Dagblaðið Vísir - DV - 12.07.2003, Side 20

20 DV HELGARBLAÐ LAUGARDAGUR 12. JÚLÍ2003
Sundurriðið Snæfellsnes
Hestamenn segja gjarnan að besta leiðin
til þess að sjá landið sé á hestbaki.
Blaðamaður DV, Snæfríður Ingadóttir,
komst að því að það er mjkið til í því þeg-
ar hún slóst í för með íshestum í vikuferð
um Snæfellsnes þar sem riðið er eftir
bleikum fjörum og upp til fjalla á slóðir
útilegumanna.
Ljósbleikar strendur svo langt sem augaö
eygir, glampandi sólskin sem svfður á kinn-
um og yndislegt öldugjálfrið. Mér finnst eins
og ég sé stödd í útlöndum, en er þó ekki
lengra í burtu frá höfuðborginni en vestur á
Snæfellsnesi, á öðrum degi af sex í reiðtúr
með íshestum. í 10 ár hefur fyrirtækið boðið
upp á ýmsa reiðtúra um landið og hafa ferð-
irnar um Snæfellsnesið verið mjög vinsælar.
Engan þann sem riðið hefur eftir hinum um
80 km löngu Löngufjörum skal það undra,
því það er yndisleg tilfinning að þeysast um
strandlengjuna á góðum gæðingi og virða
landslagið fyrir sér. Við erum tíu ferðalangar
af ýmsu þjóðerni sem erum komin hingað
ásamt samstarfsaðilum íshesta á Snæfells-
nesi, hjónunum Sigurði Jóhannssyni og
Ólöfu Önnu Guðbrandsdóttur og föruneyti
þeirra sem lóðsar okkur um Nesið. Þau hjón-
in eru þaulvön slíku, hafa verið í samstarfi við
fshesta frá 1987 og eru með flóðatöflurnar al-
veg á hreinu enda þarf að sæta lagi milli flóðs
og fjöru ætli maður að ríða fjörurnar því á
flóði fer sandlengjan alveg undir sjó.
Engin vatnshræðsla
Það þýðir ekkert að vera vatnshræddur í
þessum ferðum því fyrir utan að ríða í flæðar-
málinu þarf að ríða nokkrar ár alveg upp á
læri. „Ekki horfa niður, þá getur ykkur farið
að sundla, horfið allan tímann beint í land,“
segir leiðsögumaður ferðarinnar Birkir Þor-
kelsson og leggur hópnum reglurnar.
Skvettugangurinn er mikill, sem gerir ekkert
til því að hópurinn er vel gallaður í regnföt
sem útdeilt var til farþega í upphafi ferðar-
innar. Á þeysireið um blautbleikar fjörur með
hestastóð upp á um 60 hesta á undan hópn-
um.
Þannig líða fyrstu tveir dagar ferðarinnar
og það er afskaplega fögur sjón að sjá reið-
tygjalaus hrossin spretta úr spori á mjúkum
sandinum. Á þriðja degi breytist landslagið
heilmikið enda stefnan tekin til fjalla. í stað
bleikra stranda og skvettugangs taka við
fjólubláir hamrar og fjöll þar sem útilegu-
menn héldu til í gamla daga innan um ævin-
týraleg hraun. Næstu tvö kvöld er gist í
gangnamannakofum og sem betur fer hefur
hópurinn hrist vel saman svo engin Ieiðindi
konta upp þegar kemur að því að deila svefn-
plássinu sem er það þröngt að einhverjir
verða að skiptáómeð sér hinum tvíbreiðu koj-
um. Þó ekki sé léngra liðið á ferðina veit mað-
ur orðið ýmsar persónulegar staðreyndir um
samferðamennina. í matarpásunum á dag-
inn en ekki síst í svefnpokunum á kvöldin
opnar fólk sig og ég veit t.d að líf sænsku
stelpunnar breyttist töluvert eftir að hún fór á
sjálfsstyrkingarnámsskeið, sú hollenska væri
til í að finna sér eiginmann og franska stelp-
an, sem er í lögfræðinámi eins og faðir henn-
ar, hefúr verið löt við námið.
Um 220 km eru að baki
en hugurinn hefur reyndar
ferðast mun lengra á þessari
viku. Þrátt fyrir að hafa verið
hluti afhóp hefur maður samt
verið svo einn með sjálfum sér
þegar komið er upp
í hnakkinn.
Kannski fjallaloftið hafi þessi áhrif á mann-
skapinn sem virðist ófeiminn að opna sig og
sjálf tek ég fullan þátt í þessarri sálfræðimeð-
ferð. Suma hluti er einfaldlega betra að ræða
við ókunnugt fólk.
Strengir á undarlegum stöðum
Hver dagur byrjar á morgunverðarhlað-
borði þar sem hver og einn smyr sér nesti fyr-
ir daginn. Síðan er náð í hestana og hver og
einn kembir og leggur á sinn hest. Það er
skipt um hesta einu sinni á dag þannig að í
heildina fær maður að prófa nokkuð marga
hesta, hvem öðmm betri. Eftir að hafa nærst
á nesti og náttúrunni á daginn er gott að
komast í hús á kvöldin þar sem Ólöf bíður
með heitan mat ofan í hópinn. Gistingin er
svefnpokapláss, í bændagistingu, félags-
heimili og áðurnefndum gangnamannakof-
um. Hópurinn er misvanur hvað reið-
mennskuna varðar, ég líklega hvað óvönust.
Reiðmennskan gengur þó furðu vel og ferða-
apótekið sem ég keypti fyrir ferðina er ekki
snert. Vissulega finnur maður þó fyrir því í