Dagblaðið Vísir - DV - 30.11.1991, Blaðsíða 20

Dagblaðið Vísir - DV - 30.11.1991, Blaðsíða 20
20 LAUGARDAGUR 30. NÓVEMBER 1991. Kvikmyndir Leikarinn og leik- stjórinn Sean Penn Hann hefur verið álitinn ailt frá því að vera besti leikari af yngri kyn- slóðinni í Hollywood yfir í að að vera sá hneykslanlegasti og ofbeld- iskenndasti leikari sem sögur fara af þar vestra. En hver er maður- inn? Það er enginn annar en hinn umdeildi leikari og nú verðandi leikstjóri, Sean Penn. Það hefur mikið driflð á daga Sean Penn þótt aðeins sé um einn áratugur síðan hann hóf kvik- myndaleik. Það er óumdeilanlegt að hann er frábær leikari þegar honum tekst vel upp en hins vegar læðist oft að manni sá grunur að hann hafi ekki alltaf vahð vel þau hlutverk sem hann hefur tekið að sér. Gott dæmi um þetta er myndin Shanghai Surprise (1987) þar sem hann lék á móti þáverandi eigin- konu sinni, ofurstirninu Madonnu. Myndin var í alla staði mislukkuð og náði sér ekki einu sinni á strik á myndbandi. Misjafnar myndir Af öðrum myndum í sama dúr má nefna We’re No Angels (1989) þar sem hann lék fanga á flótta með Robert De Niro. Þeir lenda í ýmsum ævintýrum, dulklæddir sem munkar, sem dugði þó ekki til að lyfta þessari mynd upp úr með- almennskunni. Þó má segja að það hafi verið ákveðin sárabót fyrir Penn að hann er talinn hafa stolið senunni frá Robert De Niro í mynd- inni. Casualties of War (1989) olli einnig vonbrigðum því margir bjuggust við miklu frá Penn. Ekki síst vegna þess að Brian De Palma var leikstjórinn. Penn lék í mynd- inni harðnaðan liðþjálfa í Vietnam sem lét sér ekki allt fyrir brjósti brenna. En lítum síðan á þær myndir þar sem Sean Penn fór á kostum. Hann hafði lítið hlutverk í sinni fyrstu mynd, Tap, sem gerðist á herskóla. Hlutverkið passaði honum hins vegar mjög vel, enda var það í sömu línu og önnur hlutverk sem fylgdu í kjölfarið eða túlkun á grófgeröum harðjaxh sem gefst ekki upp fyrr en í fulla hnefana og er thbúinn að berjast fyrir rétti sínum. Þarna lagði hann homsteininn aö ferli sínum. Ofstopamaður í unglingamýndinni Fast Times at Ridgemont High lék hann ruglu- kohinn Jeff Spicoli. Það’er sagt að hann hafi tekið hlutverkið svo al- varlega að hann hafi beitt sömu töktum í raunveruleikanum og hann gerði í myndinni, m.a. að slökkva í sígarettu á handarbakinu á sér. Næstu myndir urðu ekki mjög vinsælar eins og Bad Boys (1983), Crackers (1983) og Racing With Moon (1984). Þaö var því ekki fyrr en meö mynd John Schlesin- gers, The Falcon and The Snow- man (1985), að Penn fékk uppskorið eins og hann sáði. Eins og áður lék hann hálfgerðan utangarðsmann í þjóðfélaginu, Rubert Pupkin, sem var eiturlyfjasali. Efnið átti ekki beint upp á pallborðið hjá banda- rísku þjóðinni sem oft veigrar sér við að taka á málum eins og eitur- lyfjum af alvöru. En stórgóður leik- ur Sean Penn tryggði myndinni ekki bara góða dóma heldur einnig góða aðsókn. Hann sló svo aftur í gegn í At Close Range (1986) sem fjallar um blóðuga sögu tveggja Leikarinn og leikstjórinn Sean Penn. Dennis Hopper fer með smáhlutverk í myndinni. feðga. Faðirinn, sem var leikinn af Christopher Walken, var forfallinn glæpamaður sem leiddi son sinn einnig út á braut glæpamennsk- unnar. Ofbeldi Því næst komu myndirnar Jud- gement in Berlin (1988) og svo Col- ors (1988) sem fjahaði um unglinga- gengi í Los Angeles. Eins og vana- lega fór Penn á kostum í hlutverki lögreglumanns og að þessu sinni með Robert Duvah. En eins og svo oft áður byggðist myndin mikið á ofbeldi. Nýjasta mynd Sean Penn, sem leikstýrt er af Phil Joanous, fjallar um undirheima New York borgar og ber heitið State of Grace. Þar fékk Penn tækifæri til að leika á hvíta tjaldinu allt það sem hann hefur verið ásakaður um að gera utan hvíta tjaldsins, svo sem að detta í það í tíma og ótíma, slást og eltast við kvenfólk. Þar leikur hann á móti Robin Wright sem ein- mitt er eiginkona hans í dag. Það hefur alltaf fylgt Sean Penn ofbeldi, jafnt á hvíta tjaldinu sem í hans