Dagblaðið Vísir - DV - 24.06.2000, Blaðsíða 18
18
Helgarblað
LAUGARDAGUR 24. JÚNÍ 2000
DV
Leonardo
JNog aö gerast nj
Gleðilyf
„Þunglyndi kostar þjóöina 3,5 miiljaröa" -
var fyrirsögn greinar í síðasta helgarblaöi
DV.
Greinin er byggð á lokaritgerð lyfjafræöi-
nema um neyslu geðdeyfðarlyfja á íslandi í
dag.
Mér fannst eins og ég hefði himinn hönd-
um tekiö þegar ég sá greinina því málið er
mér meira en lítið skylt.
Ég get ekki lengur þagað. Ég er einn af
þeim seku. Ég er einn af þeim sem valdið
hafa þjóðinni þessum búsifjum upp á 3,5
milljaröa. Ég tek reglulega „gleöipillur“ sem
kosta morðfjár til að létta mér lundina og
bægja frá mér ótímabærum, stórum og djúp-
um fylum.
Geðlæknirinn minn sem ráðlagöi mér
gleöipillumar tók það skýrt fram þegar hann
skrifáði lyfseðilinn aö þetta væru í raun og
veru geðlyf og ef þau hefðu engin áhrif á mig
þá væri ég í raun og veru ekki geggjaður.
Lyfm virka ekki hið minnsta á mig, en ég
held samt áfram að taka þau svona til vonar
og vara.
■
■
Nú er frá því að segja hvemig ég varð í
upphafi handgenginn „gleðipillunum".
Ég hef sagt frá því áður og fmn mig knú-
inn til að endurtaka það að til skamms tíma
vaknaði ég á hverjum morgni í svo afgerandi
svartsýniskasti að mér fannst lífið gersam-
lega án takmarks og tilgangs, eins og skáldið
sagði.
Eða eins og ég komst sjálfur að orði:
- Til hvers að vera að opna augun. Ef ég
geri það verður það áreiðanlega til þess aö aö
ég fer fram úr rúminu, klæði mig, fer út úr
húsinu, lendi undir veghefli eða jarðýtu og
verð lamaður og fatlaður til æviloka ef ég
verð þá ekki svo stálheppinn að drepast sam-
stundis. Eða þá að ég dett í bæjarlækinn og
drukkna sem er auðvitað mesta svívirða sem
hugsast getur því allir botna í bæjarlæknum
nema ég þessi álappalegi dvergur afturkreist-
ingur og fituhlunkur.
Oftast bráði þó svartsýnin af mér þegar ég
var búinn að gera á mér morgunverkin og
allt það, en þá tók ekki betra við. Ég fékk
óbærilegt kvíðakast. Og nú fór ég að kvíða
því sem dagurinn léti á mér dynja, já
nístandi sálarangist greip mig út af öllum
þeim hörmungum sem dagsvakan kæmi til
með að hvolfa yfir mig.
Ég yrði beðinn um að fá mér komfleks
sjálfúr, fara út með ruslið eða jafnvel gefa
hundinunm.
Þegar ég bar mig aumlega við annars
ágæta eiginkonu mína virtist hún gersamlega
skilningsvana hvað sálarástand mitt áhrærði
og hélt því fram i fúlustu alvöru að ég væri
að breytast í kellingu og af svo miklum sann-
færingarþunga að ég fór að trúa því sjálfur að
ég væri að breytast í kellingu.
Ég var, vægast sagt, í ógurlegum sálar-
háska.
■
■
Þá gerðist það vestur á Amarstapa að meri
sló mig í sköflunginn. Ég gat varla stigið í
löppina, en lét mig þó hafa það að að ríða
heim og síðan fyrir Ok. En þá var ég líka orð-
inn gersamlega óreiðfær ekki síst vegna þess
að stígvélin þrengdu ónotalega að sollnum
fótleggnum.
Ég bar mig aumlega en kona mín leit til
mín úr söðli sínum og sagði mér með þótta
að láta af þessum kellingatilburðum.
Við Tjaldhól á Okvegi var svo áð og þar
var það að Stína, fórunautur okkar, fór ofan í
hnakktöskuna sína og tók upp úr henni
sultutauskrukku fúlla af pillum og rétti mér.
Ég spuröi hvað þetta væri og hún sagði
mér að þetta væra bólgueyðandi geðlyf og
rétti mér hnefafylli.
