Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1917, Qupperneq 53

55
og meira að segja vel í lagt — að leggja það til
grundvallar við útreikning á jafngildisfóðri.
Ef við hættum að gefa kúnum töðuna verða þær að
fá jafngildi hennar í öðru fóðri í staðinn. Og það mun
vera skylda mín að benda á eitthvert fóður i stað-
inn, sem ekki sje dýrara, en jafngott eða betra. Við
valið á fóðurblönduninni fylgi jeg frumreglu Nils
Hanssonar. Samkvæmt henni þarf stráfóðrið ávalt
að vera aðalfóðrið handa jórturdýrunum, vegna bygg-
ingarinnar. Einnig geri jeg ráð fyrir því, að úthey
muni ekki jetast vel nema vothey sje gefið með því.
Vothey hefir þann kost, að það gerir annað fóður
iystugra, og mjer þykir mjög sennilegt, að það bæti
einnig meltinguna. Kraftfóðrið á að jafna afnahlut-
föllin, og má jafnan breyta kraftfóðurblönduninni
þannig, að það næringarefni, sem mest er þörf fyrir,
sje í ríkulegustum mæli. Jeg geri ráð fyrir að menn
velji heldur Ijelegt úthey handa kúm, eða að það hafi
ekki meira í sjer af hráeggjahvitu en 7,5%. Líktist
það þá mikið sænsku stararheyi. þetta hey ætti að
vera hjer um bil þriðjungi lakara fóður en meðaltaða,
samræmis vegna er líka best að telja það þannig.
Votheyið geri jeg að minsta kosti í meðallagi gott
að kyngæðum. Telji maður að kg. í þvi sje á móti %
úr kg. af töðunni, þá má það vera úr meðalútheyi
blandað með hafragrasi. Kraftfóðrið geri jeg síldar-
mjöl og maís blandað til helminga. Nota jeg þá kraft-
fóðurblöndu vegna þess, að jeg býst við að hún verði
almenn, og þá er mikið af henni innlent, og af því,
að jeg þekki verð á henni fyrir stríðið. — Útreikn-
ingur Schraders. — Af þessari fóðurblöndu þarf ekki