Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1993, Blaðsíða 62

62
SVEINBJÖRN EGILSSON
Bessast. 6. oktobr. 1833.
Hávelborni herra amtmann!
Mikið var eg ólánsamur, að búið var að prenta Gröndalskvæði
áður en eg fékk yðar góðu bréf, fyrst það fyrra í haust og nú það
síðara í dag. Bæði, einkum það fyrra var svo auðugt af mörgu, sem
hefði verið sönn prýði í ævisögu hans. En - eg mátti ei bíða, þegar
millibil varð við prentverkið, prentarinn kallaði: komdu með
kvæðin, ellegar eg fer að prenta Stúrmshugvekjur. Lét eg svo allt
hlaupa, eins og komið var, með öllum þeim ófullkomlegleikum,
sem þar við loða, eins og þér nú sjáið á meðfylgjandi exemplari;
(hin verða að sendast seinna, því maðurinn getur ei tekið meira).
Um röðina kæri eg mig lítið, en verst þyki mér ef eitthvað hefír
slæðst inn í, sem öðrum kann að vera til meins. Þér minntuð mig á:
„orð um skalla“, að það sé gert um séra G. í Odda. Eg tók b. vísuna
með, því í exscripto stóð Gissur, hugsaði eg það mundi vera Gissur
gullrass, um hvörn eg heyrði talað í ungdæmi mínu; en eg sé nú að
nafnið er fíngerað. En af því eg vissi, hvörnin á „illt veri jafnan
Einari kút“ stóð, útilét eg hana. - Vísur um Hallgrímssálma nýju
eru meinlausar og því teknar með. Sumir hafa steytt sig á
„þjófaleitarposanum", og eg sjálfur vissi fyrst ei, hvörnin á honum
stóð. En Þórarinn Sveinsson upplýsti mig þar um, því hann var
staddur í Rvík, þegar Þorsteinn Melsteð (frændi K. Melsteðs, sem
féll við Anholt) kom að austan með Hallgrímssálma í skjólu frá
Vigf. Scheving til biskups Vídalíns; en það er kunnugt, að þessi
Þorsteinn var að smíða Vallaneskirkju, þá peningunum var stolið
þaðan, flæktist inn í málið, var grunaður, en frelsaði sig með eiði,
og drukknaði rétt á eftir. Gröndal, sem hefír vitað þetta, hefír litið
hér til, og líkl. kastað fram vísunni á kontóri biskups, þá þessi hefír
verið að blaða í sálmunum; eins og tilfellið var, með vísuna: „Þó
þeir grauti við grallarann". Vísuna „Viltu frelsarans vesælingur“
tók eg með, þar hún má heita meinlaus, og þar hjá nafnlaus; hún
er, eins og þér rétt getið til, gerð af Gröndal móti séra Hjaltalín;
þar á móti sleppti eg „Islands ellivæla etc:“ af Gröndal, því þó þetta
sé ágætl. kveðið, verður það meinlegt í endanum, t.d. „andar
þungt í þennan dall, þrútinn eiturfulli kall, iðan skall um iðra stall,
öfund hans að kæla; það er artin þræla - í þrekknum sig að bæla -
lygum æla - lastmæla etc: “ Eins sá eg frá honum ályktarorð til sama
í þessu skáldastríði: „prumpar úr gumpi paurans gaur:“ sem yður
mun kunnugt. Þessu hefí eg sleppt. Yfír höfuð óttast eg fyrir, að eg