Eimreiðin - 01.05.1910, Qupperneq 46

122
fessi aðferð er viturleg, að hagnýta það, sem fáanlegt er og
miðar í þá áttina, sem er fram undan og sólarsinnis. fessi að-
ferð er í raun réttri breytiþróunin sjálf og lífslistni, eða listin sú:
að lifa.
Eg félst þá á röksemdafærslu Isafoldarritstjóranna, sem þeir
höfðu á lofti, til að styðja málstað sinn. Pá vóru þeir vitrir menn
og hagsýnir í bezta lagi.
Eg stend enn þá í sömu götunni í raun og veru — á sömu
guðsgrænu jörðinni, er enn þá hentistefnumaður, vil enn þá
taka því, sem fáanlegt er og horfir til bóta, í viðskiftum vorum
við Dani.
Pólitísk breytiþróun er eins viturleg og hagfeld nú sem þá.
Eg stend enn þá á þeirri grasgrónu jörð, sem lífið sjálft bendir
mér að standa á og ganga á, hægt og jafnt, fót fyrir fót, eins og
öll breytiþróun gerir.
En sumir þeir menn, sem þá töluðu skynsamlegast um »hag-
feldar umbætur og hentugar okkur«, eru nú orðnir-------skilnaðar-
menn! eða því sem næst.
Og svo látast þessir menn hafa rétt til að spottast að mér!
og kasta til mín beinum og steinum.
Sá maður, sem vildi út af lífinu fá »ráðgjafann á þing«, enda
þótt danskur væri, og sætta sig við það, hann hefði átt að taka
feginshendi og tveim höndum við sambandslagauppkastinu með
þeim miklu umbótum á rétti vorum gegn Dönum, sem það
hafði að færa, — ef hann hefði verið sjálfum sér samkvæmur
nokkurn veginn, enda þótt Uppkastið væri eigi til þess fallið, að
fullnægja sjálfstæðisþránni.
En er það eftirsóknarvert, að fá fullnægju sína? Eftir hverju
er þá að keppa ? Hvað er þá eftir til að stefna að og vinna fyrir ?
Hvað heldur þá huganum vakandi ? Er það ekki bezt, að fá þrám
sínum fullnægt smátt og smátt? Síðan Norðmenn fengu kon-
ung út af fyrir sig og algert fullveldi, eru þær raddir farnar að
vakna í blöðum þeirra eða tímaritum, að þeir megi vara sig á
svefninum og koddanum. þjóðin þóttist hafa himin höndum tekið,
þegar hún hrifsaði rétt sinn af Svíum. Og nú sækir okkur svefn,
segja þeir, þegar alt er fengið.
Mér er þess vegna ekki svo ant um það fyrir vora hönd, að
fá alt í einu. Eað heldur þjóðinni mátulega vakandi, að hafa alt
af óskalandið fram undan sér og út undan. —