Dagblaðið Vísir - DV - 17.05.2003, Blaðsíða 19

I.AUCARDACUR IV. MAÍ 2003
HelgarJh/oö 13‘Vr
19
Ólafur Ragnar undirritar embættiseið sinn sem forseti íslands í Alþingis-
húsinu 1996.
Ólafur ákvað 1996 að bjóða sig fram til forseta. Margir telja að eigi(i-
kona hans, Guðrún Katrín Þorbergsdóttir, hafi átt drjúgan þátt í sigri
hans. Hér standa hjónin í upphafi baráttunnar með
dætrunum Tinnu og Döllu.
Úrslit liggja fyrir á kosninganótt
og Ólafur Ragnar og Guðrún
Ivatrín fagna.
Pétur Kr. llafstein forsetafrain-
bjóðandi óskar Ólafi Ragnari til
hamingju með sigurinn á kosn-
inganótt 1996.
Guðrún Katrín Þorbergsdóttir lést í október 1998 og hér sést hún borin
til grafar á Bessastöðum.
Samband Ólafs Ragnars við breska auðkýfinginn Dorrit Moussaieff hefur
verið mikið í sviðsljósi fjölmiðla, ekki síst eftir að hann lvsti opinberlega
yfir trúlofun þeirra vorið 2000. Þessi mynd er tckin við það tækifæri og
þau líta vissulega út eins og turtildúfur. Dorrit er 53 ára að aldri og hef-
ur verið gift einu sinni áður en á ekki börn.
Hér snæða Ólafur Ragnar og Jón Baldvin Hannibalsson saman lifur hjá
hinni hagsýnu húsmóður, Brvndísi Schram, á heimili Jóns og Bn'ndísar á
Vesturgötu. Árið er 1988 og þeir kumpánar eru formenn Alþýðuflokks
og Alþýðubandalags og sjóða saman ríkisstjórn yfir lifrardiskunum, enda
stundum talað um Lifrarbandalagið á þessum árum.
Haustið 1999 komst sainband Ólafs og Dorritar með eftirminnilegum
hætti í kastljós fjölmiðla þegar forsetinn féll af hestbaki austur í Land-
sveit og axlarbrotnaði. Hér sést Dorrit stumra yfir heitmanni sínum í
móanum ineðan beðið er komu þvrlunnar.
Ólafur í ræðustól fvrir alþjóða-
samtökin Parliamentarians for
Global Action sein liann starfaði
mikið með á níunda áratugnum.
meira yfirbragð konungdóms en
áður tíðkaðist. Vissulega er erfitt
að leggja dóm á það hvort þetta
er rétt en líklega hefur umfjöllun
breyst í samræmi við breyttan
tíðaranda. Margt af því sem sjá
má í umfjöllun breskra, danskra,
sænskra og norskra blaða um
þarlenda þjóðhöfðingja og fjöl-
skyldur þeirra myndu íslenskir
fjölmiölar aldrei láta sér detta í
hug að birta. Þannig verður til
munur á umfjöllun um þjóðhöfð-
ingja eftir þjóðerni, sem er í raun
erfitt að rökstyðja. Fyrir vikið er
margar sögur til um Dorrit
Moussaieff og samskipti hennar
við starfsmenn flugfélaga sem
munu áfram varðveitast í munn-
legri geymd án þess að birtast á
prenti en þær lúta allar að hag-
sýni hennar og útsjónarsemi við
notkun farseðla.
Annað kjörtímabil Ólafs er á
enda á næsta ári. Enn hefur það
ekki gerst að sitjandi forseti hafi
fengið mótframboð sem mark er
á takandi, ef frá er talið framboð
Sigrúnar Þorsteinsdóttur gegn
Vigdísi Finnbogadóttur á níunda
áratugnum.
Ólafur þótti afar metnaðar-
gjarn stjórnmálamaður og það
var metnaður sem rak hann til
framboðs til forseta. Reyndar hef-
ur samstarfsmaöur hans frá
framboðstimanum lýst því svo að
tilgangurinn hafi í raun verið að
afla fylgis við Ólaf sem stjórn-
málamann og kanna grundvöll-
inn fyrir stofnun nýs flokks, en
ekki hafi í raun verið reiknað
með því að hann næði kjöri. 40%
greiddu honum atkvæði sitt.
Þótt reikna megi með að metn-
aður Ólafs hafi hvergi nærri
þorrið þann tíma sem hann hefur
setið á forsetastóli hafa samt
heyrst vangaveltur um að hann
fýsi að starfa á alþjóðavettvangi
fyrir Sameinuðu þjóðirnar, en
flestir virðast reikna með því að
hann sitja að minnsta kosti þrjú
kjörtímabil, eða til 2008, og eng-
inn orðar mótframboö í alvöru.
Sumir þeirra sem DV ræddi við
á þessum tímamótum í lífi forseta
okkar töldu að lengi vel heföi þjóö-
in fylkt sér um embættið þótt sam-
band þjóðar og leiðtoga hefði ekki
verið það hlýja vinasamband sem
þjóðin átti við Vigdísi Finnboga-
dóttur. Hér skal því spáð að með
brúðkaupi sínu með Dorrit Moussai-
eff stuðli Ólafur Ragnar að því að
þjóðin taki hann fastar í fangið en
hún hefur áður gert því með þessu
skrefi heggur forsetinn á þann hnút
sem kominn var á þráðinn milli hans
og þjóðarinnar. PÁÁ