Ég tók fjórar pillur strax, fjórar í Víðikerj-
um og fjórar við Gatfell þar sem við bjuggum
okkur næturstað.
Þegar gengið var til hvílu þama í leitar-
mannakofanum var svo komið að þunglyndi
og kvíði hafði vikið fyrir léttlyndi og bjart-
Hávaxnir menn
„hösla“ best
Því hefur lengi verið haldið fram
að kvenþjóðin sé hrifnari af hávöxn-
um mönnum en lágvöxnum en nú
hefur þessi
kenning
verið sönn-
uð. Vís-
indamenn
skoðuðu
nýverið
hóp pól-
skra
manna á
aldrinum
28 til 60 ára
og fundu út
að þeir
sem voru
ógiftir voru
lágvaxnari
en þeir sem
voru gengn-
ir út. Barnlausir menn voru einnig
lægri en þeir sem áttu barn. Og ekki
nóg meö það, hávöxnum mönnum
gengur mun betur yfirhöfuö, bæöi í
einkalífi, vinnu og fjárhagslega.
metra bræöir knatt-
spyrnumaðurinn Paolo
Maldini mörg kven-
mannshjörtun.
sýni, bólgan horfm úr löppinni og ég vissi
ekki hvað ég hét. Slíkur var undramáttur
hinna „bólgueyðandi geðlyfja".
Þetta era fyrstu kynni mín af geðlyfjum og
einhveijir ljúfústu fagnaðarfundir sem ég hef
átt við meðöl um dagana og hef ég þó ýmis-
legt prófað í gegnum tíðina.
í helgarblaðinu á laugardaginn kemur mun
ég tíunda nánar hveija reynslu ég hef af því
að nota gleðipilluna til að halda sönsum,
hætta að beija konuna, bömin og blessaða
ferfætlingana. Ég mun greina frá því hvemig
hurðaskellir, hróp og köll á heimáinu, sem og
kynlíf og annar óþarfi heyrir sögunni til.
Og ég mun reyna að vekja þjóöina til um-
hugsunar um það að kominn er tími til aö
gleðipillan fái verðugan sess í íslensku þjóð-
lífi og skiptir öngvu máli þó hún kosti hálfan
fjórða milljarð, ef allir geta af henni orðið
sæmilega happí. Flosi
DiCaprio kom-
inn með nýja
dömu
Hollywood-sjarmurinn Leonardo
DiCaprio er fallinn fyrir nýja
bikínímódelinu hjá Hennes & Mauritz,
Giselle Bundchen. Giselle, sem er 19
aára göm-
ul og á
ættir að
rekja til
Brasilíu,
kynntist
Leonardo
fyrir
nokkrum
mánuð-
um síðan á skemmtistað í New York.
Hún mun þó mun lengur hafa verið
ástfangin af leikaranum og sagt við
vinkonur sínar að drengurinn líti mun
betur út í raunveruleikanum en á
hvíta tjaldinu. Parið hefur oft sést sam-
an upp á síðkastið samkvæmt New
York Post og einnig eru til paparazzi-
myndir af þeim þar sem þau ganga
hönd í hönd á ströndinni.
Titanic-stjaman vinnur þessa dag-
ana með leikstjóranum Martin
Scorceses að nýrri gangstermynd sem
fengið hefur heitið „The Gangs of New
York“. Á meðan er Giselle spáð álíka
frama í módelheiminum og Claudia
Schififer af alþjóðlegum tískugúrúum.
Færir sig
arskaftið
upp á leikstjórn-
„Ég er svona að færa mig upp á
leikstjórnarskaftiö," segir leikarinn
Stefán Jónsson sem sér um leikstjórn-
ina á rússneska leikritinu Birninum
sem sýnt er í Hádegisverðarleikhúsi
Iðnó um þessar mundir. Þetta er
fyrsta leikstjórnarverkefni Stefáns í
atvinnuleikhúsi en hann hefur síðast-
liðin tvö ár spreytt sig í leikstjórn hjá
leikfélagi Flensborgarskóla í Hafnar-
firði. Stefán, sem hefur aðallega leik-
ið illmenni og aumingja síðan hann
útskrifaðist úr leiklistamámi í
London árið 1989, getur þó glatt þjóð-
ina með því að hann sé ekki hættur
að leika þó hann sé sestur í leikstjóra-
stólinn.
