Eimreiðin - 01.09.1904, Qupperneq 22

182
Konráð Maurer.
Eftir Dr. H. K. H. BUERGEL (frá Miinchen).
Útgefandi Eimreiðarinnar hefur farið þess á leit við mig að skrifa
eitthvað upp eftir minni, sem íslendingum þætti gaman að heyra, um
vin þeirra, þjóðsiða þeirra og menningar, öldunginn, sem andaðist fyrir
tveimur árum síðan, en ég ætla þá með vilja að sneiða hjá því að
endurtaka það, sem menn geta lesið í II. árg. Eimr. bls. 223—226
og víða annarstaðar um ritstörf
Maurers. Maurer og hans vís-
indalega starfsemi eru alkunn um
öll Norðurlönd, og jafnvel hinn
nánasti samlandi getur naumast
hlotið hlýlegri eftirmæli heldur en
vér getum fyrirfundið í hinum
ágætu lýsingum á æfi og iðju
þessa einstaka vísindarannsóknara
eftir vini hans og verkabræður í
Noregi Ebbe Hertzberg (Ark.
f. nord. filol. XIX, 262—72) og
Absalon Taranger (Tidskrift
for Retsvidenskab 1903). íslenzk,
norsk, dönsk og sænsk blöð tjáðu
hrygðarboðskapinn með litlu minni
hluttekningu en blöðin í Miinchen,
þar sem einn af lærisveinum
Maurers og vinum, Wolfgang
Golther (Míinch. neueste Nachr.
24. sept. '02), lýsti tilfinningum
allra þeirra, er við lát hans áttu
á bak að sjá þelhlýjum vini,
öruggum leiðtoga og hinum ráða-
gersta, óbrotnum og göfugum
gestgjafa, kennara með norrænni
Maurer hálffertugur (um það leyti er hann alvÖIUgefni Og jafnframt hjartan-
kom til Islands). legri verklund, eða þar sem einn
af nánustu vinum Maurersættar-
innar, Phifipp Zorn (Beil. d. Miinch. Allg. Zeit. 1902, nr. 249),
lýsti til hlítar öllum hinum starfauðga viðgangsferli þessa manns, er
festi athygli lögspekinga, málfræðinga og söguritara á hinum norður-
germönsku frændþjóðum, því að hann stóð fremur flestum öðrum á
sínum eigin merg og gat bygt á eigin rannsóknum, sinni eigin hraust-
legu ferð til hins frumgermanska lands, og, enda þótt hann væri þeim
skyldur í anda, hóf hann sig, eins og Jakob Grimm á undan honum,
hátt upp yfir samtíðarmenn sína, svo hátt að hann gat útrétt hönd
sína sameinandi frá alpatindum Bayveijalands, út frá hjarta hinna