Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1993, Blaðsíða 67

BRÉF TIL BJARNA ÞORSTEINSSONAR
67
hvar af eg ætíð hefí haft ánægju og fræðst þar af. Nú er eg fluttur
frá margmenninu og sollinum og kominn hér á kot, sem Snorri sál.
Sturluson einhvurntíma kvu hafa átt, það er mjög niðurbælt og
vanhirt langa tíð, og var ekkert hús að kalla uppistandandi, ekki
svo mikið sem fjós eða heygarður og engin kálgarðsmynd. Þær
merkilegu menjar hér eru 1° brunnur, 18 tröppur ofan í jörðina,
hlaðinn upp af steinum, það er vel gjört, þó af núlifandi mönnum
sé. 2° kringlóttur hóll í túninu, þar hefur oft sést huldufólk og
heyrst söngur inn í, það gerir, að hér hefur aldrei þurft að vaka
yfir kú um burð, og hefur þó aldrei í flór borið. En eg er nú farinn
að verða veikur í huldufólkstrúnni, því í vetur bar í flórinn hjá mér
kýr, og þóttist eg þó vera mótlíka trúarsterkur og hvur annar. 3°
forarmýri milli Eyvst. og Bessastaða, það er mín krossganga á degi
hvurjum, ekki er hún breið, hér um bil 600 faðmar, hún er
sumstaðar full af torfgröfum og hættum, sem eg verð að sneiða
hjá. Læt eg nú búa mér til skinnsokka á austfirsku, sem ná upp
fyrir hné, með dreglum fyrir neðan hné og öðrum fyrir ofan
ökkla, því í hlákum þykist eg heppinn, ef ekki tekur lengra elgur
og vatn. Og ekki skal yður furða seinna meir, þó þér einhvurntíma
heyrið að eg hafi drukknað milli Eyvst. og Bstaða, eða orðið til í
torfgröfum, eins og sagt er um Pál Stígsson. Ef að þér viljið að það
dragist dálitla stund, þá leggist á eitt með mér að biðja um frost og
hreinviðri, einkanlega í skammdeginu. Annað en þetta hef eg ei
stórt frá mér að segja, nema búið er að sækja yfirsetukonu, sem á
hverri stundu væntir eftir sínu ötlunarverki.
Hvurt sem þér viljið kalla það óframsýni eða heimsku eða of
mikla eftirlátsemi, þá gerði eg það eftir ítrekaðri bón tengdamóð-
ur minnar að brenna seðla þá, sem eftir Gröndal sál. fundust; hún
sagði mér svo oft, að hann hefði beðið sig þess. Þó skrifaði eg áður
upp allt hvað eg fann og valdi úr því svona eins og þér hafíð séð.
Þér sjáið þá, að eg get ekki sent yður Gröndals eigið handar rit
framar, en það sem eg hef til í afskrift, skuluð þér fá, ef þér segið
mér, á hverju yður leikur helst hugur. Fátt var prentað af því sem
ekki stóð á seðlum Gr. sál., eg man ekki núna annað en „betur
greiða högg eg hlýt“ og „Halldóra lukku hreppi kjör“; fyrri vísuna
sagði konfer. Stephensen sál. mér, þá síðari kelling í Rvík. Eg býst
við, að fleira muni vera hér og hvar af lausavísum, t.d. „Þegar
hvarf af þessum beð“, sem ass. sál. G. Oddsen sagði mér að oftast
væri kveðið af kvæðamönnum í Skagafirði, þegar þeir vildu sýna
almátt sinn í kvæðamennskunni. Hér um mætti meira tala, en