Þjóðviljinn - 22.12.1946, Blaðsíða 15

Jólin 1946
ÞJÓÐVILJINN
13
Fossarnir í Jökulsá norðan Hlaupfells.
ferðinni áfram daginn eftir. Það var þriðjudaginn 9. júlí.
Fyrst er ekið til baka áleiðis að Vaðöldu, en þaðan í
norður, milli Upptyppinga og Miðfells. „Vegurinn" er
mishæðalítill vikursandur, enda förum við hratt yfir. Það
er dýrðlegt veður. Kyrrt og bjart.
Herðubreið dregur að sér athygli okkar meir og meir.
Þessi „drottning" íslenzkra fjalla, með jökulfaldinn, birt-
ist framundan til vinstri. Skammt norðan við Upptypp-
inga er Hlaupfell. Austan þess fellur Jökulsá fram af
lágum hraunstalli og dreifist um sandinn, en sameinast
fljótlega aftur í þröngu gljúfri. Við komum að gljúfrinu,
þar sem kvíslarnar renna saman og mynda dálitla fossa
Við höfum haft auga með þessum kvíslum frá því þær
siluðust undan jöklinum. Séð þeim smávaxa ásmegin, þar
til þær byltast nú mórauðar og fyssandi við fætur okkar.
VEGARBÆTUR í ÖDÁÐAHRAUNI
Frá Hlaupfelli í Herðubreiðarlindir eru um tíu kíló-
metrar. Á þeirri leið er yfir mishæðótt helluhraun að fara,
þar sem aðeins einu sinni áður hefur verið ekið um í bíl,
Við erum ekki viss um að okkur takist að koma vöru-
bílnum þessa leið, nema gera fyrst einhverjar vegabætur.
Nú eru vegagerðarverkfærin tekin fram: skóflur,
sleggja, járnkarl, og við skálmum á undan bílunum norð-
ur hraunið, albúnir að mölva það mélinu smærra, ef þess
gerist nokkur þörf! Nú sem áður keyrir Páll á undan, en
það var einmitt hann, sem hafði faVið þarna með bíl sum-
arið áður. Við ökum ýmist uppi á hraunhryggjunum eða
þræðum dældirnar á milli þeirra. Á nokkrum stöðum verð-
um við að breikka skörðin á milli hraunhólanna eða fylla
upp í þau með sandi og grjóti, cn stórvægilegar vegabætur
eru það ekki.
HERÐUBREIÐARLINDIR — VIÐ KOFA
FJALLA-EYVINDAR
Klukkan langt gengin 8 koraum við í Herðubreiðarlindir
Eftir þriggja daga ferð yfir hraun og sanda erum við
komin í einhvern gróðursælasta og veðursælasta stað öræf
anna. Fram undan hrauninu streyma lindir, er renna í
smáfossum, bláum hyljum og silfurtæru straumkasti milli
grasivaxinna bakka, þar sem hraun og víðir skýla öðrum
lágvaxnari gróðri. Til suðurs og norðurg byrgja hraun-
hóiarnir útsýn að mestu. í austri sézt Jökulsáin hraða sér
norður sandana. En í vestri rís Herðubreið (1682 m) og
kastar skugga á allt umhverfið.
Við tjöldum á lindarbakka, mcð hraun og víði að ná-
grönnum.
Á hraunkambinum þar sem Lindaáin nær lengst til vest
urs, áður en hún beygir í norðaustur, er lítil varða. Hér
var Fjalla-Eyvindur einn vetur, eftir að hann strauk frá
Reykjahlíð við Mývatn. Yfir upptök lítillar lindar er hlað
inn kofi úr hraungrýti, og fyllt upp í rifurnar með mold.
Þakið er úr hellum, og farið þar ofan í kofann um þröngt
op, sem hægt er að byrgja. Kofinn er lágur og samlitur
umhverfinu, og því erfit.t fyrir ókunnuga að koma auga á
hann. Undir opinu er hægt að standa uppréttur, en lægra
er undir hraunveggnum. þar nem lindin seitlar fram undir
gólfhellunum. Á gólfinu er skininn hrosskjálki. Ömurlegri
vistarveru getur varla.
Árbakkarnir eru vaxnir hvönn, alveg niður að lygnum,
spegilsléttum vatnsfletinum. Hér hefur Eyvindur grafið
I Herðubreiðarlindum. — Herðubreið í baksýn.
(Ljósm. Þorbergur Guðlaugsson).
i