Eimreiðin - 01.05.1910, Qupperneq 71

147
'SÍnum. Pá töldu þeir fyrir mér harma sína, og mér var fróun í
að skilja þá út í æsar og láta þá fylla hug minn.
þá gátu þeir allir til samans myndað kátan hóp, sem feykti
öllum áhyggjum burtu með hlátri og gleðimálum. Hvar sem við
komum, varð glymur í sölum af hlátrum og söng, ljóðum og
ræðum. Menn hristu höfuðið yfir þessum stjórnlausa hóp. Menn
lögðu fæð á mig fyrir það, að leiða félaga mína út í svall og gjá-
lífi. Allir vissu, hver það var, sem hló hæst og söng bezt, hélt
fiestar ræðurnar og kvað öll kvæðin. lJeir sóru mér það, vinir
mínir, yfir skálunum, að því meira sem aðrir hötuðu mig, því trúrri
skyldu þeir reynast mér, því fastar skyldu þeir fylkja sér í kring-
um mig. Samt þyntist hópurinn smátt og smátt, og loks stóð ég
aftur aleinn.
Síðan hef ég enga vini átt. Síðan hef ég hvorki hlegið,
sungið né kveðið. Kvæði mín eru öll gleymd, augnablikið var
vagga þeirra og gröf. Síðan hef ég búið einmana og þögull yfir
sorg minni.
fú einn, Bacchus, hefur ekki yfirgefið mig. Þú hefur vitjað
mín, hvar sem ég flæktist, hulið svívirðingarnar og gefið mér
nýjar vonir og nýja drauma, jafnvel löngu eftir að öll gæfuvon
var úti. Hver flaska, sem ég hef fengið hér. að Gili, hefur komið
eins og guðleg náðargjöf. Hún gat breytt baðstofukytrunni í
konungshöll og rúmfletinu mínu í hásæti. Og mig gat dreymt
um, að ennþá kynni þjóðin að geta uppgötvað hinn ónotaða kraft
anda míns og kalla mig fram á vígvöllinn. — — Þessir draumar
áttu sér að vísu skamman aldur, en þeir hafa þó verið einu
stjörnurnar í náttmyrkri æfi minnar.
Þeir segja, að þú hafir'steypt mér í glötun. Trúðu þeim ekki.
Þú átt ekki meiri sök á því, að ég náði ekki í áfanga, en berin
eiga það, sem glóa utan við götuna og svala ferðamanninum, ef
hann óskar.
Ér það þeirra sök, ef honum dvelst svo lengi, að hann nær
ekki marki sínu? Eða hefði verið betra, að hann hefði hnigið
örmagna niður á veginn af hita og þreytu og engrar svölunar átt
kost?
Þeir segja, að ég sé farinn í hundana. Já, því ekki? Er það
ekki að fara í hundana, að vera fluttur sem ánauðugur þræll frá
Höfn, til þess að erfiða í þjónustu svívirðilegs okrara í íslenzku
landshornakauptúni, ánauðugur þræll fyrir skuldir?