Frjáls verslun - 01.05.1987, Qupperneq 18

Eftir því sem mikilvægi stórmarkaða eykst í sölu gosdrykkja harðnar sam-
keppni framleiðenda um að fá sem mest hillu-og gólfpláss I stórmörkuð-
um.
Davíð sagði að dæmið gengi upp
hjá sér ef hann næði 10% af gos-
markaðnum en það er velta upp á um
120 milljónir króna. Sögur hafa
gengið um að fjárfestingin í vélum
og tækjum í nýju verksmiðjunni væri
150-170 milljónir króna en Davíð
sagði að það væri fjarri lagi. Nær
væri að tala um 80-90 milljónir
króna. Hann benti einnig á að nýja
verksmiðjan væri fremur umbúða-
verksmiðja en gosdrykkjaverk-
smiðja. Reiknað er með því að gera
tilraunir með útflutning á vatni í
plastdósum og ef það tekst skapast
möguleiki á þvi að afskrifa þessa
fjárfestingu á fleiri verkefni.
Almennt hefur verið talið að plast-
dósir væru dýrari en áldósir. Áldósin
kostar rétt tæpar 5 krónur hingað
komin til lands en innkaupsverðið
er um 10 sent eða um 40 krónur.
Davíð sagði að hráefnið í plastdós
kostaði 2.28 kr. Með þumalfingurs-
reglu mætti segja að plastdósin
kostaði 4.50 krónur í framleiðslu.
Það væri rétt að plastdósin væri ef
til vill dýrari erlendis en flutnings-
kostaður jafnaði þann mismun upp.
„Ég er ekki að borga flutnings-
kostnað fyrir loft þegar ég get fram-
leitt dósirnar heima”, sagði Davíð.
Þótt Davíð sé bjartsýnn á að
dæmið gangi upp viðurkennir hann
að þetta sé mikil áhætta og ef til vil
mesta áhætta sem hann hafi tekið í
sínum atvinnurekstri. Sérstaklega
þar sem mikil samkeppni væri fyrir á
markaðnum og honum í raun vel
sinnt. Hann sagðist þó binda vonir
við ýmsar nýjar gosdrykkjategundir
sem hann er að markaðssetja og
hann vildi ekki fallast á að plastdósin
örvaði ekki meira sölu en áldós.
Hann benti á að um verslunar-
mannahelgina hefði ekki verið leyfð
sala á öðru dósagosi en frá Sól í
þjóðgarðinum í Skaftafelli vegna
þess að plastdósin er brennanleg.
Þróunin í Evrópu
Aukin neysla á gosdrykkjum hér á
landi er í takt við þróunina í Vestur-
Evrópu. Neysla áfengis í Evrópu fer
Efstu sætin í Evrópu
(fyrir utan ísland)
Neysla gosdrykkja
víða minnkandi um leið og þeir sem
sötra sterka drykki hafa skipt yfir í
gosdrykki. Stóru gosdrykkjarfram-
leiðendurnir í Bandaríkjunum hugsa
gott til glóðarinnar og vonast til þess
að þarna vaxi stór markaður. Banda-
ríkjamenn drekka að meðaltali 170
lítra af gosdrykkjum á mann á ári.
Þótt neysla á gosdrykkjum hafi auk-
ist hratt í Evrópu á síðustu fimm
árum drekka Evrópubúar aðeins 48
lítra af gosi að meðaltali á mann á
ári.
Drykkjarvöruframleiðendur þurfa
að keppa um takmarkað magapláss.
Bandaríkjamenn kaupa ekki mikið
meira af drykkjarvörum en Evrópu-
búar — um 542 lítra á mann á ári
samanborið við 472 lítra — en
Evrópubúar svala þorsta sínum í
fleiri drykkjum en gosi. Lítil neysla
Frakka á gosi helgast af því að þeir
drekka svo mikið af ávaxtasafa og
léttum vínum.
Mesti vöxtur hefur verið í
drykkjarvörumarkaðnum á Bretlandi
og Ítalíu af öllum Evrópuþjóðum. A
Ítalí á fjölgun stórmarkaða og til-
koma verslunarkeðja sinn þátt í
þessari aukningu en stórmarkaðir
eru miklu virkari leið til að ná til
neytandans en litlar verslanir á horn-
inu. Tveggja lítra plastflöskur sem
seldar eru í stórmörkuðum eru nú
15% af gosdrykkjamarkaðnum í
Evrópu samanborðið við 2.5% fyrir
fimm árum. Dósagosið er einnig í
mikilli sókn þótt glerið sé enn 50% af
markaðnum en var 70% fyrir fimm
árum.
Kóladrykkir hafa nú um 36% af
gosmarkaðnum í Evrópu samanbor-
ið við 26% fyrir um 10 árum enda
hafa bæði Kók og Pepsi auglýst
framleiðslu sína gífurlega. A síðustu
tveim árum hefur auglýsingakostn-
aður Pepsí tvölfaldast hvort ár í Bret-
landi.
íslendingar og aðrar Vestur-
Evrópuþjóðir eiga langt í land með
að ná Bandaríkjamönnum í gos-
drykkju. Hins vegar má velta því
fyrir sér hver sé mögulegur mark-
aður. Einn viðmælanda Frjálsrar
verslunar taldi að mögulegur gos-
markaður á íslandi væri 120 lítrar á
mann þ.e.a.s ef bjórinn kæmi ekki.
Ef þetta reynist rétt er pláss fyrir
eina gosdrykkjaverksmiðju enn!
18