Dagblaðið Vísir - DV - 08.01.2000, Blaðsíða 29

LAUGARDAGUR 8. JANÚAR 2000
helgarviðtalið ■
Að lokum urðum við að klöngrast
yfir allt grjótið með farangurinn okk-
ar og börnin og þar beið önnur rúta
eftir okkur.“
Á hvaða ferðalagi voruð þið?
„Þegar við sóttum Ingu á ættleið-
ingarstofnunina sem er hátt uppi í
fjöllunum, í Bogota, var hún veik í
lungum og okkur var ráðlagt að fara
með hana út til strandarinnar í sjáv-
arloftið, þar myndi henni batna. Það
stóðst.
En þetta var ekki í eina skiptið
sem við urðum vör við ástandið á
þeim sex vikum sem við vorum í Kól-
umbíu. Það voru skæruliðar úti um
allt og það eru fjöldamargar skæru-
liðahreyfingar í landinu. Sumar
þeirra eru hreinar verndarhreyfing-
ar fyrir eiturlyfjaframleiðendur. Það
er mikið ofbeldi í gangi í Kólumbíu
og þar hefur verið mjög mikil
kreppa. Úti í skóginum býr sárafá-
tækt fólk og þótt maður sé á móti eit-
urlyfjum, skilur maður að þetta fólk
gerir allt til þess að bjarga sér.“
Ríkisstjórnin hefur gert mikið
af mistökum
En svo við snúum okkur aftur
að pólitíkinni, því þótt þú sjáir
ekki leiðtogastarfið í Samfylking-
unni í hillingum, þá ertu þingmað-
ur. Hvernig sérðu framtíðina fyrir
þér, ekki aðeins hjá þinni stjórn-
málahreyfingu heldur líka í efna-
hagsmálum þjóðarinnar?
„Ríkisstjórnin hefur gert mikið *
af mistökum. Ég benti á það fyrir
kosningar að góðærið væri á
holklaka og að viðskiptahallinn
væri tifandi tímasprengja. Davíð
og Geir sögðu að þetta væri rangt
hjá mér, góðærið myndi standa í
mörg ár.
Það hefur hins vegar komið í
ljós að ég hafði rétt fyrir mér. Við-
skiptahallinn hefur verið að
aukast jafnt og þétt. Þenslan og
verðbólgan, sem nú er að fara úr
böndunum, er fyrst og fremst
vegna mistaka ríkisstjómarinnar,
sem ýtti undir þessa þróun með
því að lækka skatta i góðærinu.
Það er með heimskulegustu að-
gerðum sem hægt er að fara út í
þegar þensla er að aukast.
Síðan byrjaði ríkisstjórnin á
einkavæðingu bankanna með
röngum hætti þegar hún seldi nýtt
hlutafé úr bönkunum sem gerði
þeim kleift að taka mikil lán í út-
löndum sem þeir þrýstu út á út-
sölukjörum. Þar með voru þeir að
styrkja sina markaðshlutdeild
vegna fyrirsjáanlegs bankasam-
runa. Þetta ýtti undir þensluna.
Ég gæti nefnt fleiri dæmi en
þessi eru mest afgerandi.
Síðan komu fjárlög þar sem rik-
isstjórnin var á samfelldu eyðslu-
fylliríi og hinn mikli tekjuafgang-
ur ríkissjóðs er einfaldlega afleið-
ing hins skelfilega viðskiptahalla."
Alvarlejgir erfiðleikar fram
undan i þjóðarbúskapnum
„Ég óttast þess vegna að það séu al-
varlegir erfiðleikar fram undan í
þjóðarbúskapnum. Úr því sem komið
er virðist ekki hægt að bjarga málum
nema með þjóðarsátt og þar sem
stjórnarandstaðan kemur að og
verkalýðshreyfingin. Það þarf ný við-
horf og nýja krafta til þessa. Sjálf-
stæðisflokkurinn er einfaldlega orð-
inn of gamall og þreyttur sem birtist
í því að hann er orðinn ábyrgðarlaus
i stjórnun ríkisfjármála - sem er al-
veg nýtt í þeim flokki. Þess vegna
held ég að það sé nauðsynlegt að
menn einbeiti sér að því að byggja
upp ábyrgt, stjórntækt afl úr Sam-
fylkingunni og það mun koma í Ijós á
næstu tólf mánuðum hvemig til tekst
með það.
