Dagblaðið Vísir - DV - 06.01.2001, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 6. JANÚAR 2001
Helgarblað
I>V
Grimmileg hefnd fyrrverandi eiginmanns:
Skaut keppi-
nautinn til
bana úti á götu
Snemma morguns þriðjudaginn
30. mars 1999 komu Ute Miiller og
Siegfried Carstens út úr raðhúsinu
þar sem þau bjuggu i útkanti bæjar-
ins Suhl i Thúringen í Þýskalandi.
Þau leiddust í gegnum garðinn út á
götu þar sem bíllinn þeirra var.
Hún er 40 ára og hann 37 ára. Þau
hegða sér samt eins og ástfangnir
unglingar. Því eftir fjóra daga, laug-
ardaginn fyrir páska, rennur stóra
stundin upp. Þau hafa búið saman í
rúmlega þrjú ár en nú ætla þau að
láta pússa sig saman.
Þau nema staðar við bílinn og Ute
þreifar á vösunum á kápunni sinni
eins og hún sé að leita að bíllyklun-
um. Siegfried stendur við hlið henn-
ar og brosir. Þau eru í hrókasam-
ræðum og það sést að þeim líður vel
saman.
Lögregluvarðstjóri í hefndar-
hug
Samtímis stígur maður út úr grá-
um bil svolítið neðar í götunni. Það
er herðabreiður maður með grátt,
næstum hvitt, hár. Ute og Siegfried
snúa bæði baki að manninum og
taka ekki eftir honum fyrr en hann
er kominn alveg upp að þeim.
Þá snúa þau sér við. Svipur þeirr-
ar breytist úr undrun í skelfingu
þegar þau sjá að hann miðar byssu
á þau. Maðurinn með byssuna, Diet-
er Muller lögregluvarðstjóri, sem er
44 ára, er í sigurvímu. Nú er stund
hefndarinnar runnin upp. Hann
veit að hann mun ekki sleppa við
refsingu fyrir það sem hann er í
þann veginn að fara að gera en hon-
um er alveg sama. Hann ætlar að
njóta augnabliksins. Sama hvað það
kostar.
Angistarsvipurinn á andliti Ute
vegur næstum upp á móti vonbrigð-
unum og beiskjunni sem hann fyllt-
ist fyrir þremur árum þegar hún
sagði honum að hún vildi skilja eft-
ir 17 ára hjónaband. Þann dag varð
hann gripinn hefndarþorsta sem
hann ætlar að svala nú.
Reyndar átti hann sjáifur sök á
því að honum var hafnað sem eigin-
manni. En það vildi hann ekki við-
Nýja konan
Anke Muller, nýja konan lífi Dieters
Mullers, bíöur eftir dómsuppkvaðn-
ingu meö móður sinni.
urkenna. Hann vildi alls ekki skilja
að hann hefði vegna starfa sinna
innan lögreglunnar vanrækt eigin-
konu sína og dætur þeirra tvær,
Bettinu og Karoline. Hann rámaði í
„Samtímis stígur
maður út úr gráum bíl
svolítið neðar í göt-
unni. Það er herða-
breiður maður með
grátt, næstum hvítt,
hár. Ute og Siegfried
snúa bæði baki að
manninum og taka
ekki eftir honum fyrr
en hann er kominn al-
veg upp að þeim.“
að þau hefðu rifist um þetta en þar
sem hann var karlremba hafði hann
afneitað þvi. Þess vegna hafði hann
líka litið á það sem ósvifni af henni
að setja honum stólinn fyrir dymar
og beinlínis fleygja honum út. Hefði
það verið öfugt hefði málinu verið
öðruvísi háttað.
Gat aldrei gleymt eiginkon-
unni fyrrverandi
Hann gat aldrei gleymt henni
vegna þessa. Þó svo að hann hefði í
millitíðinni fundið unga, fallega
stúlku, kvænst henni og eignast
barn með henni var hann fullur
hefndarhugar.
Og nú stendur hún fyrir framan
hann, skelfingu lostin, eins óg síð-
asta stund hennar sé runnin upp.
