Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.1983, Side 16

16
DV. MIÐVIKUDAGUR14. DESEMBER1983:
Spurningin
Hvernig líst þér á versl-
unina, verðlagið og
þjónustuna? (Spurt í
Kjarabót á Húsavík.)
Amljótur Sigurjónsson rafvirkja-
meistari: Eg fagna því að mönnum sé
gefinn kostur ó að kaupa vörur sem
ekki eru með uppsprengdri álagningu.
Höskuldur Sigurgelrsson skrifstofu-
stjóri: Mér líst vei á opnun þessa
vörumarkaðar. Hann er þegar búinn
að sýna ágæti sitt með stórlækkun
vöruverðs á Húsavík.
Guðmundur A. Aðalsteinsson verk-l
stjóri: Mér líst vel á verslunina.
Verðiagið er heldur lægra en annars
staöar. Það kom mér á óvart hvað ég
rakst á marga framsóknarmenn
fyrsta klukkutímann.
SvanhUdur Þorleifsdóttir húsmóðlr:
Það sem ég er búin aö sjá líst mér vel
á, húsakynnin rúm og góð.
Margrét Eiríksdóttir húsmóðir: Mér
líst ljómandi vel á það sem ég hef séð.
Það þarf að vera svona samkeppni svo
maður sé ekki skikkaður til að kaupa
hvað sem er.
Jón Guölaugsdóttir verkakona: Mér
list ágætlega á verslunina. Mér sýnast
vörur vera ódýrari en þar sem ég hef
verslað áður.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Þama má sjá mannfjöldann sem fylgdlst með ethöfnlnnl á Austurvelll en bráfritari segir aö hún heföi mátt
taka styttri tlma.
H.L. skrifar:
Eg er ein þeirra f jölmörgu sem lagði
leið mína á Austurvöll, síðastliöinn
sunnudag, til að fylg jast með því þegar
kveikt yrði á Oslóartrénu svokallaöa.
Fjöldi manns var þegar mættur
klukkan 3 og beiö í ofvæni eftir að
athöfnin hæfist. Um klukkan hálffjög-
ur hóf Lúðrasveit blástur fyrir heikald-
an hópinn sem beið. Eini hitagjafinn
voru lög af dagskrá sem greinilega
áttu að bíöa fram á sumardaginn
fyrsta, en þar sem biðin eftir ráða-
mönnum lengdist, varö sveitin að
grípa til þess að flytja þessi sumarlög
Lesandi skrifar:
Hvemig er það eiginlega, þurfum
við alltaf aö festast í því sem einu sinni
er tekið upp? Hér á ég við þá eindæma
íhaldssemi, sem við Islendingar erum
haldnir í ýmsum efnum er varðar árs-
tíðabundnar uppákomur og siði er
þeim fylgja.
Tökum jólaljósin, sem notuð eru til
útiskreytinga á trjám og greinum,
sem settar eru upp t.d. við verslanir,
milli húsa eða á svölum íbúöa.
Arum saman eða jafnvel áratugum
saman höfum við notað þessar stóru
ljósaperur, glærar eða litaðar. Þetta
eru þau ljótustu jólaljós, sem hugsast
getur.
Þau eru löngu komin úr tísku, hvar-
vetna annars staðar en hér og em
mörgársíðan. Þaðemhinsvegarlitlu
ljósin, jafnvel agnarsmá, bæði hvít og í,
litum sem eru miklu fallegri og gefa
þegar hún hafði flutt öli jólalögin
tvisvar.
Sést haföi til flestra jólasveinanna,
þó ekkert hefði til Perukveikis spurst.
Mannf jöldanum, sem aö mestu saman-
stóö af börnum, var því farið að leiðast
biðin, en um f jögurleytið sást til Pem-
kveikis og félaga. Athöfnin hófst á því
að norski sendiherrann flutti stutta
ræðu, vitandi að þama biðu óþreyjufull
böm eftir að ljósin á trénu yrðu
tendrað. Siöan tók Markús örn Antons-
son við og flutti langa en hjartnæma
ræðu þar sem hann kom víða við,
umhverfinu m jög svo hátíölegan blæ.
Fyrir þremur árum eöa svo ætlaði
ég að reyna að fá svona ljós til að setja
upp úti og hengja á tré. Mér var sagt
að ég gæti keypt þau í formi jólatrés-
seríu, en það væri bannað aö setja þau
upp úti við vegna fyrirmæla frá raf-
magnseftirlitinu.
Engin glær ljós voru þá til með svip-
uðum perum og þau lituðu, litlu. Ég
hef hvergi séö þess konar ljós í versl-
unum.
Þaö væri fróöiegt að vita, hvort það
er svo í raun, að rafmagnseftiriitið
banni notkun útiljósa með litlum per-
um, og ef svo er, hvers vegna kaup-
menn í raftækjaverslunum knýja ekki
á um að fá viðurkenndar ljósaseríur
með glærum og mislitum perum sem
nota má úti.
Þau jólaljós, sem nú er notast við
spjallaði hann meðal annars um
Noregsför Danuta Walesa og annan
friðar- og frelsisboöskap. Mætti segja
að þar hefði margt bamið tárfellt,
þegar þau hlýddu á ræðu hans með
andakt.
