Þjóðviljinn - 22.12.1946, Blaðsíða 27

Jólin 1946
ÞJ ÓÐVILJINN
25
inn sýna þeim það öllum, að hann gæti bæði bitið og
slcgið.
Þegar hér var komið sögu var Ágúst Albert Júlíuss
horfinn, enginn vissi hvernig, en konsúllinn varð angur-
vær. Hann hafði misst bezta vin sinn, hann var horfinn.
Nú stóð konsúllinn einn eftir, og grét yfir fallvaltleik
lífsins, en stúlkurnar komu og hugguðu hann, og hann lét
huggast —. Svona liðu nokkrir dagar, en svo kom að því
að konsúllinn varð að fara. Hann ætlaði til annars lands,
og lengra suður á bóginn, en á leiðinni heim aftur lá leið
hans um þessa borg, og þá ætlaði hann vitanlega að heilsa
upp á vin sinn og sálubróður.
En Ágúst Albert Júlíuss varð feginn að losna við kon-
súlinn. Honum fannst eftir á að þeir peningar er hánn
hefði fengið frá vini sínum væru lítið á móti öllu því ónæði,
er hann hafði orðið fyrir. Þar að auki var konsúllin.i
sjálfur og öll framkoma hans og sá heimur, er hann lit'ði
í, í algerðri mótsetningu við allt það, er rithöfundurinn
hafði mætur á.
VII.
Það kom bréf frá einni af frænkunum heima:
„Elsku hjartans frændi minn!
Ef þú bara vissir, hvað hefur gengið mikið á utan um þig
liérna í henni Reykjavík, en þú mátt trúa því að ég hef ekki
legið á liði mínu. Það er nefnilega þannig að einn af þessum
strákum, sem þykjast hafa vit á öllu, hefur dreift því út um
allan bæ, að þú hafir ekki skrifað greinarnar þínar, heldur
væru þær eftir ýmsa aðra menn. Svona sögur er verið að bera
út um þig, elsku góða drenginn, þetta geta þeir, þessir labba-
kútar. En þú rhátt trúa því að við höfum gengið fram fyrir
skjöldu og tekið þínu máli. Og nú veit allur bærinn að það
voru þessfr útlendu rithöfundar, sem reyndu að stela þínum
greinum, því allir sem skrifa, þeir vildu vera jafnokar þínir,
og þeir myndu vera glaðir, þó þeir kæmust ekki nema í liálf-
kvist við þig.
Elsku Berti minn, mikið ósköp ertu nú búinn að vera lengi
í útlandinu og forframa þig. Kemurðu ekki bráðum heim —
i