Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1904, Side 33

Eimreiðin - 01.09.1904, Side 33
*93 eftir Tatían, beinir máli sínu til mentaða fólksins, hin önnur — 2 eftir Jústínus, f 166, og eitt eftir Aþenagóras frá árinu 177 —, til öldungaráðs og keisara. Aþenagóras kemst svo að orði um ákærur andstæðinganna á hendur kristnum mönnum: »þrent er það sem menn ásaka oss um. guðleysi, barnaát og sifjaspelb. Og þessar ákærur hrekur hann rækilega. Par sem þeim er borið mannát á brýn, þá vísar hann til trúar kristinna manna á upprisu líkamans (30. kap.). »Hver mun vilja gerast gröf líkama, er upp eiga að rtsa, ef hann trúir á upprisuna?« Aðrir trúvarnarhöfundar taka og þessar sömu sakargiftir til umræðu, og það vóru líka þær, sem undir niðri vóru ástæðan til yfirheyrslu Pliníusar á því, hvernig samkomur og máltíðir þeirra færi fram. I samtalsriti Múnicíusar Felix (frá því hér um bil 200), »Octavíus«, elzta kristnu riti á latneska tungu, tilfærir hinn heiðni sækjandi að mestu hið sama sem »al- mennan orðasveim« — ásamt mörgum þrælslegum og hryllilegum smáatriðum: sFrásögnin af vígslu munkaefna er að sama skapi hræðileg, sem hún er þjóðkunn. Ungbam eitt er tekið og hulið korni, til að blekkja þá grunlausu, og borið fram fyrir þann, er vígjast á. Barnið er sært ósýnilegum launsárum og þannig ráðinn bani af munkefninu, sem af korninu á yfirborðinu lætur lokkast til að lemja það, og sýnist ekkert saknæmt í því. Blóð þeirra sleikja þessar ófreskjur með hinni mestu græðgi. Limi þeirra þreyta þeir kapp um að rífa í sundurn. Um sam- sæti þeirra hljóðar frásögnin á þessa leið: »T’eir koma saman til mál- tíða á ákveðnum degi og hafa þá í för með sér öll börn sín og mæð- ur og systur. Koma þar bæði konur og karlar á öllum aldri. þegar þeir kafa etið ríkulega, villibragur færst yfir samkvæmið. menn orðnir ölvaðir og brennandi af sifjaspellslosta, fleygja þeir fórnarköku fyrir hund einn, er bundinn er við ljósastikuna, og ginna hann þannig til að þjóta upp og stökkva lengra en snúran þolir, sem hann er bundinn við. í’egar ljósið, er komið gæti upp um þá, með þessu móti fer um koll og slöknar, steypa þeir sér þarna í myrkrinu, er engrar blygð- unar kennir, eftir því sem blind tilviljun ber þá, í faðmlög óumræði- legra girnda«. Sem heimildar að þessari hroða-lýsingu er skfrskotað til ræðu gegn kristnum mönnum eftir Frontó, kennara Markúsar Árelíusar, keisara. Eftir því hafa líka svo ótrúlegar sakir verið bornar á þá á efsta stað. Að sumu leyti stafa þær af hinum klúru kenningum um jarteiknan kvöldmáltfðarinnar, að sumu leyti er það heimfært upp á þá, er Gyðingum var brugðið um. Tacítus getur þess um þá í laus- legri lýsingu á siðum þeirra (Sögur V, 4), að »með þeim sé það leyfi- legt, er vér teljum sifjaspelk. Á sama hátt er og endurtekin í riti Múnicíusar Felix sú sakargift Tacítusar á hendur Gyðingum, að þeir ákalli asna, og borin kristnum mönnum á brýn. Auk þess ályktuðu menn hiklaust af þvf, að aðrar nætursamkomur með lfku móti og sértrúar- '3

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.