Eimreiðin - 01.09.1904, Qupperneq 61

221
upp í 2400 kr. og nú þótti sanngjarnt að hækka þau enn meir
eftir nálega 20 ára þjónustu, eins og siður er við alla banka. Hér
var því um persónulega launaviðbót að ræða handa dyggum þjón
eftir langa þjónustu, en alls ekki ætlast til að nýr maður í þess-
ari stöðu skyldi byrja með svo háum launum. Petta virtist og
hreinasti óþarfi, þar sem bókarastaðan við Hlutabankann, sem þó
ekki getur verið umfangsminni, er launuð með framt að því helm-
ingi minni upphæð. 2000 kr. byrjunarlaun virtust því að vera
fullsæmileg og mundu nógir hæfir menn hafa orðið til að sækja
um stöðuna með þeim launum, ekki síður en við Hlutabankann.
En í því flaustri, sem algengt er á þinginu, skauzt því yfir að
taka þetta fram í lögunum og mundi engin góð stjórn hafa notað
sér þá yfirsjón þingsins til að rýjá landsmenn og baka þeim hærri
útgjöld en nauðsyn krafði. Hún mundi hafa sett mann í stöð-
una til bráðabirgða, lagt frumvarp fyrir næsta alþingi um að
breyta lögunum og ekki veitt stöðuna fyr en það var komið í
kring. En nýja stjórnin okkar var svo sem ekki á þeim buxun-
um, að vera að spara eða hlífa kjósendunum við að borga sem
mest. Hún hugsaði eins og »gæðakonan góða« í kvæði Jónasar
Hallgrímssonar: »Happ þeim sem hlýtur« — mér og mínum
gæðingum — og veitti stöðuna skilyrðislaust. Haldi nú sá maður
stöðunni, er hana hlaut, í 30 ár, sem vel má við búast, þá nemur
sú upphæð, sem hér er að óþörfu sóað 1500 kr. á ári eða alls
um 45000 kr. En hér er þó sú bót í máli, að alþingi getur
tekið í taumana og breytt þessu, þar sem hér er ekki um em-
bætti að ræða, heldur stöðu, sem segja má upp hvenær sem vera
skal með litlum fyrirvara. Er ekki ósennilegt, að kjósendur krefjist
þess af þingmönnum sínum, að þetta verði gert; en söm er gerð
stjórnarinnar fyrir því.
Pá hefði og enn mátt hlífa landsbúum við miklum útgjöldum,
ef öðruvísi hefði verið farið að við lausn rektorsembættisins. Pað
hafði sýnt sig, að hinn fráfarandi rektor hafði ekki lag á skóla-
stjórn, svo að vel færi. En hann var að allra rómi góður kennari.
f*ar sem nú maðurinn var á bezta aldri (rúmlega fimtugur), virtist
því sjálfsagt að láta hann leggja niður skólastjórnina, en halda
áfram að vera kennari við skólann. En í þess stað er hon-
um veitt algerð lausn frá embætti, honum dembt á eftirlaun
og ætlað að lifa í iðjuleysi á sveita landsmanna það sem eftir
er æfinnar. Eftir aldri mannsins að dæma má búast við,