Dagblaðið Vísir - DV - 09.12.1995, Qupperneq 56

60
LAUGARDAGUR 9. DESEMBER 1995 JjV
ARM0RC0AT-0RYGGISFILMAN
ER LÍMDINNAN Á VENJULEGT GLER
• Breytir rúðunni í öryggisgler
(innbrot, fárviðri, jaröskjálftar)
• Sólarhiti minnkar um 75%
• Upplitun minnkar um 95%
• Eldvarnarstuðull F-15

ARMORCOAT
SKEMMTILEGT HF.
SÍMI587-6777
BÍLDSHÖFÐA 8
Ny'r umboðsmaður l/laarud er
RydenskafFi hf.
st'mí S68 7510 - Fax 568 0939
Vinningshafi 8. des. 1995:
Axel Þórsson
Kambaseli 48 - Reykjavík
VINNINGUR DAGSINS:
YOKO YPR-200
FM-STEREO ÚTVARPSTÆKI
með segulbandi að verðmæti
3.990 kr. frá Bónus Radíó
Grensásvegi 11
Þú getur telgð þátt í jólaleik
Bónus Radíó á hverjum degi til
23. des. með því að hringja
í síma 904 1750
og svara þremur spurningum.
Verð 39,90 mínútan.
Glæsilegir vinningar eru í boði:
20 YOKO útvarpstæki
með segulbandi sem eru dregin út
frá mánudegi til föstudags að
verðmæti 3.990 kr.
3 öflugir Affinity GSM símar sem
dregnir eru út á laugardögum, að
verðmæti 54.890 kr.
Á Þorláksmessu verður dregið úr
nöfnum allra þátttakenda um
aðalvinninginn sem erfullbúin CMC
margmiðlunartölva að verðmæti
202.804 kr.
Jólaleikur Bónus Radíó er í síma
904 1750
Verð 39,90 mínútan
J
skólagarðinum í Edinborg vorið 1960. Gunnar sýnir Filippusi drottningarmanni, hertoga af Edinborg, töltgang íslenskra hesta. í miðið með hatt er Stuart
Mclntosh, þá hertoginn, Gunnar og skólastýra kvennaskólans þar sem sýningin var haldin í garðinum.
Ur ævisögu Gunnars Bjarnasonar hrossaræktarráðunautar - Kóngur um stund:
Leiðrétting hálfrar
aldar blaðafregnar
Bókin Kóngur um stund eftir
Örnólf Árnason segir frá ævi og
starfi Gunnars Bjarnasonar, fv.
hrossaræktarráðunautar ríkisins,
sem var upphafsmaður að kynningu
og sölu íslenska hestsins um allan
heim. Sagt er frá æsku Gunnars á
Húsavík, menntaskólaárunum á Ak-
ureyri, búnaðarnámi á Hvanneyri
og í Kaupmannahöfn og síðan störf-
um hans sem ráðunautar hjá Bún-
aðarfélagi íslands og „sendiherra
hestsins" á erlendri grund. Það gu-
staði um Gunnar því hann er ákafa-
maður og fer ekki með löndum.
Gunnar tók við embætti hrossa-
ræktarráðunautar þegar helst leit
út fyrir að vélar tækju við hlutverki
hestsins.
Bókin lýsir því m.a. hvernig þró-
unin snerist við og hafin var stór-
felld reiðhestarækt á íslandi og út-
flutningur gæðinga til annarra
landa.
í sérstökum bókarauka er að
finna val Gunnars á 40 bestu stóð-
hestum tuttugustu aldarinnar
ásamt upplýsingum um afkvæmi
þeirra. Þessa stóðhesta kallar Gunn-
ar guUklumpana í genabankanum
eða burðarása íslenska gæðinga-
kynsins.
