Frjáls verslun - 01.08.1973, Side 20

starfsmanna. Ákvarðanir Blums
og framkvæmdastjórnarinnar
eru lagðar fyrir allar nefndir al-
veg niður á „verksmiðjugólí’*
og iokasamþykktir koma frá
220 starfsmannanefndum, sam-
kvæmt reglunum. Blum situr
sjaldan fundi starfsmanna-
nefndanna og fer ekki oft í
heimsóknir í sjálfar verksmiðj-
urnar. Þegar Blum tekur þátt í
fundum, þá er hann óhræddur
að segja skoðanir sínar við
starfsfólkið.
Árið 1966, þegar Blum var
sem oftar endurkjörinn for-
stjóri, tilkynnti hann fólkinu á
einum slíkum fundi, að áríð-
andi væri að taka mikil-
vægar ákvarðanir um tækni-
breytingar og tæknilega þróun
innan fyrirtækisins. „Við verð-
um að ákveða að áframhald-
andi tækniþróun sé ekki mál,
sem verkamenn eigi að taka
ákvörðun um. Tæknin er ekki
mál, sem ræða á á lýðræðisieg-
um grundvelli."
• Verkamenn vita Iítið
um viðskiptamál.
Það hefur komið í ljós, að
verkamennirnir hjá Energoin-
vest, sem og annars staðar, vita
lítið um viðskipti og sætta sig
við að Blum viti hvað hann er
að tala um svo að þeir sam-
þykkja allt, sem hann segir.
Blum er sagður hafa staðið
við öll loforð, sem hann hefur
gefið verkalýðsfélagi Energoin-
vest. Einu sinni þegar útlit fyrir
hagnað var slæmt, lofaði Blum
formanni félagsins að hækka
laun verkafólksins, þannig að
þau yrðu 10% hærri að meðal-
tali, en almennt gerist í Júgó-
slavíu. Hann stóð við þetta.
Slíkt styrkir stöðu hans gagn-
vart fólkinu.
9 Júgóslavía of lítil
fyrir Energoinvest.
Blum var fljótur að gera sér
grein fyrir því, að Júgóslavía
var allt of lítill markaður fyrir
fyrirtækið. Hann hóf þegar í
stað útflutning og hélt einnig
áfram að fjölga fyrirtækjunum
innan samsteypunnar. Til að
byrja með þurfti hann á öllum
sínum hæfileikum að halda, til
þess að sannfæra umrædda að-
ila, en fljótlega vildu flein
ganga í samtökin, en rúm var
fyrir. Það eina, sem eitt fyrir-
tæki þarf að gera, til þess að
ganga í Energoinvest, er að
sækja um aðild og fá samþykki
stjórnarinnar, sem ekki er ætíð
auðfengið. Þegar samruninn á
sér stað, verða bæði fyrirtækin
að taka upp sameiginlega fjár-
málastefnu og leggja fram all-
ar eigur sínar. Það má raunar
líkja Energoinvest við markaðs-
bandalag. Aðildarfyrirtækin fá
aðgang að mjög öflugu mark-
aðskerfi innan lands og utan,
auk þess sem Eneigoinvest
tryggir þeim allt það hráefni,
sem þau þurfa til framleiðslunn-
ar, Fyrirtækin fá einfaldari að-
gang að lánastofnunum og hag-
stæðari lánakjör. Nýlega tók
Energoinvest 130 milljón dala
lán í Sovetríkjunum og er nú
að semja um sams konar lán
við U. S. Import-Export bank-
ann. Fyrirtækin verða að greiða
Energoinvest frá 2—8% fyrir
þjónustu, eins og auglýsingar,
markaðskannanir, bókhald, inn-
kaup og vörudreifingu erlendis.
Auk þess greiða þau öll 3%. fyr-
ir rannsóknir, sem Blum segir,
að séu undirstaða framfaranna.
Framleiðsla:
linglingar ráðnir til að móta nýjar
hugmyndir
— fyrir efnaframleiðsluna hjá fyrirtækinu Perstorp í Svíþjóð
Sænska efnaframleiðslan Perstorp réði í vor 20 sænska tán-
inga til sumarvinnu hjá fyrirtækinu og fékk þeim mjög ný-
stárlegt og skemmtilegt verkefni. Unglingarnir, sem allir búa
í bænum Perstorp í suðurhluta Svíþjóðar, áttu ekki að vinna
við verksmiðjustörf heldur áttu þeir að nota sumarið til þess
að hugsa upp nýja hluti, sem fyrirtækið gæti framleitt og
þannig aukið afköstin.
Það má segja, að sumarið fari
í það, sem nefnt er á ensku
„brain storming", eða heilabrot.
Forstjóri Perstorp AB, Gunnar
Wessman, fékk þessa hugmynd
upphaflega, en hann telur að
nauðsynlegt sé að auka ímynd-
unarafl starfsfólksins innan fyr-
irtækisins. Wessman var ráðinn
forstjóri árið 1970, og hann gerði
sér fljótlega grein fyrir því, að
þessi efnaverksmiðja, sem
hefur tiltölulega litla ársveltu á
sænskan mælikvarða, eða um
5,6 milljarða ísl. kr., þyrfti að
taka upp nýja stefnu, ef hún
ætti að lifa 8. áratug aldarinn-
ar af. Fyrirtækið er efnahags-
lega vel í sveit sett og hefur
meðal annars komið upp verk-
smiðjuframleiðslu í sjö erlend-
um ríkjum.. Wessman taldi, að
fyrirtækið þyrfti nýtt blóð til
þess að geta keppt við hin risa-
20
FV 8 1973