Eimreiðin - 01.05.1910, Page 44

120
árnaðarmáður vor í málinu. Og þá er síðasta og mesta hágildinu
spilað út, þegar ás ásanna kemur í borðið.
þegar þessara saka allra er gætt, gat aðgætnum mönnum
ekki fundist það hafa þýðingu, þótt nýir menn kæmu til valdanna
suður þar við Eyrarsund.
Og nú heíir Zahle sýnt sig innanrifja, alveg eins og við var
að búast. Hann hefir lýst því yfir í þinginu:
að hann vonaði að allir flokkar héldu saman móti
íslendingum.
Hvað þurfum vér nú framar vitnanna við? Petta mundi þó
vera svo að skilja, að allir flokkar skyldu halda saman móti frek-
ari kröfum frá vorri hálfu, en felast í Uppkastinu.
Pegar þessi orð nýja ráðaneytisformannsins eru komin á meta-
skálina, höfum vér fengið allan hug danskra manna í vorn garð
kannaðan og krufinn til mergjar. Enginn maður í landi voru þarf
nú að vonast eftir því, að á þenna hlunn verði treyst í sambands-
lagamálinu, meira en búið er að treysta. Málið er nú komið út á
þann odda, sem lengst nær, og framan við hann er djúp mikið og
ís einnættur — ís og undirdjúp skilnaðarins.
Peir menn mega fara út á þann ís, sem þess eru fúsir. Eg
sting nú fótum fyrir mig og fer ekki þversfótar lengra.
PVÍ PÁ EKKI? Pví þá ekki að fara fram af oddanum?
Pví þá ekki að steypa sér fram af bustinni? Er ekki lífið alt sí-
feld vogun og tvísýna?
Pannig mun margur maður spyrja og gera sig stóreygðan og
langleitan í framan.
Jú, alt lífið er vogun að vísu. Og vogun vinnur, segir mál-
tækið, en það bætir við: vogun tapar.
Eg veit það, að vogun vinnur stundum, og það er ranglátt
að bregða okkur um vogunarleysi, sem erum að burðast með rit-
færin, þar sem það er alveg víst, að mestallur áburður í landinu
er látinn ganga framan í þá menn, sem fást við allsherjarmál,
hverjum flokki sem þeir tilheyra. Peir voga sjálfum sér, velferð
sinni og nafni.
En bíddu nú við maður minn! Pað er vel gert að voga
sjálfum sér og heill sinni. Pað megum vér gera og það eigum
vér að gera og hirða hvorki um himin né jörð.
En hitt eigum vér ekki að gera og megum ekki gera: að
voga heill og hamingju þjóðar vorrar út í ginnungagap.