Frjáls verslun - 01.09.1976, Side 35

Tískusýningamar voru þungamiðja sýningarinnar og vöktu
geysilega athygli.
bjuggumst þá við 14.000 full-
orðnum og 2.000 börnum. Nið-
urstaðan varð hins vegar sú,
að sýninguna sóttu rúmlega 21
þúsund manns.
— Nú var undirbúningstím-
inn mjög stuttur og sýningin
sjálf stóð aðeins í 7 daga.
Hvernig tókst að fá svo marga
til að sækja sýninguna?
— Ljóst var að nær allar
sýningar svipaðar þessari hafa
staðið yfir miklu lengur, oft 3
helgar, og einnig tekur tals-
verðan tíma að fá fólk til að
taka við sér. Þess vegna var
mikill vandi á höndum. Til að
ráða bót á þessu var einkum
gert tvennt. Sýningin var
kynnt eins og frekast var unnt
fyrirfram og lagt var í hlut-
fallslega mjög stóra auglýs-
ingaáætlun. Auglýsingakostn-
aður í 7 daga var um 1800
þúsund krónur. Auglýsinga-
stofa Gísla B. Björnssonar sá
um gerð auglýsinganna og var
á margan hátt ráðgefandi um
ýmis framkvæmdaatriði. Einn-
ig teiknaði Fanney Valgarðs-
dóttir merki sem tákn inn-
lendra fatasýninga og kaup-
stefna. Einnig höfðu tískusýn-
ingarnar mjög mikil áhrif.
— Hvað kostar að halda sýn-
ingu sem þessa og hvernig var
hún fjármögnuð?
— Þessi sýning kostaði 11.7
milljónir króna og jafnframt
bar sýningin sig, en því hafði
enginn reiknað með. Gróði var
nokkur hundruð þúsund krón-
ur. Hins vegar lögðu sjálfboða-
liðar fram mjög mikla vinnu
sem ekki er reiknuð með í
kostnaðaráætlun.
Tekjuliðir sýningarinnar
voru 6. Hver sýnandi greiddi
stofngjald, sem var 35 þúsund
krónur og fermetragjald mið-
að við stærð á sýningarbás.
FeiTnetragjaldið var kr. 5.000
á hvern fermetra. Einnig
greiddi hver sýnandi þátttöku-
gjald fyrir hverja innkomu á
tískusýningunum, sem var
5.000 kr., en tískusýningamar
voru 14. Stærsti tekjuliður sýn-
ingarinnar var aðgöngumiða-
salan, en tekjur af henni voru
tæpar 7 milljónir króna. Þá má
einnig nefna tekjur af veitinga-
sölu og tekjur af auglýsingum
í anddyri.
— Hvað viltu segja um
áhrif þessarar sýningar á al-
menning og fataframleiðend-
ur?
— Þessi sýning á eftir að
hafa meiri áhrif á almenning
og fataframleiðendur en menn
hyggja. Ekkert annað atriði
hefði getað orðið til þess að
kveða niður þá minnimáttar-
kennd, sem ríkt hefur hjá
mörgum fataframleiðendum,
sem kemur fram í því að fjöl-
margar flíkur eru seldar undir
erlendum merkjum. Ef íslensk-
ur fatnaður ætlar að vinna sér
sess í framtíðinni getur þetta
ekki gengið. Næsta mál, sem
fataframleiðendur ættu að taka
upp er að koma á stöðluðu
upplýsingakerfi um íslenskan
fatnað á íslensku, þar sem
veittar eru upplýsingar um
framleiðanda, efni og meðferð.
Eitt meginverkefni íslenskr-
ar iðnkynningar er að breyta
þessu atriði, en til þess þarf
hugarfarsbreytingu neytenda
og aukið traust þeirra á íslensk-
um vörum. Einnig þarf að
koma til hugarfarsbreyting
framleiðendanna sjálfra, sem
taka áhættuna.
— Að lokum, hvert er hlut-
verk íslenskrar iðnkynningar
og hver eru næstu verkefnin?
— Félag íslenskra iðnrekenda,
Iðnaðarráðuneytið, Landssam
band iðnaðarmanna, Lands-
samband iðnverkafólks, Neyt-
endasamtökin og Samband ísl.
samvinnufélaga hafa tekið
saman höndum um að brýna
gildi íslensks iðnaðar fyrir
þjóðinni. Hafa þau myndað
samstarfsvettvang sem hlotið
hefur nafnið fslensk iðnkynn-
ing og verður fyrsta starfsár
iðnkynningarinnar frá septem-
ber 1976 til 1. september 1977.
Aðalmarkmiðið er að auka
sölu á íslenskum iðnvarningi,
stuðla að jákvæðari afstöðu al-
mennings til íslensks iðnaðar
og hvetja íslenska stjómmála-
menn og embættismenn til að
búa betur að íslenskum iðnaði.
Næstu verkefni íslenskrar
iðnkynningar er dagur iðnaðar-
ins, sem ráðgerður er á nokkr-
um stöðum á landinu fyrir ára-
mót. Fyrsti dagui’ iðnaðarins
verður á Akureyri, síðan á
Egilsstöðum, í Borgarnesi og
loks í Kópavogi. Þetta verður
alhliða kynning á íslenskum
iðnaði á þessum stöðum. Eftir
áramót verður dagur iðnaðar-
ins á fleiri stöðum á landinu.
FV 9 1976
35