Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 46
48
andi búskaparlag. Með núverandi búskaparlagi vofir
yfir árlegur afurðamissir og jafnvel fjenaðar fellir.
Hins vegar er ýtarleg tilraun gerð til að tryggja höf-
uðstólinn, og hafa meiri og tryggari arð af honum
en verið hefir.
Áður hefir verið bent á það, hverjir örðugleikar
væru á að auka heyaflann, og hve langt það mundi
eiga i land. þess vegna virðist sú leið lokuð um stund.
Tún og engjar aukast ekki til muna á stuttum tíma,
og áburður verður ekki gripinn úr loftinu á næstu
árum. Er þvi lokuð sú leiðin. Við megum ekkert
ár missa áður en við hefjumst handa og tryggjum
bústofninn, og við megum heldur ekki láta það drag-
ast að auka og bæta afurðirnar eftir mætti. Við mun-
um sanna það, að stríðinu afloknu, verðum við að
gera alt, sem í okkar valdi stendur, til að auka fram-
leiðslu okkar, til að geta fest okkar stjómarfarslega
og efnalega sjálfstæði og staðist í samkepninni við
aðrar þjóðir. Jeg sje þvi ekki aðra leið líklegri til
úrræða í bili en þá, sem jeg nefndi áðan. Og skal
jeg nú víkja að henni nánar.
pess er að geta, að útreikningar þeir, sem gerðir
verða, eru miðaðir við ástandið eins og það var fyrir
stríðið, og að sjálfsögðu getur þessi hugmynd ekki
komist í framkvæmd fyr en því linnir.
Jeg get hugsað mjer þá mótbáru gegn kraftfóður-
kaupunum, að betra sje að afla fóðursins í landinu
sjálfu. Áður hefir verið drepið á aukinn heyfeng
með ræktun. En hvað því viðvíkur, að ekki sjeu unn-
ar upp allar engjar, og að þannig sje mikið gras til i
landinu, sem mætti afla, þá er því að svara, að bænd-