daglega lífi. Hann hefur átt einstaklega erfitt með að hafa stjórn á skapsmunum sínum og því gengið undir gælunöfnum eins og „villtasti maðurinn í Hollywood". Slagsmálahundur Þau þrjú ár sem hann var giftur Madonnu var draumatími fyrir fjölmiöla sem eltu þau skötuhjú um allt og tókst við og við að egna Penn svo að hann varð sjálfum sér til skammar. Hann reyndi m.a. að ráðast á ljósmyndara sem var við- staddur brúðkaup þeirra Ma- donnu. Auk þess sló hann einu sinni með steini th ljósmyndara sem umsvifalaust kærði kauða. Hann varð síðan að borga einar 25 mihjónir í skaðabætur. Hann gekk hka eitt sinn í skrokk á einhverjum sakleysingja í næturklúbbi í New York sem honum fannst horfa of Dennis Hopper, hlaut hann 2 mán- aða dóm. Nýr maður En nú segist Sean Penn vera bú- inn að snúa bakinu við hinu villta lífemi, hann sé orðinn ráðsettur fjölskyldufaðir og nú vilji hann láta reyna á aðrar hhöar á listamanns- gáfu sinni og leikstýra kvikmynd. Honum hefur orðið að ósk sinni og á næstunni fáum við að sjá mynd- ina The Indian Runner. The Indian Runner fjallar um Joe Roberts (David Morse) sem neyðist til að hætta búskap þegar hann getur ekki lengur greitt reikning- ana sína. Hann fær sér því vinnu sem lögregluþjónn til að geta fætt fjölskylduna. Skömmu síðar kem- ur bróðir hans, Frank (Viggo Mort- ense), frá Vietnam. Hann á við sál- ræn vandamál að stríða og setur allt flölskyldulífið á annan endann. Það er því mikið um sálræn átök í myndinni. Það eru þau Valeria Gohno og Patricia Aequette sem leika eigin- konur bræðranna en þau Sandy Dennis og sjálf gamla kempan, Charies Bronson, sem leika for- eldra þeirra. Einnig hefur Dennis Hopper smáhlutverk í myndinni. Hann kemur bara fram í einu atr- iði en hefur samt mikla trú á Penn sem leikstjóra eins og kom fram í nýlegu blaðaviðtali við hann. „The Indian Runner er einhver besta kvikmynd sem ég hef séð. Þetta er góð bandarísk mynd. Það er mikið um ofbeldi í henni en samt sem áður er hún góð. Á kvikmyndahátíðinni í Cannes var Sean spurður hvort honum fyndist myndin ekki of ofbeldis- kennd. Hann svaraði: „Sjáðu til, þessi mynd er um Bandaríkin. Þetta er land þar sem við drápum innfædda og nauðguðum konunum þeirra og tókum síðan landið. Svo að ef th vhl er ekki nægilega mikiö af ofbeldi í myndinni“.“ Góður samstarfsmaður Penn hefur fengið góðan kvik- myndatökumann í lið með sér, Umsjón Baldur Hjaltason Tony Richmond. Hann hefur starf- aö mikið með Nicolas Roeg í mynd- um eins og Don’t Look Now og The Man Who Fell To Earth. Tony flnnst Penn minna sig nokkuð á Roeg sem leikstjóra. „Hann er vel gefmn og áhugasamur ungur mað- ur. Það sem hann kunni ekki var hann mjög fljótur að læra, ekki lengur en tiu daga. Hann var ekki hræddur við að taka áhættu og ekki heldur að sýna okkur að hann kunni ekki allt. Við fengum mikið frelsi við gerð myndarinnar, ekki vegna þess að hann vissi ekki sjálf- ur hvernig hann vildi að hlutimir gerðust heldur vegna þess að hann treysti fólki.“ Það verður gaman að sjá hveriar verða viðtökur almennings á þess- ari mynd Sean Penn. Hann er þegar farinn að skrifa handritið að næstu mynd og svo eigum við einnig eftir að sjá hvort hann getur staðið við gefin loforð og farið að hegða sér eins og fullorðinn ábyrgur aðili. B.H. Hér á Penn í útistöðum við ein- hvern á sinum yngri árum. mikið á Madonnu. Hann fékk skil- orðsbundinn dóm fyrir og auðvitað blésu allir fjölmiðlar þetta upp og Sean Penn varð enn frægari. Raun- ar voru menn ekki mjög trúaðir á fullyrðingar Penns um að hann vildi frið fyrir fjölmiðlum meðan hann vandi komur sínar á vinsæla staði eins og Spago á Sunset Strip þar sem allt fræga fólkið hittist. Það má segja að Sean Penn hafi verið að reyna að endurvekja hina gömlu góðu daga Marlon Brandos og Jimmy Dean. En hann vissi auð- sýnilega ekki alltaf hvenær hann átti að stoppa og eftir að hafa barið starfsmann sem vann við gerð myndarinnar Colors, undir stjórn
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.