Dagblaðið Vísir - DV - 21.09.2002, Qupperneq 34

3-4-
H e lcja rb lacf JO'V’
LAUGARDAGUR 14. SEPTEMBER 2002
Þar sem
götulífið
blómstrar
Edinborgarhátíðin er stærsta listahátíð
heims og þar koma saman listamenn úr
öllum áttum. Sólveig Guðmundsdóttir
ferðalangur heimsótti hátíðina og segir
lesendum DV m.a. frá klæðskiptingum frá
Texas og trúðum sem blikka fólk.
Edinborgarkastali.
í ágúst á ári hverju fyllist Edinborg af ferða-
löngum. Fólk streymir hvaðanæva að úr heimin-
um til að sýna sig og sjá aðra enda er Edinborgar-
hátíðin ein stærsta listahátið heims. Ég fór fyrst
á hátíðina 1998, svo aftur í fyrra og ákvað að drifa
mig nú í ár og ná lokum hátiðarinnar. Aðeins
svona að skoða mannlífið og njóta lífsins. Hátíðin
samanstendur í raun af nokkrum hátíðum, þ.e.
Fringe eða jaðarhátíðin, alþjóðleg hátíð, bókahá-
tíð, kvikmyndahátíð og á næsta ári stefna þeir að
því að bæta við tölvuleikjahátíð. Svo blómstrar
götulistalífið auðvitað. Ýmislegt hefur breyst á
þessum stutta tíma, ég man að fyrst þegar ég fór
var hálfgerð keppni á milli götulistamannanna
um að ná athygli manns og peningum en nú þurfa
þeir að panta tíma og stað og meira skipulag kom-
ið á götuskemmtanir á The Royal Mile. Trúðurinn
með töskuna reynir að blikka mann og fá mann til
að stoppa, hann er að hefja sýninguna og þarf að
smala fólki til sín. En hann er eiginlega of sætur
og myndarlegur til að vera fyndinn. Fegurðarfatl-
aður trúður, ekki gott það. Á pallinum eru Amer-
íkanar sem dansa og syngja til að kynna söngleik-
inn sinn, þeir gefa frá sér svona áru sem
Ameríkanar einir hafa og erfitt er að útskýra
hvað er. Maður á stultum horfir á, ekkert allt of
hrifinn.
Fyrsta kvöldið fór ég á sýningu hjá vini mínum
og að sýningunni lokinni var pöbbaröltið hafið.
Skotar eru afskaplega vinalegt og hlýtt fólk, þeir
tala við alla og eru stoltir af kránum sínum. Und-
ir lok kvöldsins hittum við Steve Kramer, kenn-
ara við Queen Margret University og leiklistar-
gagnrýnanda The List. Hann er búinn að vera að
síðustu 3 vikur, sér 4-5 leiksýningar á dag, skrif-
ar um þær og undir lok dagsins finnur hann loks
tíma til að slappa af á barnum. Kramer er boxari
frá Ástralíu. Hann vann fyrir háskólanáminu
sínu með því að slást alla leið frá kengúrulandi til
Skotlands. Hann ætlaði að koma í alvöruviðtal til
mín en mamma hans var að koma í heimsókn svo
hann hafði ekki tíma. Hann bauð okkur samt
heim til sín í bjórdrykkju til 5 um nóttina með til-
heyrandi afsökunum um draslið í íhúðinni. Hann
tekur ekki til heima hjá sér nema hann sé að
deita konu, jú og kannski þegar mamma kemur í
Allir farnir heim.
heimsókn.
í kjallaraliolu í hommahverfinu
í lítilli kjallaraholu í helsta „gay“-hverfi borgar-
innar er The Stand. Uppistand er eitt vinsælasta
form leikhúss á þessum síðustu og verstu tímum.
Ekki veit ég hvort það er vegna hraðans sem sjón-
varpskynslóðin er orðin vön eða hvað en þarna í
kjallaranum líður fólki vel, það hallar sér aftur á
bak í stólnum, nennir ekki að hugsa og vill bara
láta skemmta sér.
Á svið stígur stór kona. Mikil kona. Hún er
klædd svartri dragt með svart hár, rauðan varalit
og þykkt hálsmen alsett feitum gervidemöntum
sem glitra í ljósunum. Stóra konan er kynnir
kvöldsins. Hún er þreytt í röddinni eftir annasam-
an mánuð skemmtana og lætur áhorfendur heyra
það. Nýsjálendingarnir í horninu eru húðskamm-
aðir fyrir að vera með læti, þeir geta bara farið
heim til sín ef þeir ætla að vera með stæla. Hún
óskar samkynhneigðum mönnum kjallarans til
hamingju með opnun Harveys Nickhols keðjunn-
ar... nú geti þeir stundað Harvey í stað þess að
rétta hver öðrum hjálparhönd í kirkjugörðum
borgarinnar. En feitu konunni frá Glasgow tekur
hún fagnandi: „Enda ekki oft sem fólk af okkar
stærðargráðu hittist og kemst fyrir í svona lítilli
kjallaraholu."
Þetta hljómar samt allt svo vinalega því hreim-
urinn er svo sjarmerandi og stóra konan brosir.
Það vantar eina tönn.
Hún kynnir atriði kvöldsins. Þau eru 5 talsins,
allir jafn hásir og þreyttir eftir erfiðan mánuð.
Tvö atriði standa samt upp úr, það er maðurinn í
appelsínugulu skikkjunni með fötuna á hausnum,
hann er mikill heimspekingur. Svo er það Tina C.
Tina C er klæðskiptingur frá Texas og Tina C er
með leggi sem eru jafnlangir og The Twin Towers
voru. Enda talar hún mikið um Tvíburaturnana
og segist fyrirgefa heiminum það ranglæti sem
Bandaríkin urðu fyrir. Því ástin eigi að ráða ríkj-
um og allir eiga að vera vinir. „Give heart and
give head“ er hennar mottó. Og í lokin tekur hún
lagið, Purple Rain, og fær alla til að syngja með.
Einn öl í blóðið
Geoff og Edna eru nágrannar. Þau leigja út her-
bergi til fólks til lengri eða skemmri tíma og á
meðan á hátíðinni stendur er mikið að gera hjá
þeim. Geoff vinnur annars við það að gera við
stóla. Edna vinnur ekki neitt en reytir arfa og
drekkur gin í frístundum sínum. Ég fékk gistingu
hjá Geoff í þessa daga og við ákváðum að skella
okkur á bát og sigla út fyrir fjörðinn sem borgin
liggur við. Með í för var Edna og John. John er