Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.1983, Síða 18

Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.1983, Síða 18
18 DV .;ÍVÖÖvS6ÖXGÖRtÍ4:'DÉSÉMÉÉftY985. ',r' Menning Menning Menning Menning Blásarakvintett Reykjavíkur. KVÖLDLOKKUR A JÓLAFÖSTU Kvöldlokkur á jólaföstu f Fríkirkjunni f Reykjavfk. Flytjendur: Bernard Wilkinson, Daði Kolbeinsson, Janet Wareing, Einar Jóhannes- son, Gunnar Egilson, Hafsteinn Guðmunds son, Bjöm Árnason, Joseph Ognibene, Jean Hamilton. Efnisskrá: WoHgang Amadeus Mozart: Þættir úr Cosi van tutte fyrir blásaraoktett: Fantasía í f-moll, KV594 fyrir blásarakvintett; Serenada nr. 11 í Es-dúr KV375 fyrir blásaraoktett. Margir hafa ákveöna atburöi eöa athafnir til aö miöa viö hvenær þeim finnist jólin vera að koma. Sumir miöa við smákökubaksturinn, aðventukransinn eöa Oslóartréö. Aörir aftur á móti ekki fyrr en þeir hafa drukkið minni heilags Þorláks. Nú hin seinni árin miöa ég viö Kvöld- lokkur á jólaföstu. Ég held að þetta sé í þriðja sinn sem Blásarakvintett Reykjavíkur styrkir lið sitt meö fáeinum úrvalsblásurum til viðbótar og blæs serenöðu og aöra slíka ljúfl- ingsmúsík á aðventu. Satt best að segja hafa músíkunnendur höfuðborgarinnar gefið þessum undurblíða blæstri mitt í önnum jólaundirbúningsins skammarlega litinn gaum. Þar hefur nefnilega Tónlist Eyjólfur Melsted verið boöið upp á blástur af fyrstu gráöu, eins og á öðrum tónleikum hópsins. Ekki brugðu okkar ágætu blásar- ar venju í þetta sinn. Mozart var ein- göngu á skránni. Otsetningar Johanns Nepomuks Wendt á þáttun- um úr Cosi van tutte voru vissulega í anda Mozarts, þ.e.a.s. hvert atriði fyrir sig, en tengingar vantaði svo að uppskeran varð of sundurslitinn leikur og það vildi teygjast á þáttun- um. Stoppin skemma fyrir og hér náði flokkurinn ekki að sýna sitt besta. En fyrir það var bætt og vel það í kvintettinum, f-moll fanta- síunni. tJtsetning Karls Hermanns Pillney á þessu fallega verki sem upprunalega var samið fyrir sjálf- spilandi orgel er svo ekta Mozart að vel mætti halda að hún væri original. Og blásturinn var líka af bestu sort. Oktettinn í Es-dúr sem var eina orginal blásaramúsíkin á efnis- skránni var svo vel rekinn enda- hnútur á afbragðstónleika. Hljómur Fríkirkjunnar er heldur hvellur og ögn kaldur, að minnsta kosti ef ekki er þétt setinn bekkurinn, en ekki kom það að sök þar sem svo mjúkt og hlýtt var blásiö. Enn einu sinni hafa Kvöldlokkur á jólaföstu orðið til að koma undirrituðum í jólaskap. -EM. Vart getur ástsælli barnabókahöfund en Astrid Lindgren. Leynilögreglu- maðurinn Karl Blómkvist er eitt af sköpunarverkum hennar. EvaLotta í lífsháska Astrid Lindgren: Karl Blómkvist i hættu stadd- ur. Titill á frummáli: Másterdetektiven Blom- kvist lever farligt. Þýöandi: ÞorleHur Hauksson. Myndir: Eva Laurell. Mál og monning 1983,183 bls. Þegar bókin Karl Biómkvist í hættu staddur er opnuð rekur lesand- inn augun í að nokkurt misræmi er milli kápumyndar og myndskreyt- inganna inni í bókinni. Á nýlegri kápumynd Ilon Wiklands sjást ridd- arar hvítu rósarinnar, Kalii Blóm- kvist, Andri og Eva Lotta hlaupa nið- ur stiga, öll á gallabuxum og striga- skóm. Á blaðsíðum bókarinnar er Eva Lotta hins vegar alltaf í kjól og strákarnir á stutt- eöa hnébuxum og öll eru þau berfætt. Myndir Evu Laurell viö sögu Astrid Lindgren eru líka áreiöanlega frá 1951, en þá kom bókin fyrst út. Og þá voru stelpur enn á pilsi og skór óþarfir að