Eimreiðin - 01.05.1908, Qupperneq 53

133
arboði, sem mjög merkur bóndi, Eiríkur H. Bergmann, bóndi á Gardar
í N.-Dakóta, hafi boðið sér á yngri árum (árið 1883), en sem var
það, að kosta hann til lögfræðisnáms. Vegna ýmsra orsaka varð hann
að hafna þessu rausnarlega boði, en það er hans skoðun, að sem lög-
maður hefði hann verið í stöðu, sem næst var náttúrufari hans. í’etta
er líka mjög sennilegt, því eigi hefði hann síður verið vel til foringja
fallinn eftir þá mentun, en áður. Baldwinsson er maður nú rösklega
fimtugur, en ellimörk sjást ekki mikil á honum fyrir það. Hann er
sífjörugur enn, eins og hann væri helmingi yngri. En dálítið er hann
farinn að tapa sjón. Hann á fjölda vina bæði meðal íslendinga —
jafnt þeirra, sem eru gagnstæðir honum í skoðunum, og hinna — og
innlendra manna; og líklega er enginn íslendingur hér í borginni jafn-
mikið — og um leið jafnvelþektur meðal þeirra, sem hann. Vinsældir
sínar á hann að þakka lipurð sinni og hreinskilinni framkomu —
komið ævinlega hreint og beint framan að, og verið hinn áreiðanlegasti
í öllum viðskiftum. — íslendingar víðsvegar út um nýlendur hafa átt
góðan og ráðhollan mann, þar sem hann hefur verið, enda hafa þeir
fjöldamargir fengið hann til að taka að sér og gjöra mörg áríðandi
störf fyrir sig hér í borginni, er við innlenda menn var að eiga. Alla
tíð hefur hann góðfúslega gert þetta án nokkurs endurgjalds. Bald-
winsson er kvæntur Helgu Sigurðardóttur frá Jaðri á Langholti í Skaga-
firði, góðri konu og hæglátri. Sjálfsagt hefur hún, sem betur fer, »oft
orðið að leika sér að gullum1) sínum, meðan aðrar konur léku sér
við hugsanir,« því hún er 6 barna móðir, og eru nú 4 þeirra að
mestu leyti uppkomin, 3 stúlkur og 1 drengur. Tvö dóu í æsku.
Hefur hún að líkindum ekki hvað sízt þurft að gæta þeirra, þegar
hún var á ferðalagi með þau kornung milli íslands og Ameríku, meðan
maður hennar hafði á hendi útflutningsstörfin. Með dáð og dug hefur
hún stutt mann sinn í öllu starfi hans. I’egar litið er á hinn framúr-
skarandi dugnað og áhuga, sem alla tíð hefur sýnt sig hjá Baldwins-
son, og hans óþreytandi kapp á að verða að nýtum manni í lífinu,
og þar af leiðandi hin miklu störf hans í þarfir þjóðflokks síns hérna
megin hafsins, þá leikur enginn vafi á því, að hans mun alla tíð verða
minst sem eins hins merkasta Vestur-íslendings, sem komin er austan
um haf.
Winnipeg í maí 1907.
A. J. JOHNSON.
*) Svo nefnir séra F. J. Bergmann börn, sem konur eiga, í Almanaki Ól. S.
Þorgeirssonar 1907, bl. 43. HÖF.