Dagblaðið Vísir - DV - 17.05.2003, Side 29

LAUGARDAGUR 17. MAÍ2003
He/gorblctð I>V
29
Bletturinn
Þetta kvæði, sem er endurgerð Gunnarshólma, barst Helgarblaði DV í
hendur og eins og glöggur lesandi sér fjallar það um ngliðna atburði sem
eru ekki síður dramatískir en þeirsem frumgerðin fjallar um.
Skein vetrarröðull seint á sunnudegi
og sumarbláu íslands gömlu fjöll
gulbleik hann öll þau gyliti, vart þó megi.
Kvöldið það gladdist kratahjörðin öll
langt upp í sveit, að loknum akstri Spalar,
þeim leiðist ei, því flutt er ræða snjöll.
„Beljandi frú“ um hugsjónir þar hjalar.
Á hundavaði í því timguróti
Baug þann sér, gullið geymir mest og malar.
Þá er af krafti veifað væng i grjóti.
Blásvartur fálki býr við klettabrún
og fánalitum fellt er stél að gjóti.
Hver má nú fána frelsis draga aö hún?
Frétta vill vaiur þegar, óttast plágu,
og flugið tekur fögur yfir tún;
þar sem fyrr undu byggðarbýlin smáu
bændur of lengi níddu eng og grundir.
Á Grund þar rísa Hydro-strompar háu.
Járn er á þaki, eldur geisar - undir -
og eimur góður litar hvannamóa,
Eflingardrengir dvelja langar stundir.
Nú valur svífur hátt um Faxaflóa.
Til Víkur hraðast hans er búin for.
Því það er víst að bestu blómin gróa
þar Tjarnarlækur líður gegnum rör;
duna við eyrum bílar, en á bakka
kalklitur Múrinn - kúrir endurgör -
þaðan af breiðir niðrum nokkurn slakka
grænlita blæju gróna fjólum smám.
Davíð er úti yfir þeim að vakka
því kratar vinna á í öllum spám.
Blikar í lofti bláfuglsvængjasláttur
uns fugl á Stjána tyllir niður tám.
Nú er ei lengur höfðingjanna háttur
hross sín að keyra er mikið liggur við.
En fjólupabbi fugl sinn kveður sáttur,
það finnst nú á, þeir fjendum ætla ei grið.
Þó mun sá einn, sem ei frá klári er snúinn.
Suðurlands-hrossa-herra ráð eg styð.
Því nú hann ríður vigri beittum búinn;
svartsnigil eltir sveitamaður knár.
Var snigill þá úr vist hjá Guðna flúinn.
Illt mun er slíkir draga að manni dár.
Trú eg þá auga gráleitu hann gjóti,
af hrekkur blákalt hagl - sól í hlíð gljár.
Ármenn þá finnast allir skjótt að móti:
Ginnheilög verða goð og augu skær!
Það hefir reynst í raun. En illu hóti
sá enginn heift ei kann, né föst tök fær!
Kann nú allt enda þá og þegar, svo á ríður
atkvæði ginna, allt er hægt þeim nær.
Dreyrrauður gerist gumi Halldór, blíður
því Gísli Marteinn tælir hann í söng;
í brjósti niá því kenna um karlinn lýður.
Nú gerast bræðrum báðum kvöldin löng.
Hvað er til ráða? Allt er oss á móti!
Glott-Dóri, studdur stóli, berst í þröng.
Mildingur æfir mjaðmahnykk, því spjóti
hugnast ei ota, - hann um blettinn lallar -
karl er þess búinn kyns síns enn hann njóti.
Gleym-mér-ei hann þá grætir, skartblóm vallar,
grær það ei víða um íslands búfjárhaga.
„Skáld er eg ei, að konur gæti og kallar.
Hér vil eg stritast sitja ævidaga
alla sem guð mér gefur. Farðu vel,
bróðir og vinur!“ Svo er Davíðs saga.
Því hetjan vildi heldur tala í vél
en hitta Sollu í fjölmiðlanna höllum.
Og drengjum sínum dátt hann skemmti og vel;
dólaði langt frá mælskuboðaföllum.
Hugljúfa samt eg sögu Davíðs tel,
því guma kætir, köldum Torgs á völlum,
lágan að sigra bylgju „kratakjána"
blágresi skreyttan blettinn kringum Stjána.
Þar sem að áður allir biðu tjón,
enginn er vissi hvers var fiskibranda;
allt er í skorðum því um laxalón
leyfist ei dónum þorskakyni granda;
farin er Solla, sofa „krataflón",
söngur í byggðum, enginn þekkir vanda;
en bláum hlífir Búmanns verndarkraftur
blettinum, þar sem Davíð gengur aftur.
ILokió á vinnuhjúaskildaga 14. mai 2003 - JaHáj
Ertu að
selja bílinn?
birta
mynd?
• komdu með bílinn og
láttu okkur taka myndina
• eða sendu okkur
mynd á .jpg sniði á
smaauglysingar@dv.is
ISmáauglýsingar
550 5000