sumarlagi í Svíþjóð. En það er fleira en myndirnar sem bendir til þess að saga Kalla Blóm- kvist hafi ekki verið samin í gær. Krakkamir, sem eru þrettán ára, eru að hamast við aö búa til sín eigin ævintýri og þau lifa greinilega í ver- öld sem var til áöur en unglinga- menningin meö margvíslegum sérþörfum unglinga var fundin upp. En þó sjá megi aö Karl Blómkvist i hættu staddur sé komin til ára sinna ber sagan aldurinn á margan hátt vel. Hún er æsispennandi á köflum og ungir lesendur eiga án efa auövelt með að lifa sig inn í vandræði krakk- anna því aö allt sem fyrir þá kemur gæti alveg eins gerst í dag. Mesti kostur sögunnar er örugg- lega kímni höfundar sem hvarvetna kemur fram. Þaö er ekki sist Eva Lotta sem er hnyttin í tilsvörum og hún er kát og stríðin stelpa. Mamma hennar hefur áhyggjur af stelpu- trippinu sem ævinlega er úti í njósna- og ræningjaleikjum með strákunum og ekkert fær stöövað áhyggjumar nema áminning frá eiginmanninum þess efnis að Mía sjálf, móðirin, hafi verið svipaður fjörkálfur og Eva Lotta. Eva Lotta veltir sjálf vöngum yfir stöðu sinni. Hana langar í aðra rönd- ina að vera dálítið kvenlegri til að þóknast foreldrum sínum, en það er svo skelfing leiðinlegt. Frelsið og ærslin eru eftirsóknarverðari. Og Mia er líka enn dálítið sama sinnis og Bókmenntir SolveigK. Jónsdóttir dóttirin, aö minnsta kosti er þaö hún sem bendir lesandanum á tilbreyt- ingarleysi smábæjarlífsins. Eins og titill bókarinnar bendir til er Karl Blómkvist aðalsöguhetjan, en næst honum gengur Eva Lotta og þaö er reyndar hún sem lendir í mestu ævintýrunum í bókinni. Sagan er þess vegna jafnt ætluð strákum og stelpum þó allar nafngreindar auka- persónur bókarinnar, að Míu, Öddu frænku og Karólínu gömlu undan- skildum, séu karlar. Þaö er nærri víst að flestir krakkar á aldrinum tíu til þrettán ára hafa gaman af Karli Blómkvist og félögum, eða hver vill ekki finna dálítinn hroli hríslast um sig þegar Kalli stendur frammi fyrir morðgátu eða kætast þegar hundin- um Depli tekur að batna eftir þunga sjúkdómslegu? Þýðingin á sögunni Karl Blómkvist í hættu staddur er lýtalaus, á ákaf- lega fallegu en jafnframt tilgeröar- lausu máli. Allur frágangur bókar- innar er einnig til sóma. -SKJ ÞEIR HAFA VÍST VERIÐ AÐ FÁ HANN Varstu að fá hann? Höfundur: Guðmundur Guðjónsson. Útgefandi: öm og örlygur. Bókmenntir um stangveiði eru ekki miklar að vöxtum, þær eru tímaritin Veiðimaðurinn og Sport- veiöiblaðið, bók Stefáns Jónssonar Roðskinna, bók Víglundar Möller Lax á færi, bækur Bjöm J. Blöndals og bækur Guðmundar Daníelssonar. Það eru víst iiðin heil sjö ár síðan bók um stangveiöi kom út en það var bók Björns J. Blöndals, Svanasöngur. Vonandi þurfum við ekki að bíöa í heil sjö ár eftir næstu. Já, það er mikið fagnaöarefni, þegar bók um stangveiöi kemur eins og himna- sending. Það var kominn tími til. Varstu að fá hann? heitir bókin sem Guðmundur Guöjónsson blaðamaður hefur skráö og fær hann 17 laxveiöimenn til að rifja upp eftir- minnilegar veiðiferðir. Bókin hefur að geyma frásagnir og viðtöl viö eftirtalda laxveiðimenn: Eyþór Sigmundsson, Engilbert Guðjónsson, Kristján Benediktsson, Þórarin Sig- þórsson, Snorra Jónsson, Sverri Her- mannsson, Analíus Hagwaag, Birgi Steingrímsson, Sigurö örn Einars- son, Heiga Jónasson, Garðar H. Svavarsson, Þórð Pétursson, Ragnar Pétursson og Jónu Ingimundardóttur, Jóhannes Kristjánsson, Kristján Jóhannesson og Hans Kristjánsson. Þaö má segja