Við höfum deilt á ríkisstjórnina
fyrir skort á aðhaldi og þær fáu til-
lögur, sem við vomm með í þinginu
til að auka útgjöld, mættum við með *
öðrum tillögum um miklu meiri
spamað.
LykiIIinn að þvi að ná aftur stjórn
á efnahagsmálum er að sýna miklu
meira aðhald í útgjöldum ríkisins en
Sjálfstæðisflokkurinn gerir. Það er
undir hans stjóm sem efnahagsmálin
eru að fara úr böndunum."
-sús
rgang
við barnleysi en við vomm alltaf
ákveðin í að breyta því með einhverj-
um hætti. Þegar læknavísindin
dugðu ekki brugðum við okkur í ætt-
leiðingar. Þegar upp er staðið finnst
okkur að svona hafi þetta alltaf átt að
vera. Þetta var eiginlega skráð í
stjörnurnar.
Það var okkur mikil hamingja þeg-
ar við eignuðumst eldri dóttur okkar,
Birtu. Það tók mörg ár og kostaði
mikla erfiðleika en ég var alltaf viss
um að það myndi takast. Og það
tókst.
Hún hefur veitt okkur ómælda
hamingju og gleði og okkur fannst
það kannski frekja af okkur að ætlast
til þess að fá fleiri börn en ákváðum
engu að síður að freista þess. Það
hafði tekið okkur fimm ár að fá Birtu
og um leið og hún var komin byrjuð-
um við að vinna í því að fá aðra dótt-
ur. Það tók þrjú ár og Ingveldi feng-
um við í sumar."
Dæturnar eru mínir stóru
sigrar
Ég Ift á dæturnar sem mína stóru sigra. Ég þarf ekki að vinna fleiri," segir Össur og hver sá sem horfir á hann leika og taia við
dæturnar sér að það er satt; hamingjan er svo augljós.
Ekki óhætt að láta börn í
Hvað var svona erfitt?
„Við erum orðin dálítið öldruð fyr-
ir bameignir og ættleiðingar og feng-
um hálfvolg svör frá Kólumbíu. Síð-
astliðið sumar var staðan orðin
þannig að við ákváðum að gera loka-
tilraun og drifum okkur til Kól-
umbíu. Við vomm orðin úrkula von-
ar í allri þessari bið en snerum aftur
heim með þessum glæsilega árangri.
Ég lít á dæturnar sem mína stóru
sigra. Ég þarf ekki að vinna fleiri,"
segir Össur og hver sá sem horfir á
hann leika og tala við dætumar sér
að það er satt; hamingjan er svo aug-
ljós.
„Mitt verkefni er fyrst og fremst að
koma þeim Birtu og Ingveldi til
manns,“ heldur hann áfram. „Það er
því ákaflega stór ákvörðun rétt í
þann mund sem maður er að ná þeim
árangri að eignast aðra dótturina að
ætla að fara að taka að sér viðamikið
starf og eyða í það tíma sem átti að
fara í að gera þær að góðum mann-
eskjum.