Hvaö halda þessir menn að börnin
séu að gera þama? Hlusta á ræður um
frelsi og mannréttindi? Nei, gerum
jólin að hátíð barnanna og sleppum
öllu pólitísku hagsmunapoti. Bömin
eiga það svo sannarlega skilið.
Það voru því köld og þreytt böm sem
fengu að sjá jólasveinana sem þau
höfðu öll beðið eftir.
hér á landi eru vægast sagt hörmulega
Ijót og dettur manni einna helst í hug
„Grýla/Leppalúði” eöa eitthvað enn
ljótara, þegar maður sér þessar perar
slást til í rokinu, sem hér er.
Borgin ætti nú að ríða á vaðið og láta
breyta þessu meö uppsetningu nútíma
ljósaseríu á jólatré Norðmannanna við
Austurvöll. Rafmagnseftirlitið hlýtur
að geta hannað „viðurkennda” upp-
setningu á þessum ijósum fyrir borg-
ina, jafnvel þótt almenningur eigi
engra kosta völ, fremur en fyrri dag-
inn.
En það er kannski með þetta eins og
annaö, sem er „bannað” af misskiln-
ingi einum saman. Og þá er bara að
f ara kringum lög og reglur, sbr. dæmiö
um bjórinn, sem blandaður er brenni-
víni á veitingastöðum hér í borg, af því
ekki má selja bjór með sama áfengis-
innihaldi! — Niðurlægjandi ástand.
Þetta gæti orðiö góO mynd. ViO
skulum vona aO hún hafi ekki
tapast i framköiiun.
Filman
týnd
Ásgeir Jónsson skrifar:
Málsháttur einn segir svo:
þolinmæði þrautir vinnur allar.
Góöur og gegn málsháttur, en svo
mikið er víst að ekki dugar hann
dreifbýlisfólki í viöskiptum við
Hans Petersen. Fyrirtæki þetta
sem auglýsir skjóta og góða þjón-
ustu viröist til alls líklegt í þeim
efnum. Eg hef nú fyrir löngu beöið
mig gráhærðan eftir filmu sem ég
sendi í framköllun þangað um 10.
september og hefur ekkert til henn-
ar spurst síðan þá og ekki láta þeir
svo lítiö aö svara mér þegar ég fer
að spyrjast fyrir um afdrif þessar-
ar ágætu filmu. Hringdi ég fyrst en
ekkert kom í ljós og ætluðu þeir að
hringja síðar en svo varð þó ekki.
Þá ritaöi ég þeim bréf og beiö svars
en ekkert skeði og loks þegar ég
fékk ekkert svar við öðru bréfi
mínu var þolinmæðin á þrotum. Að
vísu getur alitaf mistekist fram-
köllun, ljós komist að filmunni
eða eitthvað þvílíkt en mér finnst
það alveg sjálfsagt að viðurkenna
mistökin og senda afsökunarbréf
eða í það minnsta að maður fái aö
frétta að filman sé ónýt.
Svona fer þegar dreifbýlisfólk
fer að notfæra sér þessa afburða-
þjónustu H.P. með þessa filmu-
poka. Þá situr það uppi án þess að
hafa nokkra tryggingu fyrir því að
hafa sent filmuna. Viö skulum vona
að fyrirtækið standi vel undir sér.
Gangiþeim vel.
DV haföi samband við Hans
Petersen, þar könnuðust menn við
málið. H.P. fær filmur inn til
framköllunar bæði gegnum
umboðsmenn og í pósti. Filmur
sem fyrirtækinu áttu aö berast í
pósti um sama leyti og bréfritari
sendi sínar hafa einhverra hluta
vegna ekki komið á þá skrá sem
H.P. heldur yfir allar þær filmur
sem þeim berast. Þetta mál er þó í
athugun og hefur öllum þeim, sem
segjast hafa tapað filmum í fram-
köllun um þetta leyti, veriö svarað
og skýrt frá eðli málsins. Film-
urnar finnast einfaldlega ekki og
mun H.P. reyna að bæta mönnum
filmumissinn eftir því sem tök eru
á.
JÓLALJÓSIN LJÓTU
AKIÐ MEÐ
MEIRIVARÚÐ
— hjáRLR
4474—4023 skrifar:
Nú er alltaf verið að gagnrýna
starfsaðferðir lögreglunnar, en ég vildi
koma á framfæri þakklæti til lögregl-
unnar í Kópavogi og sérstaklega lög-
reglumanns númer 7. Það era menn
sem vinna sitt verk. Eg vinn hjá Kópa-
vogskaupstaö og þekki því nokkuð til
starfshátta þessara manna. Aftur á
móti langar mig til að biöja starfs-
menn Rannsóknarlögreglu ríkisins að
aka svolítið hægar en þeir gera, þar
sem aksturmáti þeirra er ekki beint til
fyrirmyndar. Þeir era ekki á ein-
kenndum bílum og verða því að aka
eins og aðrir ökumenn. Vona ég að
þetta verði til þess að RLR-menn aki
meömeiri varúð í framtíðinni.