Og það er hún svo sannarlega fái
hann einhverju ráðið og það gerir
hann. Hún þekkir hann nógu vel til
að gera sér grein fyrir að hann
stendur ekki þama með byssu að
gamni sínu. Hann lítur snögglega á
manninn við hlið hennar. Þvilíkur
drengdjöfull og jafnhræddur og hún.
Nú, það er ekki hægt að hanga
héma aðgerðalaus, hugsar hann
með sér og lyftir byssunni. Hann
sér augu Ute stækka af skelfingu áð-
ur en hann hleypir af. Það heyrast
Qórir skothvellir og unnusti Ute, Si-
egfried Carstens, fær öll skotin fjög-
ur í brjóstið. Hann hnígur til jarðar.
Ute snýr sér við og leggur á flótta
en byssumaðurinn er fljótari en
hún. Dieter Múller hleypir tvisvar
af og í bæði skiptin hæfir hann fyrr-
verandi eiginkonu sína í höfuðið.
Viðurkenndi allt fyrir starfs-
bróður sínum
Morðinginn horfir augnablik á
líflaus fórnarlömb sín og á blóðið
sem rennur út á götuna. Svo snýr
hann sér við, gengur að bílnum sín-
um og ekur niður að lögreglustöð-
inni þar sem hann viðurkennir allt
fyrir starfsbróður sínum.
Þegar hann var síðan spurður við
réttarhaldið hvort hann hefði alls
ekkert hugsað um nýju ungu kon-
una sína og nýfædda bamiö þeirra
Dæmd til aö liggja í rúminu
Ute Múller parf umönnun allan sólarhringinn. Hún er lömuð og mállaus eftir skotárás úti á götu í bænum Suhl í
Thúringen í Þýskalandi.
Hamingjusöm
Ute Múller með unnusta sínum, Siegfried Carstens. Þau voru eins og ást-
fangnir unglingar og hlökkuðu til brúðkaups síns. Ekkert varð af brúðkaupinu
vegna grimmilegrar hefndar fyrrverandi eiginmanns Ute.
Lögregluvarðstjórinn
Dieter Múller á sakamannabekknum. Hann sætti sig ekki við að konan hans
skyldi vilja losa sig við hann eftir 17 ára hjónaband. Hann varð að ná hefnd-
um hvað sem það kostaöi.
svaraði hann stuttaralega: „Nei.
Hefndin var mikilvægust."
Hann var hrokafullur í dómsaln-
um. Hann vildi umfram allt halda
karlmennskuímynd sinni. Hann
greindi frá þvi að hann hefði hringt
heim til fóður síns og tilkynnt hon-
um að hann hefði losað sig við Ute
og drengasnann sem var elskhugi
hennar. Þegar faðir hans sagði hon-
um að þau hefðu bæði verið flutt á
sjúkrahús og að fyrrverandi eigin-
kona hans myndi sennilega lifa
skotárásina af hafði hann svarað:
„Nú, þá verð ég að fara á sjúkra-
húsið og ljúka verkefninu. Það er
ekki líkt mér að hætta við hálfnað
verk.“
Brotnaði niður víð dómsupp-
kvaðningu
Fyrrverandi eiginkona hans, Ute
Múller, lifði af morðtilraunina. Hún
er rúmliggjandi og þarf gæslu allan
sólarhringinn. Hún hefur ekki tjáð
sig um morðtilraunina. Hún getur
nefnilega ekki talað. Hún missti
ekki bara máttinn heldur einnig
málið.
Dieter Múller hélt karlmennskuí-
myndinni öll réttarhöldin. Hann
brotnaði hins vegar niður þegar
hann heyrði dómsuppkvaðninguna.
Hann var dæmdur í 12 ára fangelsi.
Þegar hann var leiddur út grét hann
hástöfum og hrópaði: „Fyrirgefið,
fyrirgefið, fyrirgefið.“
Tældur í gildru
Daniel Ludwig var stunginn til bana úti í skógi.