Ég er þannig staddur í lífinu að ég
er ákaflega hamingjusamur maður,
bamalán mitt er meira en ég hafði
leyft mér að vona og það er meira en
að segja það að ætla að fara að raska
þessari stöðu.“
Össur sagði i viðtali fyrir
nokkmm áram frá þeim hremming-
um sem þau hjónin lentu í þegar þau
fóru út til Kólumbíu í fyrra skiptið til
að sækja Birtu Marsilíu. Þegar hann
er spurður hvort ferðin síðastliðið ár,
til að sækja Ingveldi Esperönsu,
hefði verið eins erfið, hristir hann
höfuðið og segir: „Þegar við komum
til Kólumbíu í vor ríkti þar óöld en f
fyrri ferðinni okkar höfðum við
kynnst góðu fólki, aðallega fjórum
fjölskyldum, sem myndaði öryggisnet
fyrir okkur. Við bjuggum mest hjá
einni fjölskyldu sem á þrjú börn hér
á íslandi. Sú fjölskylda tók á móti
okkur eins og íslensk sveitafiöl-
skylda og bar okkur á höndum sér,
aðstoðaði okkur á alla lund og var
okkur alveg ómetanleg.
í fyrri ferðinni kynntumst við líka
lögfræðingi sem Pétur Guðjónsson
kom okkur í samband við, og með
okkur tókust ákaflega góð kynni, svo
góð að dóttir hans kom og dvaldi hjá
okkur í eitt og hálft ár, var í Mynd-
lista- og handíðaskólanum. Þessi
sterku tengsl voru ómetanleg fyrir
okkur núna í seinni ferðinni.
Það er mjög erfitt að átta sig á þjóð-
félaginu í Kólumbíu. Eftir að við höfð-
um fengið vilyrði fyrir bami, áður en
við fengum Birtu, voram við alltaf að
skrifa út og spyrja hvenær við fengj-
um hana. Okkur var sagt að það
kæmi að því og við beðin að hætta að
skrifa. Við hættum að skrifa og biðum
í nokkur ár. Svo brast þolinmæðin og
við skrifuðum út til að spyrja hvað
við ættum að bíða lengi. Þá fengum
við þau svör að menn hefðu haldið að
við værum búin að missa áhugann
vegna þess að við hættum að skrifa.
Þetta var eins og f sögu eftir Gabriel
Garcia Marques."
hendurnar á Evrópubúum
„Það sem tafði núna fyrir því að
við fengjum Ingu var sú mikla um-
ræða sem átti sér stað í Kólumbíu í
kjölfarið á barnaníðingsmálunum í
Belgíu og Hollandi á seinustu misser-
um. Þaö var rætt um það i fiölmiðl-
um að það væri ekki óhætt að láta
börn í hendumar á þessum Evrópu-
búum sem kynnu ekkert með þau að
fara.“
Annað sem Össur segir að hafi ver-
ið erfitt í seinni ferðinni var allsherj-
arverkfall sem stóð yfir í landinu og
að alls staðar hafi verið skæruliðar.
„Ég meiddi mig svolítið í ferðinni og
þurfti að leita hjálpar á spítala,“ seg-
ir hann. „Þar var ungur læknir og
heldur daufur. Hann kvartaði sáran
undan laununum og þegar ég spurði
hvers vegna hann færi ekki út í að
reka eigin stofú sagði hann mér frá
því að tveir vinir hans hefðu opnað
læknastofu en þeir höfðu ekki starfað
nema í þrjár vikur þegar þeir voru
heimsóttir af skæruliðum sem heimt-
uðu 25% af laununum þeirra.“
Þú segir að þið hafið haft öryggis-
net. Urðuð þið þá ekkert vör við
verkfallið og skæruliðana?
„Jú, við lentum í því í borginni
Cartagena við Karabísku ströndina
að verkfallsverðir stóðu f aðgerðum
og stöðvuðu rútuna sem við vorum í.
Þeir vora búnir að hlaða upp vega-
tálma úr grjóti.
Þegar rútan stoppaði spruttu upp
verkfallsmenn og hundrað hermenn,
gráir fyrir járnum, og við máttum
hírast í þessari rútu í tvo klukkutíma
án þess að vita hvað væri að gerast.
i hamingjusamur maður, barnalán mitt er meira en ég hafði leyft mér að vona og það er
3 þessari stöðu.