Hér á eftir fer bútur úr kafla sem
segir frá fyrsta hrossasöluleiðangri
Gunnars til útlanda. Það var árið
1946 og voru íslendingar þá að selja
Norður-Evrópuþjóðum dráttarhesta
Erindrekar sletta úr
klaufunum í Svíþjóð
Ákveðið var að ég færi til Varsjár
i viðskiptaerindum, áður en ég færi
til Hvanneyrar, og leitaði fyrir um
frekari sölu á hrossum þangað í
kjölfar hrossasölunnar sumarið áð-
ur. En ferðin þangað var tafsöm. Ég
fór fyrst til Stokkhólms og átti að
hitta þar Helga Pétursson, fram-
kvæmdastjóra hjá Sambandinu. Var
ætlunin að við færum saman til Pól-
lands. En Helgi hafði farið í við-
skiptaerindum með fleiri íslending-
um til Moskvu og tafðist hann svo
lengi þar að ég fékk því til leiðar
komið að Finnbogi Kjartansson,
konsúll í Reykjavík, sem talaði
pólsku, kæmi til Stokkhólms og
færi með mér til Varsjár.
Áður en Finnbogi var kallaður til
beið ég í Stokkhólmi í þrjár vikur
og hafði ekkert að gera nema slæp-
ast. Allur innflutningur til íslands
var háður leyfum og fjör í tuskun-
um hjá þeim pólitísku nefndum og
ráðum sem skömmtuðu viðskiptin.
Kratarnir voru á tímum Stefaníu að
komast á bragðið með bitlinga
handa sínu fólki, eins og þeir hafa
síðan verið frægir fyrir. Einn
þeirra, Friðfinnur Ólafsson, vinur
minn úr innflutningsnefndinni,
kom til Stokkhólms meðan ég beið
brottfarar til Varsjár.
Friðfínnur var manna skemmti-
legastur, greindur vel og hvers
manns hugljúfi. Það var gott að
slæpast með honum. Fleiri voru
reyndar liðtækir, meðal annarra
gamall kunningi minn frá Akur-
eyri, kaupmannssonurinn Alli i
París, öðru nafni Sigvaldi Sigvalda-
son, fulltrúi í sendiráði íslands í
Stokkhólmi, og kollega hans við
sendiráðið, Geir Stefánsson, sem
síðar varð meðal annars frægur fyr-
ir að eiga afspyrnufagrar dætur sem
ævinlega voru dæmdar í heiðurs-
flokk á kvennaræktarsýningum um
allan heim.
Ábyrgir menn á ferð
Eitt sinn sem oftar sátum við að
sumbli í Óperukjallaranum, Alli,
Friðfinnur og ég. Geir hlýtur að
hafa verið eitthvað vant við látinn
því að hann var ekki með að þessu
sinni. Þá kom upp úr kafinu að eng-
inn okkar nema Alli hafði komið til
Uppsala. Ákveðið var að bæta strax
úr þessu. Það var strangt með
brennivín í Svíþjóð, óvíða deigan /
dropa að hafa, en okkur tókst að ná
í leigubílstjóra sem bæði gat ekið
okkur til Uppsala og útvegað flösku
af ákavíti í nesti. Svona menn voru
ekki á hverju strái enda hlaut Alli
vinur okkar mikið lof fyrir frammi-
stöðu sína.
Á bílferðinni til Uppsala hljóp
galsi í okkur. Friðflnnur var eitt-
hvað að stríða mér og ég honum.
Allt í einu tekur hann af mér hatt-
inn og hendir honum út um bíl-
gluggann. Ég svaraði með því að
rifa af honum annan skóinn og
senda út í sænska skógarjaðarinn
sem var á harðaspani framhjá aug-
um okkar. Þá tekur Friðfmnur af
mér gleraugun og þau fara sömu
leið. Ekki þótti okkur nein hemja að
leyfa Alla að hafa allt sitt í friði svo
að við reyttum af honum nokkrar
skrautfjaðrir og hentum út í vegar-
skurði til að ekki hailaðist á með
okkur félögum. Brátt vorum við all-
ir þrir orðnir skólausir og höfuð-
fatslausir. Ég var auk þess gler-
augnalaus.
Þegar líða tók á ferðina fór örlítil
skynsemi að láta á sér kræla. Það
leið að miðnætti og vegna þess
hvernig útgangurinn var á mann-
skapnum ákváðum við að fresta
strandhöggi íslensku víkinganna til
morguns en reyna að fá að hvíla
lúin bein á litlu og yfirlætislausu
hóteli í útjaðri borgarinnar. Við