Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1993, Blaðsíða 57

BRÉF TIL BJARNA ÞORSTEINSSONAR
57
stjarnanna; og kraftar himnanna hrærðust og stjörnurnar hröp-
uðu af himni, og húsið fullt af reyk og þoku varð, svo að mér tók að
gerast súrt í augunum, eins og Skarphéðni forðum, og lítið varð af
hugsun og verki fyrir mér þann tíma; síðan hefír lagst á mig
heiðingleg (þ.e. látínsk) búksorg, sem eg ekki verð laus við fyrr en
að vori komanda, það er að umsnúa Ólafssögu á latínu, sem N.F.F.
hefír velt upp á mig, svo eg má með sönnu segja um mig, það sem
Páll skáldi kvað um sig: óð í látínu etc: því hefí eg ei haft tíma til að
gegnumganga kvæðin enn; eg ímynda mér og að æviminning og
útgáfa kvæðanna eigi að vera fyrir eftirkomendurnar, en ekki
fyrir þá sem nú lifa, sem síður þurfa þess, því verkin eru gengin á
undan. Mér sýnist það sem séra Arni hefír ávikið í ræðu sinni af
lífssögu Gröndals vera svo ágætt, að annað lengra yrði ekki betra,
þó til væri, síst af mér; sýnist mér því nægja að láta prenta ræðuna
sér fyrst um sinn. En kvæðin ættu að koma sér, svo það andlega og
veraldlega verði sitt í hvörjum vasa; nokkuð hef eg tínt úr af
smákvæðunum, sem enn þarf að hreinsast betur, en þó held eg
töluvert sé eftir enn. Sumt veit eg ei með vissu, hvört hann á. Þar
eru fáeinar stökur undir nýrri hrynhendu, sem eg þó held af
andanum að sé hans, nl. viðbót við Ulfars rímur, þar sem Þorlákur
hætti, en hann mun annað hvört hafa þreyst við þá aldýru
hrynhendu, eða ekki treyst sér til lengdar að halda í við Þorlák,
sem er homeriskur, þ.e. sofandi og vakandi. - En eg ætla nú að
hætta að sinni og fela mig yðar vinsamlegri endurminningu. -
Yðar hávelborinheita
elskandi vin
S:Egilsson
Utanáskrift vantar. Undir dagsetningu stendur: Sv. 9. janr. 1828.
Skýringar: að prenta œviminningu tengdaföður míns: Sveinbjörn vann að útgáfu á
ljóðmælum Benedikts Jónssonar Gröndals; heiðingleg búksorg: þýðing Ólafs sögu
Tryggvasonar yfir á latínu fyrir Hið konunglega norræna fornfræðafélag
(N.F.F.); Páll skáldi: Séra Páll Jónsson í Vestmannaeyjum, hann var vel skáld-
mæltur og lét ýmsan kveðskap eftir sig; séra Ámi: Árni Helgason prófastur í
Görðum; Úlfars rímur: Rímur af Úlfari sterka eftir Þorlák Guðbrandsson og Árna
Böðvarsson fyrst prentaðar í Hrappsey 1775 ogaftur 1834 í Viðey. Af bréfínu er
helst að skilja að Benedikt Jónsson Gröndal hafi ætlað sér að halda þar áfram sem
Þorlákur hætti.