Eimreiðin - 01.05.1910, Side 13

89
séu til nota fyrir tegundina og hjálpi henni til þess, að ná vexti
og viðgangi og útbreiðslu um jörðina; sá sem er sterkastur og
hæfastur eftir kringumstæðum, lifir og eykur kyn sitt. Kjarninn í
kenningu Darwíns er hið ósjálfráða úrval náttúrunnar á hinum
sterkustu einstaklingum og hinum hentugustu líffærum.
Vér munum því næst geta um aðalatriði, sem náttúrufræð-
ingar hafa deilt um, en verðum að fara fljótt yfir, því efnið er
bæði mikið, margbrotið og flókið. Darwín leitast við að sýna
fram á, að smábreytingar einstaklinga séu gróðrargrundvöllur og
fyrsta orsök tegundasköpunarinnar. Á seinni árum hafa marg-
brotnar rannsóknir og tilraunir verið gerðar, til þess að rannsaka
breytileika einstaklinga, hvað hann væri víðtækur, hvort breyting-
arnar væru stöðugar eða ættgengar eða gætu tekið stefnu til full-
komnunar í vissa átt o. s. frv. Við þessar rannsóknir hafa nátt-
úrufræðingar úr mörgum mentalöndum fengist, og var Francis
Galton (f. 1822), frændi Darwíns, þar fremstur í flokki; eftir hans
rannsóknarsniði hefir myndast sérstök fræðigrein, sem kölluð er
»statistisk bíólógí«. Menn bera saman blöð af trjám af sömu
tegund, telja blaðtaugar, mæla stærð og þyngd ávaxta, telja og
flokka greinar eftir stöðu þeirra o. fl., menn rannsaka breytingar
á eðlisfari og efnasamsetningu o. s. frv.1 Ut af þessu reikna þeir
svo, eins og hagfræðingar, með talnahlutföllum og boglínum stig-
breytingar og bylgjugang í hinum einstöku breytingum einstakl-
inga af sömu tegund. Með þessari aðferð hafa fengist rök fyrir
því, að breytingarnar eru altaf íjafnvægi; þó þær virðist allmiklar,
komast þær þó ekki út fyrir viss takmörk, ganga eins og dingull
á stundaklukku jafnt fram og til baka frá miðlínu tegundar-hug-
taksins. Darwín og aðrir höfðu hugsað sér, að smábreytingarnar
kæmu eins og af hendingu, væru reglulausar og takmarkalausar,
en gætu orðið ættgengar, ef þær væru hentugar. Nú er það
sannað, að þessar hugmyndir hafa ekki við nægileg rök að styðj-
ast. Sá breytileiki einstaklinga, sem hægt er að mæla, vega og
telja, er altaf takmarkaður af véböndum tegundarinnar; eiginleikar
breytast á því efni, sem fyrir liggur, og erfast ekki að staðaldri,
en nýmyndun verður engin.
Eftir kenningu Darwíns komu smábreytingar þær, sem áttu
1 Frá ýmsu þar að lútandi er greint í riti F. Kölpin Ravrís »Ættgengi og kyn-
bætur« (Khöfn 1905), sam Helgi Jónsson þýddi.