Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1946, Side 72

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1946, Side 72
74 þroskað og í Danmörku, en stóð fyllilega jafnfætis færeysku korni, þrátt fyrir að sumarið, hafði verið með lakasta móti.“ Vorið 1881 leitaðist Lynge við að fá bændur þá, er næstir bjuggu kaupstaðnum til að sá byggi og gaf þeim útsæði. Þeir voru tregir til, og báru því við í fyrsta lagi, að þeir kynnu ekki að velja akurstæði. En er þeir Lynge og Mohr fóru um bæina og völdu blettina, báru bændur það í vænginn, að það væri of mikil fyrirhöfn að girða blettina og pæla jörðina, auk þess, sem þeir spilltu með því töðufengnum. Á bæjun- um Naustum, Kjarna, Hvammi og Kristnesi var samt sáð korni og létu bændurnir sér annt um það. Þótt ekki væri sáð fyrr en seint í maí var kornið komið vel upp og leit út fyrir góða sprettu er Mohr fór frá Akureyri um miðjan júní.25) Hefir þá verið getið þeirra tilrauna, sem sögur fara af á 18. öldinni. Rétt þegar þær voru að byrja að breiðast út dundu skelfingar Skaptárelda og Móðuharðinda yfir landið og bundu enda á bæði þessa framfaraviðleitni og aðra, sem á prjónum var um þær mundir. Vel má og vera, að korn- yrkjan hefði lognast út af fyrir því, því að margir gerðust vantrúaðir á gagnsemi hennar, þótt stöðugt væru nokkrir, er mæltu með henni. Meðal formælenda hennar voru Mohr sá er fyrr getur, og Jón Eiríksson. Kemst hann svo að orði: „Þótt kornyrkja muni naumast nokkru sinni verða höfuð- grein í íslenzkum landbúnaði, ætti þó aldrei að missa sjón- ar á henni með öllu, en miklu heldur á hún skilið, að vera tekin með til stuðnings atvinnuveginum, einkum í þeim héröðum, sem bezt eru til þess fallin, en þó ekki fyrr en kunnátta í allri meðferð hennar, eftir legu landsins og jarð- vegi, hefur náð nokkurri fótfestu og útbreiðslu meðal liins betri hluta landsmanna.“2,;) Gegn akuryrkjunni rituðu Ólafur Olavius og Stefán Thorarensen síðar amtmaður. Leiddi Stefán gild rök að því að grasrækt svaraði betur kostnaði en kornyrkja, jafnvel þótt kornið næði nokkrum þroska.27) Og meira að segja Skúli landfógeti tók í sama streng. Eftir hörmungar Móðuharð-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands
https://timarit.is/publication/268

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.