háttum landsins má framleiða bæði ódýrt og næstum takmarka-
laust.
þegar um fjárhagsefni er að ræða, er mest undir því komið,
að takmarka sig og beinast sem mest að fáu eða einu; og jafn-
fámenn þjóð og íslendingar eru hefur sízt af öllu ráð á að tvístra
kröftum sínum og eyða þeim til ónýtis. fað er raunar alllíklegt,
að ýmsar iðnaðargreinir muni, þegar fram líða stundir, rísa upp á
íslandi, sumpart til þess að breyta og umskapa afurðir af land-
búnaði og sjávarafla og sumpart til þess að hagnýta vatnsaflið í
landinu. En eins og nú er á statt, ættu menn eflaust að beina
öllum kröftum sínum að því, að efla landbúnaðinn og sjávarút-
veginn, og að minsta kosti ekki nota verndartolla til þess að koma
upp öðrum atvinnugreinum, og það því síður, sem stuðningurinn
gæti aldrei leitt til annars eða meira, en að birgja þann litla
markað, sem til er í landinu sjálfu.
fað er því sjálfsagt skynsamleg pólitík, er alþingi hefur kostað
mjög kapps um að efla aðalatvinnuveg landsins, landbúnaðinti.
En þá atvinnu á ekki fremur en aðrar að styðja með verndar-
tollum. Sú stuðnings-aðferð er bæði dýr og slæm, og á það jafnt
við toll á smjörlíki vegna smjörframleiðslunnar og við toll á
kartöflum, osti og öðrum landbúnaðarafurðum.
Að líkindum munu formælendur verndartolla koma með þá
mótbáru gegn þessum hugleiðingum, að þær séu altof kreddu-
kendar, og staðhæfa, að sú tilviljun, að einhver atvinnugrein sé
ekki rekin á íslandi, sé engan veginn vottur um það, að ekki
megi reka hana þar með minna kostnaði en erlendis og með meira
hagnaði en aðrar atvinnugreinir á Islandi; tollverndin eigi aðeins
að hjálpa mönnum til að yfirvinna þá núningsfyrirstöðu, sem hver
ný atvinnugrein ætíð verður að berjast við, og vekja menn úr þvi
móki, sem veldur því, að menn sjá ekki, hvað þeim er fyrir beztu,
nema afurðirnar hækki enn frekar í verði.