Eimreiðin - 01.05.1908, Blaðsíða 17

97
II.
Viö fjallanna rót er hin fjölmenna borg
í feigð-hjúpi svælunnar vafin.
Og hjarta mitt glúpnar af sárustu sorg,
að sjá þarna mannlífin grafin. —
Hún brennir í sál mína beiskjunnar kjör,
sem bölglott á helkaldri fjandmannsins vör.
Sem brennimerkt sakleysi bitrustu smán,
er borgin á náttúru löndum. —
Og turnarnir hefja sig hátt yfir Rán,
sem hræða á marflötum ströndum.
— Með flaggstöngum háum: — vor kúgun og kvöl
-— með krossunum lágum: — vort eilífa böl.
Pitt volduga musteri, höll þín og hof,
er hvítfágað saklausra blóði,
og duft yrði skraut þitt og dómur þitt lof,
ef dæmdi sá réttvísi og góði. —
Pitt brauð er úr líkömum bræðranna smá,
— þinn brunnur er társtraumar ekkjunum frá.
Í’ví hér, — þar sem gull-kapp og auðlegöin ein
er æðsti og sannasti réttur, —
ei gilda hin sárbitru sannleikans kvein,
ef sjóðurinn verður of léttur. —
Á himni og jörðu — í helvíti ei —
er hjálpin þér bönnuð — sagt þúsundfalt nei.
Pú auðvald ert bölvun, sem blekkir vort líf
og banvæna tæringu elur,
því gull þitt er lastanna’ og lyginnar hlíf,
sem lausnara mannkynsins selur
í kvalara hendur, á krossinn, á bál,
og kúgar í fangelsum drenglynda sál.
Pú kviksetur frelsið og kallar á stjórn
og kirkju í gröfina’ að moka. —