að maður komist í veiöiskap við lest- ur bókarinnar, frásagnirnar og viðtölin hitta flest í mark. Bókmenntir Gunnar Bender Myndir í bókinni eru margar og misjafnar, en flestar góðar. Bestar eru myndir Áma Sæberg af Sverri Hermannssyni. (Reyndar eru það einu myndirnar inni í bókinni, sem er getið hver hafi tekið.) Myndirnar með frásögnum Eyþórs Sigmunds- sonar, Sigurðar Amar Einarssonar og Garöars H. Svavarssonar eru all- ar góðra gjalda verðar. En heldur finnst mér slakar myndimar við við- tal við feðgana Jóhannes Kristjáns- son og Kristján Jóhannesson, eins og myndin á bls. 134. Hún hefði nú betur verið geymd. Kannski hefði verið betra að láta Arna Sæberg taka flest-. ar myndirnar? Margar sögumar eru hreint ótrúlegar og gefur það bókinni ennþá meira gildi því að allar era þær sannar því að veiðimenn segja aldrei ósatt. Eins og með aflatölurnar hjá Þórami Sigþórssyni, en hann segir svo frá. „Sumariö 1976 veiddi ég 812 laxa á stöng. Það var mín besta veiði og árum saman hef ég ekki veitt minna en 500 laxa þangað til þrjú síöustu sumurin, 1980 og 1982.1 fyrra veiddi ég t.d. 400 laxa.” Bls. 30. Þaö er hverjum stangveiðimanni nauðsyn að eignast bók Guðmundar vegna þess að hún er bæði vel skrifuð og skemmtilega fróðleg. Að sleppa því að lesa bókina væri eins og að renna ekki fyrir tökufisk. Bókin er vel unnin og á Steinar J. Lúðvíksson heiður skilið fyrir það. Ekki lagði maður bókina frá sér fyrr enhún var að fullu lesin. Hressi- legar veiðisögur og frásagnir sýna að margt gerist í veiðinni og veiði- menn hafa greinilega verið að fá hann síöustu sumur. •G.Bender. Antony De Bedts — Píanisti á uppleið Tónleikar Antony de Bedts pianóleikara í Norræna húsinu. Efnisskrá: Ludwig van Beethoven: Sonata í B-dúr op. 106 („Hammerklavier”); Alexandr Skryabin: Fantasía í b-moll op. 28; Robert Schumann: Fantasía í C-dúr op. 17. Þegar litið er á efnisksrá eins og þá sem píanistinn ungi, Antony de Bedts, hafði valið að ieika á tónleikum sínum í Norræna húsinu mátti geta sér til að annaöhvort væri hann bráðsnjall eða bandvitlaus. Hið Antony deBedts. fyrra reyndist rétt. Píanisti sem notar „Hammerklaviersónötuna” til að hita sig upp á er enginn aukvisi. Það kom reyndar þegar í ljós í allegrokaflanum að pilturinn hefur til að bera alla þá fæmi sem einn píanisti þarf að hafa til flutnings þeirra verka sem hvað erfiðust teljast frá tækniiegu sjónarmiði. En skammt hrekkur tæknin ef ekki fær kúltúrinn að fijóta með. Og hann er einnig að finna í leik Antony de Bedts. Enda heföi pilturinn tæpast unnið til allra þeirra verðlauna og út- nefninga, sem honum hafa áskotnast, nema svo væri. Leik hans einkenndi sami glæsileikinn frá upphafi til enda. Skryabinfantasían lék í höndum hans sem bama- Tónlist - Eyjólfur Melsted leikfang væri og ekki var síðri' meðferð hans á hinni uppblásnu fantasíu Schumanns. En þó var ég hrifnastur af leik hans í „Hammer- klaviersónötunni” sem var í einu orði sagt frábær. Gjaman hefði ég viljað fá að hlýöa á þennan unga og upprennandi stórpíanista i öðram og betri salarkynnum aö maður tali nú ekki um við betra hljóðfæri. Gaman væri aö fá að kynnast honum sem einleikara með hljómsveit því að hér er á ferðinni piltur sem hefur á valdi sínu alla þá færni sem einn stór- píanisti þarf á að halda. Hann hefur þegar spilað sig burt frá skólanum og öðlast eigin sjálfstæöan stíl — og hann glæsilegan. -EM.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.