Eimreiðin - 01.05.1908, Blaðsíða 51

til Manítóbafylkisþingsins; og mun hann síðar sérstaklega með tilliti til
þessa hafa gjörst ritstjóri. í það sinn féll hann við kosninguna fyrir
hérlendum manni. 1896 sótti hann aftur um kosningu móti kapt.
Sigtr. Jónassyni, en féll þá einnig. Samt var hann ekki af baki dott-
inn, þó ekki blési byrlegar en þetta í tvö fyrstu skiftin, því 1899
býður hann sig enn fram. Að líkindum hefur hann haft í huga, að
þessu marki, sem hann hafði ætlað sér að komast að, skyldi hann
ná, þó ekki tækist það þegar, og ætti það að vera hvöt til allra ungra
manna, sem áfram vilja komast, að stefna að einhverju vissu takmarki,
og gefast ekki upp fyr en að því er náð. í þetta sinn náði Baldwins^
son kosningu. Kapt. Sigtr. Jónasson var einnig í þetta sinn gagn-
sækjandinn, en féll. 1903 var B. L. Baldwinsson endurkosinn; sat
hann því í 7 ár samfleytt á þingi fyrir sama kjördæmið (Nýja-ísland).
Á þingi hefur hann setið sér og þjóðflokki sínum til mikils sóma og
gagns, þvi bæði hefur hann tekið mikinn þátt í almennum fylkismálum,
og svo hefur hann reynst sínu eigin kjördæmi sá lang-duglegasti og
framkvæmdarsamasti þingmaður, sem það hefur nokkurn tíma haft,
og kom kjördæminu það vel, því það hafði fram að þeim tíma setið
einna mest á hakanum af öllum kjördæmum fylkisins með samgöngur
og aðrar verklegar framkvæmdir, sem stjórnirnar eru vanar að styðja
að og styrkja í fylkinu. Baldwinsson útvegaði þá fyrstu járnbraut, sem
lögð var í kjördæminu, og áreiðanlega vissu fyrir meiru af járnbrautum.
Til vegabóta hefur hann útvegað sínu kjördæmi þrefalt meiri peninga-
upphæð, en fyrirrennari hans gerði áður á jafnlöngum tíma. En þrátt
fyrir þennan lofsverða dugnað og áhuga fyrir því, að koma áhuga-
málum kjördæmis síns í æskilegt horf, varð hann samt undir við kosn-
ingarnar 16. marz 1907; en það var fyrir áhrif Rússa, Galicíumanna
og annarra útlendinga, sem eru auðmjúkir þegnar sambandsstjórnar-
innar í Ottava. Af málum íslendinga hér hefur Baldwinsson haft mjög
mikil afskifti alla tíð. Á síðari árum einkum hefur hann verið rétt-
nefndur foringi mikils hluta af Vestur-íslendingum. Það hefur verið
sagt om Baldwinsson á prenti — að mig minnir —-, að almennings-
álitið bergmálaði hjá honum, hvernig sem það væri vaxið. Og enn-
fremur, að hann hefði haldið fram þeim skoðunum, sem væru ríkjandi
meðal fjöldans af löndum hér vestra, í þann og þann svipinn. En
slíkt er með öllu rangt og herfilegur misskilningur. Baldwinsson er
einmitt einn af þeim íslendingum, sem manna bezt hefur sýnt það, að
hann hefur þorað að ganga í berhögg við skoðanir fjöldans. Til að
sýna að svo er, má í fyrsta lagi geta þess, að honum einum er það
upphaflega að þakka, að íslendingadagurinn — þessi eini þjóðlegi
dagur ísl. vestan hafs leið ekki undir lok. Þegar sundrungin kom hér
upp fyrir mörgum árum síðan út af þeim degi, þá stóð hann einn
sem málsvari fyrir honum, með mikinn minnihluta af íslendingum hér
á bak við sig. Nú er hann búinn að vera í 18 ár samfleytt í nefnd
þeirri, sem hefur haft undirbúning þessa hátíðahalds með höndum, og
allajafna verið formaður þess, enda stutt það með ráði og dáð. Má
þessa minnast með þakklæti, því bæði er íslendingadagurinn stór
hlekkur 1 þjóðerniskeðju vorri, og svo hefur hann auk þess ýmislegt
gott látið af sér leiða, svo sem að gefa hátt á þriðja hundrað dollara,
9*