„Vonandi og væntanlega mun ég
þó leikstýra fleiri verkum því mér
fmnst blóðið renna í þá átt,“ segir
Stefán, ánægður með sitt nýja hlut-
verk.
Hugsar sinn gang
„Þetta er svona sprenghlægilegur
kokkteill sem springur í andlitið á
gestum með jákvæðum afleiðingum á
líkama og sál,“ segir Stefán um inni-
hald leikritsins sem flokkast sem
skrýtla í einum þætti og er eftir
Tsjekhov.
„Uppsetningin byggist á húmor á
mörgum plönum sem höfðar bæði til
eldra fólks og líka yngri og villtari
kynslóða," bætir hann við.
Nú eru miklar sviptingar innan
leikhússins um þessar mundir. Veróur
þú áfram í Þjóöleikhúsinu?
„Það er svo mikil gerjun í gangi að
ég kýs að svara því þannig að ég sé að
hugsa minn gang. Það er vissulega
hreyfmg innan geirans og miðað við
árið í fyrra þá eru mun fleiri sem era
að segja upp eða fara í frí í Þjóðleik-
húsinu. Sviptingarnar finnst mér
vera mjög af hinu góða. Ég fagna því
að Guðjón Pedersen er kominn í
Borgarleikhúsið því það er skemmti-
leg ögran hvort sem menn viður-
kenna það eða ekki. Hið nýja Leikfé-
lag íslands mun festa sig í sessi og
sýna hvað það hefur að bjóða en ég
held að það sé tvímælalaust spor í
rétta átt að það séu fleiri stærri app-
aröt sem veita hvert ööru aðhald,"
segir Stefán sem greinilega hefur
skoðanir á þessum málum því hann
heldur áfram: „Fast-
ráðningar hafa sína
kosti og
galla. Þær geta
verið af hinu góða ef
launin eru það góð
að þú þurfir ekki að
vera að andskotast
úti um allan bæ til
þess að brauðfæða
þig. Ef þú starfar á
vinnustað þar sem
hag þínum og kröft-
um er vel varið og
þú færð þína nær-
ingu sem skyldi þá
er gott að vera fast-
ráðinn. En ef þú er
hvorki að fá efnis-
lega né andlega útrás
þá ertu kominn út á
hálan ís í fastráðn-
ingu.“
Stefán hefur ýmis plön fyrir sumariö en hann ætiar alla vega ekki aö sitja fastur t bílaröö á
Kristnitökuhátíöinni á Þingvölium þar sem hann á óskemmtilegar minningar frá Alþingishá-
tíöinni þar sem hann sat fastur í nokkra tíma klæddur eins og dvergur.
Fastur í bíl
Fyrir utan Bjöm-
inn þá er ýmislegt
fieira á döfinni hjá
Stefáni í sumar.
Hann er að æfa leik-
ritið Sjálfstætt fólk
en sú sýning er á leið
á heimssýninguna í
Hannover í haust.
Einnig mun Stefán
taka þátt í dagskrá á
vegum Þjóðleikhúss-
ins sem sýnd verður
á kristnihátíðinni á
Þingvöllum og svo
ætlar hann að skella
sér í sumarfrí til út-
landa.
Hvernig helduróu
aö kristnitökuhátíöin
muni takast?
„Ég bara hrein-
lega veit það ekki.
Maður heyrir aö það
séu afskaplega fáir
sem ætli að mæta, að það séu kannski
mest megnis þessir 3000 starfsmenn
sem að hátíðinni koma sem verði
þama. Persónulega vona ég að þetta
verði bara alveg hæfilegur fjöldi því
ég vil ekki lenda í því að verða fastur
í dvergabúningi í bílaröð eins og síð-
ast á Alþingishátíðinni,“segir Stefán
og minnist þess með hryllingi." Við
vorum þrír dvergamir með Bessa
Bjamason undir stýri. Þama sat mað-
ur svo fastur í marga klukkutíma í
þessum fáránlega búningi með
krakka híandi á sig í næstu bílum. Ég
vona að ekki komi til þess að þessu
sinni heldur að maður komist á stað-
inn og af honum aftur þegar maður
kýs,“ segir Stefán sem getur þó bros-
að að þessu atviki í dag. -snæ